بیش از یک‌سوم دانشجویان ایالات متحده می‌گویند پول کافی برای غذا ندارند. طبق یک گزارش، برخی دانشجویان چند روز کامل را بدون غذا سر می‌کنند فقط به این علت که توانایی پرداخت هزینۀ وعده‌های غذایی را ندارند.

مطالعه‌ای با نامِ «هنوز هم گرسنه و بی‌خانمان در دانشگاه» دریافت که 36درصد از دانشجویان گفتند طی 30 روز گذشته امنیت غذایی نداشته‌اند؛ به این معنا که نتوانستند تغذیۀ سالم و غذای مقوی بخورند یا حتی تواناییِ «به‌دست‌آوردنِ چنین غذاهایی به روشی پذیرفته‌شده در اجتماع» را نداشتند.

به‌‌علاوه این پژوهش دریافت که حدود یک‌چهارم این دانشجویان گفتند به این علت که از نظر مالی نمی‌توانستند غذای مناسبی تهیه کنند، در زمان صرف وعده‌های غذایی حاضر نشدند یا میزان سهمیۀ غذایی‌شان را کم کردند. 18درصد از دانشجویان مجبور شده بودند این کار را در 30 روز گذشته حداقل در سه موقعیت تکرار کنند.

این پژوهش که پژوهشگران دانشگاه تِمپل و آزمایشگاه هوپ ویسکانسین انجام دادند، نشان می‌دهد که اگر کالج‌های دوساله را نیز در نظر بگیریم، تعداد دانشجویان گرسنه حتی بیشتر از این میزان افزایش می‌یابد.

این مطالعه که 43هزار دانشجو در 63 موسسۀ 20 ایالت و ناحیۀ کلمبیا را بررسی کرد، می‌گوید که 42درصد از دانشجویانِ شرکت‌کننده در این پژوهش، اعلام کردند خودشان را در ناامنی غذایی می‌بینند و یک‌سوم آن‌ها گفته بودند در زمان صرف وعده‌های غذایی حاضر نشدند یا سهمیۀ غذاییِ کوچک‌تری خوردند تا از هزینه‌ها کم کنند.

طی زمان صرف ناهار در 23آوریل2012، دانشجویان اطراف مجسمۀ خرس بروئین در محوطۀ دانشگاه کالیفرنیا، لس‌آنجلس، نشسته‌اند. عکس از کِوورک دانسِزیان، وبگاه گِتی ایمجیز

در جایی دیگر، 9درصد از دانشجویان کالج‌های دوساله و 6درصد از دانشجویان دیگر دانشگاه‌ها، طی ماه گذشته حداقل یک روز کامل را کاملاً بدون غذا سر کردند زیرا هیچ پولی برای تهیۀ غذا نداشتند.

این گزارش می‌گوید: «حرفِ آخر، واضح است: دستیابی به تحصیلات در ایالات متحده دشوار شده است. امنیتِ رفع نیازهای اساسی دانش‌آموزان باید تامین شود تا بتوانند در هر مقطع تحصیلی که هستند، ابتدایی یا راهنمایی یا پس از آن، آموزش‌ها را فراگیرند.»

سارا گولدریک‌راب، پروفسور سیاست‌گذاری‌های تحصیلات عالی در دانشگاه تِمپِل و نویسندۀ اصلیِ این گزارش، گفت که گرچه هزینه‌های روبه‌افزایش تحصیلات عالی، همۀ کسانی که دانشگاه می‌روند را تحت تاثیر قرار می‌دهد، این دانشجویانِ خانواده‌های با درآمدهای پایین که هر روز هم بر تعدادشان افزوده می‌شود هستند که از اثرات جانبیِ این هزینه‌‌ها رنج می‌برند.

گولدریک‌راب در مصاحبه با رادیو اِن‌بی‌آر گفت: «این [کمبود هزینه‌ها] تواناییِ دانش‌آموزان در داشتنِ عملکردی مناسب در مدرسه را به‌شدت تضعیف می‌کند. رتبه‌های آن‌ها تحت تاثیر قرار می‌گیرند، نمرات امتحاناتشان کمتر می‌شوند و به‌طور کلی، شانس آن‌ها برای فارغ‌التحصیل‌شدن کمتر است. آن‌ها به‌ندرت می‌توانند تا جایی از شرایط فقیربودنشان دور شوند که مقاطع تحصیلی‌شان را به پایان

برسانند.»

در جای دیگری از گزارش آمده است که 12درصد از دانشجویانِ کالج‌های دوساله و 9درصد از دانشجویان دیگر دانشگاه‌ها اعلام کردند که در سال گذشته بی‌خانمان بوده‌اند. سه درصد از دانشجویان نیز گفتند در زمان تحصیل برای کسب مدرک، در ساختمانی متروکه یا اتومبیل یا دیگر مکان‌های غیرمسکونی اقامت داشتند.

طبق این پژوهش، فقط 41درصد از دانشجویانِ کالج‌های دوساله و 48درصد از دانشجویانِ دیگر دانشگاه‌ها در سال گذشته همیشه در امنیت غذایی و مسکن بوده‌اند و بی‌خانمانی را تجربه نکرده‌اند. این مطالعه دریافت که سیاه‌پوستان و سرخ‌پوستانِ آمریکایی با احتمال بسیار بیشتری نسبت به سفیدپوستانِ غیرلاتین یا دانشجویانِ غیرآسیایی ناامنیِ غذایی و مسکن را تجربه می‌کنند.

این گزارش اعلام می‌کند: «نداشتنِ امنیت در رفع نیازهای اساسی، به‌طور نامتناسبی دانشجویانِ منزوی‌شده را تحت تاثیر قرار می‌دهد و این ناامنی با ساعات کاری طولانی و ریسک بالاترِ بیکاری در ارتباط است. با این حال، سطح تلاش‌های آکادمیک، چه درون کلاس و چه خارج از آن، بین دانشجویانی که با مشکل ناامنیِ غذایی و مسکن روبه‌روهستند و آنانی که این مشکل را ندارند، یکسان است. بنابراین، فوق‌العاده مهم است که این درگیری آن‌ها با مشکل ناامنی با حمایت‌هایی که از آن‌ها می‌شود، متناسب باشد تا مطمئن شویم می‌توانند تحصیلاتشان را تکمیل کرده و مدرک بگیرند.»