مدارس برای برقراریِ امنیتِ دانش‌آموزان، معلمان و سایرِ پرسنل اقداماتِ متعددی را انجام می دهند. برخی اقدامات نظیرِ قفل کردنِ درها و ورودی ها یا رصدِ آنها برای آن است که دسترسی به محوطه ی مدرسه را محدود یا کنترل کنند.

نرخِ زندانی‌سازی در آمریکا از دهه ی 1970 چنان با سرعت رو به افزایش گذاشته است که اکنون این کشور یکی از بالاترین نرخهای زندانیان را در دنیا دارد.

در سالِ 2008 بالغ بر 3.1میلیون شغل و در سالِ 2009 نزدیک به 4.7میلیون شغل در آمریکا از بین رفت. این از بین رفتنِ شغلها در رکودِ 2007-2009 بیشتر از همه ی رکودهای پیشین بوده است.

تحرکِ درآمدیِ میان‌نسلی را می توان از طریقِ محاسبه ی میزانِ حرکتِ افراد به سمتِ پنجک‌های درآمدیِ متفاوت با پنجکِ درآمدیِ خانواده شان اندازه گیری کرد. نسبتِ‌ فرزندانِ ذکوری که بدونِ تحرک در پایین ترین پنجک مانده بودند، از سالِ 1961 تا 1972 کاهش یافته و سپس ثابت ماند.

ثروتِ خانواده های آمریکایی پس از دهه ی 1980 بیش از پیش متمرکز شده است. خانوارهای 10درصدِ بالاییِ آمریکا در سالِ 1983 68.2 درصدِ کلِ ثروت و در سالِ 2007 73.1 درصدِ کلِ ثروتِ کشورشان را در اختیار داشته اند.

«مشاغلِ بد» نوعاً به شغلهایی اطلاق می شود که دستمزدهای پایینی دارند و از بیمه های درمانی و بازنشستگی بی‌بهره اند. همانطور که در زیر می بینید، حدودِ 10درصدِ کارکنانِ تمام‌وقت شغلهای کم‌درآمد دارند

«مشاغلِ بد» نوعاً به شغلهایی اطلاق می شود که دستمزدهای پایینی دارند و از بیمه های درمانی و بازنشستگی بی‌بهره اند. همانطور که در زیر می بینید، حدودِ 10درصدِ کارکنانِ تمام‌وقت شغلهای کم‌درآمد دارند، حدودِ 30درصدشان فاقدِ بیمه‌ی درمان هستند

منظور از «تحرکِ درآمدیِ میان‌نسلی» میزانِ حرکتِ شخص به سوی مدارِ بالاتر یا پایین‌ترِ درآمد در حرفه یا شغلی است که دارد.

مه می دانیم که ثروتمندانِ آمریکا تمایلی به همزیستی با فقرا در یک محله ندارند. اما آیا می دانستید که این نوع تفکیک رو به افزایش است؟ نمودارِ زیر نشان می دهد که بینِ سالهای 1970 تا 2000، در جداسازیِ محلِ سکونت افزایشِ قابلِ ملاحظه ای رخ داده است.

در ایالاتِ متحده ی آمریکا، 21درصدِ کلِ کودکان در فقر به سر می برند، که این میزان فقر تقریباً از هر کشورِ ثروتمندِ دیگری بالاتر است.

تبعیضِ نژادی هنوز در محیطهای کاری وجود دارد. آزمایشی که از سالِ 2001 تا 2002 در شیکاگو و بوستون انجام گرفت نشان می دهد که رزومه‌هایی که نامِ روی آنها متعلق به افرادِ سفیدپوست به نظر می رسید، خواه نامهای زنانه یا مردانه، شانسِ بیشتری برای رفتن به مرحله ی مصاحبه داشتند تا آنهایی که نامهایشان «ظاهری سیاهپوست» داشت (حتی اگر رزومه ها در سایرِ موارد یکسان بودند).

نرخِ ترکِ تحصیل از دبیرستان در بینِ سفیدپوستان در کمترین حد و در سیاهپوستان و هیسپانیک ها در بالاترین حد قرار دارد، در حالی که نرخِ ثبتِ نام در کالجها از سوی سیاهپوستان در کمترین حد و از سوی سفیدها در بالاترین حد می باشد. نرخِ انصراف از دبیرستان در بینِ هر سه گروه تقریباً به یک اندازه پایین آمده، اما نرخِ ثبت‌نام در کالجها رشدی بسیار نابرابر داشته است.

شغلهایی که زنان و مردان در آن کار می کنند معمولاً با هم بسیار تفاوت دارد. به طورِ کلی، «شغلهای مردانه» پردرآمدتر از «شغلهای زنانه» است.

در بخشِ زیادی از قرنِ بیستم، میانگینِ درآمدِ زنان حدوداً 60 درصدِ میانگینِ درآمدِ مردان بود. در اواخرِ دهه ی 1970، درآمدِ نسبیِ زنان به میزانِ زیادی افزایش پیدا کرد، به طوری که به حدودِ 80درصدِ درآمدِ مردان رسید. این روندِ افزایشی در سالِ 2005 متوقف گردید و از آن موقع، شکافِ جنسیتیِ مذکور تقریباً دست‌نخورده باقی مانده است.

پس از 1979، فقط فارغ التحصیلانِ کالجها بوده اند که از افزایشِ متوسطِ درآمدِ هفتگی برخوردار شده اند (بر حسبِ قدرتِ خرید). درعوض، کسانی که از دبیرستان ترکِ تحصیل نموده اند متوسطِ درآمدِ هفتگی‌شان (قدرتِ خریدشان) تا حدودِ 22درصد کاهش یافته است.

در آمریکا 750000 نفر بی‌خانمان وجود دارد که یک پنجمِ آنها بی‌خانمانِ «مزمن» محسوب می شوند. کثرتِ مردان، سیاهپوستان، افرادِ میان‌سال (31-50 ساله)، کهنه‌سربازان و معلولان در جمعِ بی‌خانمان‌های داری سرپناه هیچ تناسبی با نسبتِ جمعیتِ آنان ندارد.

در دهه های اخیر شاهدِ افزایشِ چشمگیرِ فاصله میانِ حقوق و مزایای مدیرعامل‌ها و حقوق و مزایای کارکنانِ معمولیِ بخشِ تولید بوده ایم.

طیِ 30 سالِ اخیر، نابرابریِ دستمزدها در آمریکا به میزانِ زیادی افزایش یافته است،‌ به طوری که هم اکنون سطحِ آن دارد به نابرابریِ‌ شدیدی که قبل از رکودِ بزرگ حاکم بود نزدیک می شود.