نشریه آمریکایی فارن افرز در تحلیلی به قلم «لیسا کورتیس»، مدیر برنامه امنیت هند و اقیانوس آرام در مرکز امنیت جدید آمریکا می‌نویسد: «اگر دولت بایدن به دنبال این است که عقب‌نشینی نظامی آن از افغانستان به‌عنوان یک تصمیم عقلانی در حوزه سیاست خارجی ثبت شود، باید با این شکست دیپلماتیک روبرو شود و رویکردی واقع‌بینانه را در برابر طالبان به کار بگیرد. این کار تنها مسیر ممانعت از پیدایش مجدد کانون جهانی تروریست‌هاست.»

ایالات‌متحده در فرایند مذاکرات با طالبان، مرتکب چندین اشتباه اساسی شد که زمینه خروج نیروهای آمریکا را فراهم کرد:

الف) نخستین اشتباه، کنار گذاشتن دولت قانونی افغانستان از مذاکرات بود که این امر مشروعیت زودهنگامی را به طالبان اعطا کرد.

ب) ایالات‌متحده نتوانست مطابق سطح خشونت طالبان، شرایط و وضعیت گفتگوی صلح را پیش ببرد. فقدان تمایل ایالات‌متحده در به تعویق انداختن مذاکرات حتی در زمان افزایش سطح خشونت‌ها، نشانگر اشتیاق فراوان این کشور در تحصیل توافق بود. در نتیجه تنها شرطی که ایالات‌متحده توانست برای طالبان بگذارد، کاهش خشونت‌ها برای شش روز قبل از امضای توافق بود.

ج) اشتباه سوم این بود که ایالات‌متحده خوش‌بینانه تصور کرد که طالبان واقعاً تمایل دارد به جای مبارزه برای بازگشت به قدرت، در راستای تحصیل راه‌حل سیاسی گفتگو کند. بر این اساس؛ ایالات‌متحده دولت افغانستان را مجبور کرد تا ۵ هزار زندانی طالبان را آزاد کند؛ بدون این‌که در ازای این کار، از طالبان امتیازی دریافت کند.

در فرایند رویارویی با این ناکامی‌ها؛ سیاست گذاران ایالات‌متحده باید راهبرد دیپلماتیک خود را تغییر دهند:

• تدوین یک راهبرد مشارکتی با اتحادیه اروپا، انگلیس و سایر بازیگران همسو در راستای تحت‌فشار قرار دادن طالبان برای رعایت موارد حقوق بشری و مبارزه با تروریسم.
• ایالات‌متحده باوجود نیاز به ارتباط با طالبان برای خروج شهروندانش از افغانستان و ارائه کمک‌های بشردوستانه به مردم افغان، نباید در برقراری روابط رسمی با طالبان تعجیلی نشان دهد.
• شرط اصلی هرگونه تعامل ایالات‌متحده با طالبان باید این مسئله باشد که آن‌ها به مسئله حقوق بشر و استانداردهای حکمرانی احترام بگذارند. کشورهای اعطاکننده باید به‌طور واضح اعلام کنند که محدودیت در حوزه حقوق زنان و محرومیت آن‌ها از مشارکت در جامعه، تحصیلات و اقتصاد بر دسترسی طالبان بر کمک‌های مالی بین‌المللی تأثیر خواهد گذاشت.
• ایالات‌متحده نباید تنها به این دلیل که برخی از اعضای مرتبط با تروریسم در راس قدرت هستند، تحریم‌ها را علیه آن‌ها لغو کرد. ایالات‌متحده باید در همکاری نزدیک با شرکایش در مقابل فشار چین و روسیه بر لغو بی‌قیدوشرط تحریم‌ها ایستادگی کنند.

«ایالات‌متحده به دنبال تدوین راهبرد ضدتروریسم نوینی است که به حضور فعال نیروها متکی نیست. باید در حوزه همکاری با کشورهای آسیای مرکزی هم‌مرز با افغانستان، مانند ازبکستان و تاجیکستان، نیز سرمایه‌گذاری کند. بدون پایگاه‌هایی در داخل افغانستان، ایالات‌متحده باید در زمینه فناوری برتر پهپادها و شروع عملیات این پهپادها از پایگاه‌هایی در خاورمیانه سرمایه‌گذاری کند.»