در آمریکا که چنین است؛ ایرانیان در شهرهایی ساکنند که آب و هوایش بهتر، بارانش کمتر و سطح زندگی اش مطلوب تر است. همین هم موجب شده که نیویورک پر باران و سرد و همیشه طوفانی، کمترین میزان ایرانی را نسبت به جمعیت داشته باشد. ولی جالبی اش اینجاست که این نقطه ی کم اقبال ایرانیان، از بهترین مقاصد مهاجرین سایر کشورهاست. چرخ دنده های این ماشین تولید ثروت جهان را مهاجرینی تشکیل میدهند که اغلب، سوادشان از دانش زبان جهانی صفر است. مثلا این یک موردش است، راننده چینی اسنپشان. میگویند حداقل درآمد رانندگان اوبر تمام وقت در این شهر ماهانه ۶۰۰۰ دلار است.

از آن طرف، آنچه که این ابر شهر را متمایز کرده، کم رنگ بودن مفاهیم مهاجر، خارجی و شهرستانیست، مفاهیمی که در اغلب شهرهای بزرگ ایالت های دیگر به شدت آزاردهنده و در نهایت مایه تبعیضند. (کف درآمد کارگرساده دراین شهر ساعتی ۱۱.۸۰ دلار است در حالیکه در دولت فدرال ۷.۲۵ دلار است)

در ادامه، پنج روزی را مهمان کشور شمالی ام. تورنتو و کبک و مونترالش را سک سک کنان میرانم وبرمیگردم. کانادا، گل سرسبد مقاصد مهاجران با حداقل دویست هزار ایرانی ساکن. تجربه آن سفررا در روزهای بعد از نظرتان میگذرانم.