طرح دولت آمریکا برای ایجاد محدودیت در اعطای شهروندی به مهاجران قانونی
۱۹ مرداد ۱۳۹۷
طرح های نیروی فضایی آمریکا معرفی شد
۱۹ مرداد ۱۳۹۷
طرح دولت آمریکا برای ایجاد محدودیت در اعطای شهروندی به مهاجران قانونی
۱۹ مرداد ۱۳۹۷
طرح های نیروی فضایی آمریکا معرفی شد
۱۹ مرداد ۱۳۹۷

زندگی در شهرهای معدنی منطقه آپالاچیا چه شکلی است

نویسنده : Kenneth Dickerman

منبع : واشنگتون پست

مزرعه ی هوبی بوبو؛ چانسی
جکوب 12 ساله: منطقه ی شاونی
 
ریچ جوزف فوکان 15 سال از 18 سال گذشته را به عنوان عکاس خبری مشغول به کار و فعالیت بود. اما پس از آنکه همراه با خانواده اش استان به استان و سپس کشور به کشور سفر کرد، تصمیم گرفت به جای این کار به کاشتن مشغول شود. او و همسرش زمینی در دامنه ی دره ای در آپالاچیا خریدند. برای مدت سه سال، او دوربینش را کنار گذاشت و خودش را مشغول فعالیت های دیگری همچون کار کردن روی زمینش و بردن بچه هایش به کلاس موسیقی، مسابقه ی ماشین های سنگین و اسکیت سواری کرد. فوکان به In Sight گفته:" هرگز رغبتی برای اینکه دوباره دوربین به دست بگیرم و کار کنم نداشتم. زندگی روستایی مرا سست کرده بود." اما یک روز همه چیز تغییر کرد.

در ماه ژانویه فوکان احساس کرد انگیزه و رغبت شدیدی به عکاسی دارد. یک روز که داشت مطب دکترش را ترک می کرد، با مرد جوانی که بدنش را تتو و سوراخ سوراخ کرده بود چشم در چشم شد. او و مرد جوان چند کلامی با یکدیگر صحبت کردند و سپس فوکان همراه او به سمت تراکتورش رفت. مادامی که در تراکتور آن مرد می نشست با خود می گفت باید دوربینش را بیاورد و پرتره ی این مرد را ثبت کند. او سعی کرد با این احساس مبارزه کند اما شکست خورد. پرتره ای که وی از آن مرد ثبت کرد، شد اولین عکس از مجموعه عکس های جدیدی درباره ی زندگی در منطقه ای در آپالاچیا که ساکنانش آن را "شهرک های الماس سیاه" می خوانند شد؛ جوامعی که در گذشته در مجاورت معدن های ذغال سنگ بنیان گزاری شدند و توسعه یافتند و فوکان تصمیم گرفته بدانها بپردازد.

فوکان در مورد این پروژه به In Sight گفته:

"من همیشه فارغ از اینکه خودم کجا زندگی کرده ام، به تاریخچه ی محلی مناطق مختلف علاقه مند بوده ام. بنابراین خیلی واضح است که به گشت و گزار و اکتشاف در شهرم و مناطق اطراف آن بپردازم. من از این ایده که داستان و تاریخ این منطقه نقشی محوری در تغییر شکل امریکا از یک سرزمین استعماری به یک ابرقدرت صنعتی داشته هیجان زده شدم. احساس کردم نیاز مبرمی برای ملاقات با مردمی دارم که جامعه ی مرا ساخته و پرورده اند.

برخی از این مردم بازماندگان همان نسلی هستند که زحمت پایه گزاری این جامعه با اتکا به ارزش ذغال سنگ تا آجرچینی هایی که هنوز محدوده ی خیابان های شهرک های الماس های سیاه را معین می کند به گردن آنها بوده و به دست آنها ممکن شده است. امیدوارم نتیجه ی کارم شبیه به یک شعر باشد، یک شعر با شکوه که برای همسایگانم سروده ام.

بازتابی از زیبایی این سرزمین و زحمات کسانی که آنها را دوست می خوانم. آپالاچیا خیلی فراتر از مسائلی همچون فقر، اعتیاد به مواد مخدر و سایر مشکلاتی است که کمر محلیان این منطقه را شکسته است. همه جای این منطقه واقعا زیباست. امیدوارم با مستندسازی هایم بتوانم به این منطقه و مردمانش ادای احترام کنم."

یک بانک متروکه در نلسون ویل
جسیکا 16 ساله، ادیث 17 ساله و میکایلا 19 ساله در نلسون ویل
خیابان واشنگتن در آتنز
پاتریشیا و بِیمار در رندویل
کارخانه ی آسفالت در هایدن ویل
رستوران بر اوک؛ خیابان های استریت در گلاستر
اریک در آتنز
کری در نلسون ویل
کارخانه ی آجرسازی نلسون ویل، تاسیس 1880. نلسون ویل
مجسمه حضرت عیسی مسیح (ع) در خیابان اصلی غربی؛ شاونی
جیمی و لِیف در کورنینگ
خیابان سیکامورا در رندویل
مه صبحگاهی در میلفیلد



مطالب مرتبط :