واشنگتن پست: ترامپ در ۵۵۸ روز بیش از چهار هزار بار دروغ گفته است
۱۴ مرداد ۱۳۹۷
درون چادرشهرهای آمریکا چه می گذرد؟
۱۴ مرداد ۱۳۹۷
واشنگتن پست: ترامپ در ۵۵۸ روز بیش از چهار هزار بار دروغ گفته است
۱۴ مرداد ۱۳۹۷
درون چادرشهرهای آمریکا چه می گذرد؟
۱۴ مرداد ۱۳۹۷
چادر شهر های آمریگا

چادر شهر های آمریگا

چادرشهر های امریکا برای افراد بی خانمان

نویسنده : آلن تیلور

منبع : مجله آتلانتیک

اگرچه در سال های اخیر تعداد سراسری افراد بی خانمان در امریکا با سرعت کمی رو به کاهش بوده، اما این پدیده به طور خاص در شهرهای بزرگ افزایش سریعی داشته است. براساس گزارش منتشر شده توسط دپارتمان مسکن و توسعه ی شهری، در انتهای سال اخیر بیش از پانصدهزار بی خانمان در امریکا وجود داشته است.

بسیاری از کسانی که در خیابان ها زندگی می کنند، می توانند در کمپ های مخصوص افراد بی خانمان -چادرشهر های رسمی یا غیررسمی- تا حدی زندگی اجتماعی و امنیت را تجربه کنند. تصاویری که می بینید، از برخی از چادرشهرهای واقع در سیاتل، لس آنجلس، واشنگتن دی سی، سینت لوئیس، لاس کروس و هونولولو ثبت شده است.

اگرچه ساکنان این چادرشهرها از اینکه این کمپ ها موقتی نیستند ابراز رضایت می کنند، اما هنوز نگرانند؛ زیرا در سال های اخیر بسیاری از شهرها با بیرون راندن آنها و پاره کردن چادرهای اقامتی شان عرصه را بر آنها تنگ کرده اند.
1. 26 اکتبر 2015؛ استیسی مک دونا 51 ساله در کنار چادر محل اقامتش در کمپی در نزدیکی فرودگاه لکس در لس آنجلس که محل چادرزدن افراد بی خانمان و اقامت کسانی است که در ماشین شان زندگی می کنند برای دوربین ژست می گیرد. مک دونا یک بازنشسته ی نظامی است که مدرک دانشگاهی دارد و اخیرا بی خانمان شده است. در حالی که لس آنجلس با حجم بسیار زیادی از افراد بی خانمان دست و پنجه نرم می کند، اریک گراستی شهردار این شهر درخواست 100 میلیون دلار بودجه برای مبارزه با این مشکل در این کلان شهر را مطرح کرده، اما به نوعی از اضطراری نشان دادن شرایط خودداری نموده است.
2. 8 اکتبر 2015؛ نمای اصلی از کمپ نیکلزویل؛ کمپ چادرهای افراد بی خانمان (پایین سمت چپ تصویر) در سیاتل واشنگتن
3. 13 اکتبر 2015؛ مت هاناس 32 ساله به همراه پسرش دوین، خارج از چادرشان در کنار کیمه ی آتش در کمپ بی خانمانان نیکلزویل در سیاتل نشسته اند. هانا می گوید:" دوین به این ماجرا به چشم بد نگاه نمی کند، منظورم این است که از آنجایی که او هنوز یک پسربچه است و بسیار بازیگوش هم هست، به این مساله به چشم یک ماجراجویی نگاه می کند. ملاقات با آدمهای جدید و کشف چیزهای تازه باعث شده فکر کند که این هم مثل یک چادر زدن تفریحی در طبیعت است. من همواره از وجود جایی که بتوانی آزادانه و با میل خودت به آن رفت و آمد کنی و تا به این اندازه امنیت داشته باشد شکرگزار بوده ام. در اینجا ما مثل یک خانواده ی بزرگیم و از یکدیگر مراقبت می کنیم."
4. 16 نوامبر 2015؛ اوون ماکل 65 ساله که چهارده سال است بی خانمان است و چهار ماه از اقامتش در این کمپ که در واشنگتن و بین آزادراه واترگیت وایت هرست واقع شده می گذرد، کنار چادرش نشسته است. ماکل می گوید:" باید این شرایط را درک کنید. ما بی خانمان ها هم درست مثل شما زندگی داریم. دلمان نمی خواهد زندگی مان را در خیابان ها بگذرانیم اما چاره ی دیگری نداریم. مردم جای دیگری برای رفتن ندارند." براساس گزارشات محلی در بیستم نوامبر 2015 یعنی چهارروز بعد از ثبت این عکس، افراد بی خانمان از این منطقه بیرون رانده شدند.
5. 16 نوامبر 2015؛ لوونیا ایوانز که باردار هم هست در کنار چادرش واقع در میانه آزادراه واترگیت وایت هرست در واشنگتن دی سی سیگار می کشد. ایوانز می گوید:" این هفته ی دوم اقامت من در این چادر است. زندگی در اینجا بهتر از خوابیدن در خیابان یا پیاده رو است. من باردار هستم و آنها از من خواستند از خیابان به اینجا بیایم."
6. 16 نوامبر 2015؛ کلاید برجیت و همسرش هلن که دو هفته است در این کمپ اقامت داشته اند، روی یک تشک در نزدیکی چادرشان در اطراف آزادراه واترگیت وایت هرست در واشنگتن دی سی نشسته اند. کلاید می گوید:" همه مراقب همدیگر هستند و این خیلی عالی است و همه با یکدیگر کنار می آیند."
7. 27 ژانویه 2015؛ تری مرد بی خانمانی که تنها نام کوچکش را به ما گفت بیرون از چادرش در یک کمپ بزرگ افراد بی خانمان در نزدیکی مرکز شهر سینت لوئیس ایستاده است. مقامات شهری تصمیم دارند بنا به دلایل سلامتی و امنیتی این کمپ را از بین ببرند، اما ادی راث؛ یکی از مسئولین خدمات انسانی می گوید مقامات تمام تلاششان را می کنند که به افرادی که در چادر زندگی می کنند کمک کنند جای بهتری برای زندگی پیدا کنند.
8. 9 اکتبر 2015؛ استفن شیلکر 31 ساله مقابل چادر خود در چادرشهر شماره ی 4 شیرویل Share/Wheel)) در خارج شهر سیاتل در واشنگتن برای دوربین ژست می گیرد. شیلکر می گوید:" در اینجا یک هویت اجتماعی وجود دارد و افراد روی یکدیگر حساب می کنند." شیرویل خود را نهادی کاملا خودمختار و دموکراتیک متشکل از افراد بی خانمان موقت یا دائم وصف می کند که چندین چادرشهر را در مناطق مختلف به طور کاملا مستقل اداره می کند.
9. 9 اکتبر 2015؛ چادرها در چادرشهر شماره ی 4 شیرویل در فاصله ی 35 مایلی از سیاتل واشنگتن
10. 9 اکتبر 2015؛ یک انجیل و یک زیرسیگاری با سیگارهایش در چادرشهر شماره ی 4 شیرویل در اطراف سیاتل در واشنگتن
11. 9 اکتبر 2015؛ باز شوارا 56 ساله در مقابل چادرش در چادرشهر شماره 4 شیرویل در اطراف سیاتل برای دوربین ژست می گیرد. شوارا می گوید:" چادرشهر به مفهوم زندگی اجتماعی و امنیت است. و جایی است که هیچ کس نیمه ی شب به تو تعرض نمی کند و آسیب نمی رساند."
12. 24 آگوست 2015؛ لوه آکائو 55 ساله که یک کارگر ساختمانی است، تخته ی شنای خود را در کمپ بی خانمانان در بخش کاکاکو هونولولو در ایالت هاوایی به دوش می کشد. به طور تقریبی حدود 7620 فرد بی خانمان در خیابان های هاوایی زندگی می کنند.
13. 26 اکتبر 2015؛ دژالین رومباوا کوارلس 24 ساله که در یک مدرسه ی ابتدایی به صورت پاره وقت و به عنوان سرگروه کار می کند، در چادر خود واقع در کمپ بی خانمانان منطقه ی کاکاکو در هونولولو نشسته است. رومباوا کوارلس یکی از شمار رو به افزایش طبقه ی شاغل کم درآمد در هونولولو است که به دلیل هزینه ی بالای مسکن، افول مسکن قابل پرداخت و شرایط بد کارش به خیابان ها کشیده شده است.
14. 6 اکتبر 2015؛ ابرها بر فراز کمپ امید واقع در لاس کروس در نیومکزیکو. کمپ امید خود را "پروژه ای برای اسکان جایگزین و سیار افراد بی خانمان" توصیف می کند و 50 نفر در آن زندگی می کنند.
15. 6 اکتبر 2015؛ دنیل جی وبسی، سرباز بازنشسته ی 58 ساله خارج از چادرش واقع در کمپ امید در سال کروس نیومکزیکو نشسته است. وبسی می گوید:" 35 یا 38 سال است که در سفرم. وقتی وارد این کمپ شوی چند دقیقه بیشتر طول نمی کشد تا به آن عادت کنی. من فقط می خواهم غذایی برای خوردن، جایی برای خوابیدن و امنیت داشته باشم. ما اینجا در کمپ امید یکدیگر را درک می کنیم و با هم سازگار هستیم. همه ی ما تجربیات مشترکی داریم و به راحتی می شود اینجا زنده ماند."
16. 6 اکتبر 2015؛ مت مرکر که زمانی ساکن کمپ امید در لاس کروس نیومکزیکو بوده است، در میان چادرها برای دوربین ژست می گیرد. مرکر که در گذشته در چادرشهر زندگی می کرد و حالا به طور داوطلبانه در کمپ امید کار می کند می گوید:" بی نظیرترین ویژگی کمپ حس همزیستی آن است. در صورتی که در خانه های امن دولتی چنین حسی وجود ندارد و همه فقط می خواهند زنده بمانند."
17. 7 اکتبر 2015؛ ریچی لوپر که اهل نیوپورت بیچ کالیفرنیاست، بیرون از چادر خود در کمپ امید واقع در لاس کروس نشسته است. لوپر می گوید:" این خوب است، شکی نیست که زندگی در چادرشهر به آدم حس امنیت می دهد."
18. 12 اکتبر 2015، اما سویج 6 ساله کارت هدیه ی تولدی که از پدرش رابرت رو گرفته را باز می کند. رابرت یک کارگر روزمزد 42 ساله است که پس از 12 ساعت کار تازه به چادرشهر شماره 3 شیرویل در اطراف شهر سیاتل واشنگتن برگشته است.
19. 12 اکتبر 2015؛ سکوی چادرها در چادرشهر شماره 3 شیرویل در اطراف سیاتل
20. 8 اکتبر 2015؛ لانز رولند 59 ساله در مقابل چادرش در چادرشهر شماره 3 شیرویل در نزدیکی سیاتل برای دوربین ژست می گیرد. او می گوید:" بی خانمان ها افراد دائم الخمر چاقوکشی نیستند که مست یه گوشه افتاده اند. ما در اینجا کسانی را داریم که تا سر حد مرگ در شیفت های کاری کار می کنند، ما در اینجا کودکان را داریم، خانواده ها را داریم. مردمی که اینجا هستند سر کار می روند بدون اینکه مجبور باشند مثل کسانی که در خانه های امن عمومی می خوابند، هر بار وسیله هایشان را با خود ببرند. چادرشهرها بسیار گسترده تر و منظم تر از سیستم پناهگاه های سنتی هستند."
21. کالانیوپوآ 32 ساله که اصالتا اهل هاوایی است، بیرون از چادرش در چادرشهر شماره 3 شیرویل در نزدیکی سیاتل برای دوربین ژست می گیرد. او می گوید:" من خودم تصمیم گرفتم که در اینجا زندگی کنم چون در آپارتمانم تنها بودم و احساس افسردگی می کردم. در اینجا و در فضایی که پر از مراودات اجتماعی و روابط دوستانه است احساس بسیار بهتری دارم. در اینجا دموکراسی مطلقی حاکم است که نتایجش ملموس است، درست برعکس بوروکراسی سنتی که همواره بیرون از اینجا در جریان است."
22. 8 اکتبر 2015؛ اهالی چادرشهر شماره 3 شیرویل پای تلوزیون مشترک به تماشای بازی فوتبال تیم ملی نشسته اند.
23. 8 اکتبر 2015؛ آرون اروین 50 ساله مقابل چادرش در چادرشهر شماره 3 شیرویل در نزدیکی سیاتل نشسته است. او می گوید:" چادرشهر برای من فرشته ی نجات بود. جایی که می توانستم ذهنم را برای بازیابی افکارم آزاد و آماده کنم. وقتی که اینجا هستم دلم می خواهد برای دیگران الگو باشم و تاثیر مثبتی در کمپ داشته باشم. مردم در اینجا احساس امنیت می کنند. آنها از قضاوت های نادرست خسته اند. از اینکه به دلیل بی خانمانی مدام همه چیزشان را با خود به دوش بکشند خسته اند و کمپ به آنها احساس راحتی می دهد، چون جایی است که می توانی با خیال راحت وسایلت را بگذاری و بروی و این برای افراد بی خانمان خیلی با ارزش است و به آنها آرامش می دهد."
24. 13 اکتبر 2015؛ کدی اینگرام 28 ساله پسر دو ساله اش "شان" را در چادرشهر شماره 3 شیرویل در اطراف منهتن به آغوش کشیده است. اینگرام شغلش را از دست داد و با فاصله ی کمی از وی شریک زندگی اش هم از کار بیکار شد. او می گوید:" به مرحله ای رسیدیم که نمی توانستیم خیلی فوری کار پیدا کنیم و به همین دلیل آپارتمان مان را از دست دادیم. اینجا بودن را واقعا دوست داریم؛ به خصوص وقت گذراندن در فضای عمومی. اینجا به ما حس امنیت می دهد و آرزو می کردیم که ای کاش زودتر از وجود چنین جایی مطلع می شدیم."
25. 26 ژانویه 2016؛ چادرهای اقامتی یک کمپ مخصوص افراد بی خانمان در خیابانی در مرکز شهر لس آنجلس به خط چیده شده اند. 7000 نفر در اکثر مناطق لس آنجلس داوطلب شده اند که به برگزاری برنامه ی شمارش افراد بی خانمان لس آنجلس که در طول سه شب انجام خواهد شد شرکت کنند. نائومی گلدمن؛ سخنگوی موسسه ی مرکز خدمات رسانی به افراد بی خانمان لس آنجلس گفت هدف از این کار ترسیم تصویری دقیق از وضعیت افراد بی خانمان است.




مطالب مرتبط :