«انستیتو کاتو» در تحلیلی به قلم «تد گالن کارپنتر» می‌نویسد: «به نظر می‌رسد دولت بایدن قصد دارد سیاست‌های سخت‌گیرانه‌ای را در قبال روسیه و چین دنبال کند. دهه‌ها پیش، هنری کیسینجر عاقلانه علیه چنین رویکردی توصیه کرد. وی تأکید کرد که رهبران ایالات‌متحده همیشه باید اطمینان حاصل کنند که روابط واشنگتن با مسکو و پکن نزدیک‌تر از روابط آن‌ها با یکدیگر است. رویکرد فعلی به‌طور آشکار اصل مهم کیسینجر را نقض می‌کند.»

در بخش زیر به نکات و گزاره‌های اصلی این یادداشت اشاره می‌کنیم

• تیم سیاست خارجی بایدن علاوه بر مخالفت هم‌زمان با دو قدرت بزرگ، برای اهداف بلندمدت دیگر واشنگتن در سراسر جهان تلاش زیادی نمی‌کند. درست است که بایدن از خروج نیروهای آمریکایی از مأموریت ظاهراً بی‌پایان در افغانستان خبر داده است؛ اما جزئیات این طرح حاکی از آن است که این تغییر ممکن است بیشتر جنبه ماهوی داشته باشد.

عدم توانایی دولت بایدن در تعیین اولویت‌ها؛ تهدیدات پیش روی منافع ایالات‌متحده آمریکا را افزایش می‌دهد. راهبرد ایالات‌متحده در عرصه بین‌المللی باعث شده تا چین و روسیه به سمت همکاری نزدیک با یکدیگر قدم بردارند؛ اما درواقع با توجه به مرز طولانی بین روسیه و چین و تلاش‌های ذاتی دو کشور برای کسب موقعیت مسلط در آسیای میانه، مسکو و پکن باید هراس بیشتری از یکدیگر نسبت به ایالات‌متحده داشته باشند.

• در حالت ایدئال، سیاست‌گذاران ایالات‌متحده باید به دنبال راه‌هایی برای کاهش تنش با هر دو قدرت باشند. حداقل، واشنگتن باید انتخاب کند – به دنبال نزدیکی با یک کشور است تا بتواند به‌طور مؤثر بر روی یک رقابت استراتژیک با کشور دیگر متمرکز شود. ارزیابی هوشمندانه نشان می‌دهد که روند عاقلانه و منطقی، ترمیم روابط با روسیه است.

نویسنده در بخش پایانی یادداشت می‌نویسد: «بهترین راهبرد واشنگتن، اصلاح روابط با مسکو و پکن است؛ اما اگر مقامات دولت بایدن مصمم هستند که ایالات‌متحده با یک رقیب جهانی بالقوه مقابله کند و قدرت آن را مهار کند، چین با اختلاف زیاد قدرتمندترین رقیب برای موقعیت آمریکا به‌عنوان هژمون فعلی است. این واقعیت بدان معنی است که ایالات‌متحده باید در اسرع وقت روابط نزدیکی با مسکو را دنبال کند. تداوم سیاست کنونی ممکن است برای ایالات‌متحده بسیار ناخوشایند باشد.»