جان کربی سخنگوی پنتاگون روز دوشنبه حمله پهپادی اخیر به پایگاه نظامی آمریکا در سوریه را «پیچیده، هماهنگ و عامدانه» توصیف کرد. باید دید آیا آمریکا اصلاً پاسخی برای آن در نظر دارد. دولت بایدن همچنان در برگرداندن ایران به میز مذاکره جهت امضای توافق هسته‌ای مستأصل است. توافقی که میلیاردها دلار در اختیار تهران قرار می‌دهد که می‌تواند با استفاده از آن حملات بیشتری از این دست انجام دهد.

کارشناسان امنیت سایبری ماکروسافت می‌گویند آژانس اطلاعاتی روسیه (اس‌وی‌آر) بار دیگر درگیر کارزاری برای «رخنه به هزاران شبکه کامپوتری دولت، شرکت‌ها و اندیشکده‌های آمریکایی» است. این تلاش‌ها فقط چند ماه بعد از آن صورت می‌گیرد که بایدن در دیدار با «ولادیمیر پوتین» همتای روس خود درباره تکرار چنین حملاتی هشدار داده بود.

بعد از آن افزایش نگران‌کننده و شدید پرواز هواپیماهای ارتش چین در حریم هوایی تایوان را شاهد هستیم. این ایده که پکن ممکن است این جزیره را ظرف چند هفته تصرف کند از چشم‌اندازی دور، به احتمالی واضح تبدیل شده است. بایدن مکرراً مدعی شده که ایالات طبق معاهدات، متعهد به دفاع از تایوان خواهد بود و آخرین بار این ادعا را در نشست خبری با خبرنگاران سی‌اِن‌اِن مطرح کرد. اما شفاف‌سازی متعاقب از سوی کاخ سفید حاکی از این بود که تعهد ایالات متحده به قانون روابط با تایوان به فراهم کردن توان دفاعی تایوان به حد کفایت محدود می‌شود و تضمینی برای مداخله نظامی مشخص از سوی ایالات متحده وجود ندارد.

به عبارت دیگر، رئیس جمهور در یکی از محوری‌ترین چالش‌های سیاست خارجی این دوره، نمی‌تواند واقعیت‌ها را به‌درستی در کنار یکدیگر قرار دهد. در چالش دیگر، نمی‌تواند پیام خود را برساند و در سومین مورد مشخص نیست که اصلا سیاست منسجمی وجود داشته باشد. جایگاه آمریکا در جهان به‌عنوان یک متحد قابل اتکا برای دوستان درگیر جنگ و حریفی جدی برای دشمنان ماجراجو، به وضوع به لرزه در آمده است.

ریشه‌های این تنزل به سال‌ها قبل بازمی‌گردد و تلاش‌برای یافتن مقصر بی‌انتها خواهد بود اما بایدن با وعده خرد، تجربه و شایستگی انتخاب شد. آیا کسی می‌تواند به‌طور جدی بگوید که چنین چیزهایی را داریم؟ و مسئله نیز فقط تایوان، ایران و روسیه نیست. فرض بر این بود که با خروج دونالد ترامپ[از کاخ سفید]، روابط با متحدانمان بهتر می‌شود و دیپلماسی با دشمنان تسهیل خواهد شد. سیاست بشردوستانه‌تری در مرزهای جنوبی اتخاذ خواهد شد و از شدت بحران انسانی در این ناحیه کاسته می‌شود. بار همه‌گیری ویروس کرونا تا چهارم جولای به‌طور اساسی کاهش یافته و خروجی ایمن و مردم‌پسند را تا یازده سپتامبر از افغانستان خواهیم داشت و اقتصاد نیز رونق می‌یابد.

اکنون همه انتظارات به حاشیه رفته‌اند و دلالت اندکی برای این مسئله وجود دارد که دولت درباره اینکه چه چیز ممکن است غلط از آب درآید فکری کرده یا برنامه‌ای داشته باشد. حتی اقدام موفق راهبردی دولت در امضای توافق همکاری ساخت زیردریایی اتمی با استرالیا و انگلیس که به بهای خشم فرانسه انجام شد، تلاشی سرهم بندی شده بود. هیچ کدام از این خطاها الزام‌آور نبودند و در نهایت همه آن‌ها به پای رئیس جمهور نوشته می‌شود و یادآور اظهارات “رابرت گیتس” وزیر دفاع در سال ۲۰۱۴ است که بایدن سابقه‌ای طولانی در قرار گرفتن در طرف اشتباه سیاست خارجی و مسائل امنیت ملی دارد. اما این نیز درست است که مشاوره به رئیس جمهور به‌شکل بدی انجام شده است.

جایگزین ریاست‌جمهوری شکست‌خورده بایدن تغییر دولت نیست بلکه تغییر نظم جهانی به نحوی است که ما را ضعیف‌تر، آسیب‌پذیرتر و نسبت به زنگ خطرهای عوام‌گرایان غیرآزادی‌خواه از جمله در داخل، حساس تر می‌کند. توصیه نهایی به رئیس جمهور این است: همین حالا یک تیم امنیت ملی جدید تشکیل بده. مرد بزرگتری باش و افرادی مانند باب گیتس را در آن دعوت کن.