گلدبرگ در این مقاله با اشاره به ترور شهید فخری­زاده، تأثیر این اقدام را در دو محور ارزیابی می‌کند: اولین محور برنامه هسته­ای ایران است که به واسطه این اقدام نه تنها متوقف‌شده که عقبگرد را نیز تجربه خواهد کرد.

دومین اثر این اقدام را یک یادآوری به موقع درباره ابعاد پنهان برنامه هسته‌ای ایران معرفی می­کند. وی سپس به تشریح این موضوع می­پردازد که با دستیابی رژیم صهیونیستی به آرشیو برنامه­های هسته­ای ایران، ساختار برنامه تولید سلاح­های کشتارجمعی و نقش برجسته [شهید] فخری زاده بیش از پیش آشکار شد.

از نظر وی این آرشیو نشان داد که ایران همزمان که مذاکرات برجام را در دستور کار داشته، در ابتدا برنامه (آمد) و سپس برنامه SPND را نیز از طریق وزارت دفاع ایران پیش می­برده است. این فعالیت­های ایران در ۲۰۱۵ از سوی آژانس مورد سؤال قرار نگرفت زیرا آمریکا برای به حاشیه راندن سؤالات مربوط به این موضوع، آژانس را تحت فشار گذاشته بود.

وی مدعی است فریبکاری ایرانیان در این باره دیگر اثرگذار نیست و آژانس در حال بررسی جدی مدارک ارائه شده از سوی رژیم صهیونیستی درباره برنامه مخفی هسته­ای ایران است.

نتیجه مهمی که گلدبرگ می­گیرد این است که جو بایدن دیگر نمی­تواند وانمود کند که توافق هسته­ای مانع پیشرفت هسته­ای ایران شده است و هر توافق جدید مستلزم شفاف­سازی کامل فعالیت­های هسته­ای پیشین ایران می­باشد.