در سال 2015، فیلیپینی‌ها چهارمین گروه بزگ مهاجران در ایالات متحده را تشکیل دادند که بیشتر آن‌ها نیز در کالیفرنیا هستند.

جالب اینجاست که بدانید این فیلیپینی‌ها فقط 4درصد از کل جمعیت این ایالت هستند اما20درصد از نیروی پرستاری این ایالت را تشکیل می‌دهند. اما این فیلیپینی‌ها را نباید در ایالات متحده مثل دیگر خارجی‌ها دانست زیرا تاریخ این دو کشور روابط متقابل بسیاری را بین این دو ملت نشان می‌دهد.

در ابتدا فیلیپین مستعمرۀ ایالات متحده بود و مثل همۀ باقی مستعمره‌هایش، ایالات متحده، آمریکایی‌کردن این کشور را با تغییرات در آموزش و پرورش و آموزش زبان انگلیسی و تحمیل فرهنگ آمریکایی پیش گرفت.

مسئولان آمریکاییِ بهداشت و درمان در فیلیپین برای رسیدگی به بیماران فیلیپینی به پرستاران نیاز داشتند اما پرستاران فیلیپینی همچون پرستاران آمریکایی آموزش ندیده بودند. پس این مسئولان زنان فیلیپینی را با عنوان «نیروهای کمکی داوطلب و پرستارهای قراردادی» استخدام کردند و به آن‌ها آموزش دادند.

در همان سال‌ها در سال 1903 هم به دستور رئیس‌جمهور ویلیام تفت قانونی تصویب شد که طبق آن برخی دانشجویان خاص فیلیپینی می‌توانستند برای ادامه تحصیل به ایالات متحده بروند که همین موضوع اولین موج ورود پرستاران فیلیپینی به آمریکا را رقم زد که تا قرن بیستم هم پرقدرت ادامه داشته است.

تازه بعد از جنگ جهانی دوم بود که ایالات متحده در سال 1946 استقلال جمهوری فیلیپین را به رسمیت شناخت و این کشور از استعمار درآمد. دو سال بعد، وزارت امور خارجه آمریکا برنامۀ تبادل دانشجویان خارجی را معرفی و اجرایی کرد تا با آوردن دانشجوهای خارجی و نشان‌دادن سبک زندگی نظام سرمایه‌داری آمریکایی به آن‌ها، از تاثیر نظام کمونیست شوروی بر دیگر کشورها بکاهد. همین برنامه انگیزۀ فیلیپینی‌ها شد که بیشتر به پرستاری روی بیاورند و تعداد این دانش‌آموخته‌های پرستاری 700 برابر شود.

در نتیجه تا سال 1973 بیش از 12هزار پرستار فیلیپینی به ایالات متحده مهاجرت کردند. عامل تاثیرگذار و مهم دیگر بر مهاجرت پرستاران فیلیپینی به آمریکا، رئیس‌جمهور فیلیپین فردیناند مارکوس  بود که سیاست صادرات کارگر را معرفی کرد.

بر اساس این سیاست، فیلیپینی‌ها طبق قرارداد برای کار به کشورهای خارجی سفر می‌کردند، حقوق دریافتی‌شان را به کشور می‌فرستادند و به اقتصاد پر از مشکلِ فیلیپین کمک می‌کردند.

امروزه حدود 10درصد از همۀ فیلیپینی‌ها کارگر خارجی هستند که برابر است با حدود 10میلیون نفر در حدود 170 کشور مختلف. با این همه، این پرستاران مهاجرِ متخصص در ایالات متحده با تبعیض بسیاری روبه‌رو می‌شوند و مثلاً بدترین وظایف پرستاری و بدترین شیفت‌ها را به آن‌ها می‌دهند.

با این همه، در واقع جرقۀ یکی از بزرگ‌ترین جنبش‌ها در ایالات متحده را کارگران فیلیپینی در سال 1965 زدند که نتیجۀ آن قراردادهای یکپارچه و شرایط کاری و حقوق بهتر برای همۀ کارگران آمریکا شد.

رسانه +AJ در این ویدئو تلاش کرده تا ماجرای این پرستار فیلیپینی و دلیل حضورشان در آمریکا را توضیح دهد