استیفنز در این مقاله ابتدا به مسائل اخیر بین دو کشور ایران و آمریکا می‌پردازد. بایدن اخیراً اعلام کرده که در صورت بازگشت ایران به برجام، آمریکا به عنوان نقطه شروعی برای مذاکرات بعدی دوباره به توافق می­پیوندد. ایران در پاسخ روشن ساخته که در واکنش به ترور ماه گذشته محسن فخری زاده، قصد دارد تا تولید اورانیوم غنی‌شده خود را گسترش دهد و تهدید به اخراج بازرسان بین‌المللی تا اوایل فوریه در صورت عدم تعلیق تحریم­های آمریکا نموده است.

از نظر وی، تهدید تهران به تشدید تنش صرفاَ یک بلوف سیاسی است. در شش ماه گذشته، انفجارها در ایران باعث نابود شدن بخش­های وسیعی از تأسیسات تولید سانتریفوژ در نطنز، تأسیسات مخفی نظامی در پارچین، نیروگاه اصفهان، تأسیسات موشکی خجیر و تأسیسات نظامی زیرزمینی در تهران و سایر مکان­ها شده است. عبدالله احمد عبدالله دومین رهبر القاعده و محسن فخری زاده اولین دانشمند هسته­ای ایران کشته شدند. اگرچه وی معتقد است هیچ‌کس مسئولیت این حملات را بر عهده نگرفته است اما میزان حیرت‌انگیز نفوذ به مجموعه امنیتی ایران را نشان می­دهد.

استیفنز بر این باور است که ایالات‌متحده می­تواند خوشحال باشد که این ضعف در ایران همزمان شده با داشتن چهار امکان قدرتمند توسط بایدن:

• دولت بایدن می­تواند مسئولیت بازدارندگی ایران را به رژیم صهیونیستی واگذار کند؛
• ایالات‌متحده می­تواند از منابع نظامی، اقتصادی، اطلاعاتی و دیپلماتیک جبهه عبری- عربی بهره ببرد؛
• لازم نیست این دولت تحریم­های جدیدی علیه ایران اعمال کند بلکه فقط باید موارد موجود را اجرا کند؛
• نیازی به نگرانی درباره ایران نیست زیرا این کشور سال‌ها است با پنهان کردن صدها تن تجهیزات و مواد هسته­ای که باید تحت توافق برجام فاش می­شد، تعهدات خود را نقض کرده است و دولت بایدن این حق را دارد که از تهران بخواهد لیست کاملی از فعالیت­ها و تجهیزات خود را در مذاکرات ارائه دهد.