نویسندگان این مقاله بر این عقیده هستند که پیشنهاد رئیس‌جمهور بایدن در مورد پای بندی کامل طرفین به تعهدات برجامی، تهدیدات قابل توجهی برای امنیت منطقه‌ای و جهانی دارد و بنابراین از دیدگاه ما رویکرد بهتر رویکردی است که هدف آن دستیابی به یک توافق موقت متوسط یا «منهای برجام» است. پس‌ازآن، مذاکرات باید برای دستیابی به یک توافق هسته‌ای محدودتر از توافق اولیه یا «توافق پلاس» متمرکز شود.

نویسندگان این مقاله بر نکات و گزاره‌های زیر تأکید می‌کنند:

• دولت بایدن اگر مصمم به احیای برجام است باید به اقدامات دیگر متوسل شود تا ضمن اطمینان نسبت به اینکه تهران به سمت ساخت سلاح اتمی حرکت نمی‌کند، به متحدان آمریکا در منطقه این اطمینان را بدهد که واشنگتن با امنیت آن‌ها قمار نخواهد کرد.
• بازگشت بدون شرط ایالات‌متحده به برجام یک اشتباه بزرگ راهبردی خواهد بود. این توافق بر اساس فرضیات نادرست و بیش‌ازحد خوش‌بینانه شکل گرفته است. این توافق‌نامه نه‌تنها سیاست‌های ایران را تعدیل نکرد بلکه باعث نشد تا میانه رویان در عرصه سیاست داخلی ایران تقویت شوند. علاوه بر این ایران از سال ۲۰۱۵ به بعد حمایت و پشتیبانی خود از گروه‌های نیابتی در منطقه را افزایش داد و با توسعه فعالیت‌های هسته‌ای به طرز قابل توجهی زمان گریز هسته‌ای خود را کاهش داده است.
• توافق آینده ضمن مقابله با فعالیت‌های اهریمنی ایران در منطقه، باید یک رژیم بازرسی سخت‌گیرانه‌تر و طولانی‌تر بر برنامه هسته‌ای ایران اعمال شود.

• نویسندگان در بخش دیگر مقاله بر این تأکید می‌کنند که بازگشت آمریکا به توافق هسته‌ای، اهرم قدرت و نفوذ آمریکا در دستیابی به توافق جدید با ایران را کاهش می‌دهد. از سوی دیگر تهران ممکن است برای مذاکرات در مورد توافق جدید خواستار لغو تحریم‌های بیشتر شود.

دولت جدید برای حفظ منافع استراتژیک شرکای منطقه‌ای خود باید در قبال ایران رویکرد دو مرحله‌ای اتخاذ کند:

• مرحله نخست: دستیابی به توافق موقت یا منهای برجام
• مرحله دوم: توافق محدودتر یا برجام پلاس.

در این مسیر دولت ایالات‌متحده باید به اقدامات زیر مبادرت ورزد:

• هماهنگی با شرکای منطقه‌ای برای اخلال در ارسال محموله‌های ایران به گروه‌های نیابتی
• تلاش برای بهبود ارتش کشورهای عربی به جای فروش ساده و جدیدترین تسلیحات
• ارتقا سامانه‌های دفاع موشکی کشورهای عربی و اسرائیل
• توسعه سیستم‌های هشداردهنده برای مقابله با سرعت تسلیحات هدایت شونده ایران در منطقه
• گسترش و توسعه تحقیقات در حوزه برنامه موشکی و اشتراک اطلاعات در مورد فن‌آوری و برنامه‌های تاکتیکی ایران

 نویسندگان در پایان مقاله بر این عقیده هستند:

• اسرائیل و شرکای عربی باید با ایجاد کانال‌های محرمانه گفتگو با کاخ سفید به این اطمینان دست یابند که نگرانی‌ها و منافع آن‌ها در نظر گرفته می‌شود.

• اگر دولت بایدن به توافق اولیه (برجام) بازگردد باید برای متحدان خود روشن سازد که مشارکت در این توافق منوط به انعقاد یک توافق دیگر در طی ۱۸ ماه است.
• اگر ایالات‌متحده خواهان توافق‌نامه محدودتر با ایران است باید برای مقابله با فعالیت‌های غیر اتمی مرگبار تهران از جمله حمایت گسترده از گروه‌های تروریستی منطقه‌ای و سرکوب داخلی قاتل، قدرت خود را به حداکثر برساند.
• ایالات‌متحده و متحدانش باید آمادگی این را داشته باشند که ظرف ۱۸ ماه به توافق قابل قبولی با ایران نرسند. در این صورت، آن‌ها باید آماده باشند تا تحریم‌ها را به بالاترین حد برسانند و با انعقاد یک توافق بین ایالات‌متحده و متحدان خاورمیانه؛ خطوط قرمز برنامه هسته‌ای ایران را مشخص و در حوزه مقابله با ایران تقسیم‌کاری ایجاد کنند. در این صورت ایران مجبور خواهد شد که درک کند به‌جز ایجاد یک توافق جدید گزینه دیگری ندارد.