توی سرویس دانشگاه نشسته‌ام. یک ون فورد با حداکثر ۱۴ نفر سرنشین. کنارم دو خانم نشسته‌اند؛ هر دو امریکایی. دارم از روی کیندل شعر می‌خوانم.

آدم اوایل که پا می‌گذارد در این مملکت غریب، همهٔ هم و غمش این می‌شود که گلیمش را از آب بکشد بیرون. بعد که کم‌کم حق آب و گل پیدا کرد، یک سر پیدا می‌کند و هزار سودا.

در حال خواندن «فرانکشتاین» اثر «مری شلی» هستم و هیولا فوق العاده است. او کار خود را با ظرافت ذهن و شیرینی خلق و خوی با خواندن «غم و اندوه یانگ ورتر» گوته و جمع‌آوری هیزم برای خانواده ای فقیر آغاز می‌کند اما خالق او، ویکتور فرانکنشتاین، او را رها می‌کند و حاضر نیست برای آرامش وی، برای او همسری قرار دهد.

قضیهٔ کت و دکمه را که شنیده‌اید. کار ماست دیگر. دکمه‌ای داریم و می‌خواهیم کتی برایش بدوزیم. البته کت را پیش‌پیش دوخته بودیم ولی قوارهٔ تن نکرده بودیم.

اگر در منهتن باشی و مشغول به کار و خدای نکرده تصمیم به بچه‌دار شدن بگیری، باید قبل از تصمیم برای بچهٔ به دنیا نیامده در مهد کودک ثبت‌نام کنی.

دیروز ( ۸ می ۱۸۸۶) سالروز اختراع نوشابه کوکاکولا بود . در این روز جان پمبرتون شیمیدان و مخترع آمریکایی، اولین لیوان کوکاکولا را در داروخانه […]