«تصور کنید که یک پهپاد ایران هنگام پرواز بر فراز فلوریدا یا در نزدیکی ساحل آن سرنگون می‌شد. آن موقع ما آمریکایی‌ها به جای آنکه درباره موقعیت مکانی آن پهپاد صحبت کنیم از اینکه چطور این پهپاد ۷۰۰۰۰ مایل دورتر از ایران به اینجا آمده، شوکه می‌شدیم. اما وقتی روز ۲۰ ژوئن ایران یک پهپاد آمریکایی را پس از نزدیک شدن به حریم سرزمینی (طبق گفته پنتاگون)  یا نقض حریم هوایی‌اش (طبق گفته تهران) سرنگون کرد هیچ‌کس این سوال را نپرسید که آیا حضور نظامی آمریکا در خلیج فارس توجیهی دارد یا خیر؟»

این جملات را پایگاه «نیشن» امروز در بخش آغازین یک گزارش علمی با موضوع اینکه «رسانه‌های آمریکا چطور از ایران سیاه‌نمایی می‌کنند» نوشته است. 

 نیشن در ادامه به قلم «گئورگی شوپاک»، کارشناس مسائل رسانه‌ای در یک دانشگاه کانادایی می‌نویسد: «دقیق‌تر این است که بگوییم آمریکا علیه ایران تهدید است تا عکس این قضیه. به هر حال، این دولت آمریکا است که در حال ضربه زدن به اقتصاد ایران از طریق تحریم‌هایی است که دسترسی این کشور به غذا و دارو را محدود می‌کند.»

طبق این گزارش، رسانه‌ها با خلق گزینشی حافظه سیاسی و از طریق حذف حقایق اقدام به تحریف واقعیت‌ها می‌کنند. چه کسی در غرب ماجرای پرواز ۶۵۵ ایران‌ایر را به خاطر دارد؟ روز ۳ جولای ۱۹۸۸، ناو یو‌اس‌اس وینسنس هنگام گشت‌زنی در آب‌های سرزمینی ایران، یک فروند هواپیمای مسافربری ایران با ۲۹۰ مسافر را سرنگون کرد. ایالات متحده، ابتدا از پذیرفتن مسئولیت این حادثه سرباز زد، بعد ادعا کرد وینسنس در آب‌های بین‌المللی بوده و در نهایت هم ادعا کرد که هواپیمای ایرباس ایران به نحوی تهدیدآمیز در حال کم کردن ارتفاع به سمت ناو بوده است. ایالات متحده بعداً اعتراف کرد که این ادعاها هر دو نادرست هستند و ضمن «ابراز تأسف عمیق» ۶۱.۸ میلیون دلار به خانواده‌های قربانیان غرامت داد.

با آنکه ماجرای پرواز ۶۵۵ به زودی به فراموشی سپرده شد (البته نه در ایران) حادثه مشابه دیگری برای مدت‌های مدید در حافظه غربی‌ها باقی ماند. روز ۱ سپتامبر ۱۹۸۳، یک هواپیمای سوخو-۱۵ شوروی یک هواپیمای بوئینگ ۷۴۷ کره که با ۲۶۹ مسافر از نیویورک عازم سئول بود را سرنگون کرد. این هواپیمای خطوط هوایی کره تصادفاً از مسیر خود منحرف شده و شب‌هنگام وارد حریم هوایی شوروی شده بود. کرملین گفت که این هواپیمای مسافربری را با هواپیمای جاسوسی اشتباه گرفته است. 

پایگاه نیشن می‌نویسد این دو حادثه، فرصتی برای یک آزمایش علمی فراهم می‌کنند: تفاوت در نحوه برخورد با هواپیمای کره و هواپیمای مسافربری ایران‌ایر مقیاسی دقیق از زیربنای ایدئولوژیک رسانه‌های غربی، به خصوص رسانه‌های آمریکایی به دست می‌هد. 

۲ سپتامبر ۱۹۸۳، روزنامه آمریکایی نیویورک‌تایمز برای سرمقاله خود عنوان «قتل در آسمان» را انتخاب کرد و نوشت هیچ توجیه قابل درکی برای اینکه کشوری یک هواپیمای بی‌خطر را سرنگون کند وجود ندارد. همین روزنامه، ۵ سال بعد وقتی که آمریکا هواپیمای مسافربری ایران را سرنگون کرد برای توجیه اقدام آمریکا آسمان و ریسمان به هم بافت. نیویورک‌تایمز در آن زمان نوشت: «با آنکه این رویداد هراسناک است، به هیچ عنوان اتفاق نبود. بر اساس شواهدی که الان در دست است دشوار است بتوان فهمید نیروی دریایی آمریکا چه کاری می‌توانست برای اجتناب از آن انجام دهد.»

نیویورک‌تایمز بعد از سرنگونی هواپیمای مسافربری ایران از خوانندگانش خواست «خودتان را جای کاپیتان راجرز قرار دهید (ویلیام راجرز که دستور شلیک به هواپیمای ایران را صادر کرد). دشوار است بتوان او را بابت تصمیم گرفتن برای حمله به این هواپیمای مشکوک مقصر کرد.» این روزنامه علاوه بر این تلاش کرد هر دو طرف را مقصر حادثه جلوه دهد: «ایران هم بابت اینکه به هواپیمای مسافربری‌اش دستور نداده از مناطق جنگی دور شود مقصر است»