اندیشکده آمریکایی بنیاد هریتیج در تحلیلی به قلم « جیمز فیلیپس و پیتر بروکس» در تبیین و بررسی آینده توافق هسته ای ایران می نویسند: « ایالات متحده باید با سناریوی بازگشت به توافق هسته ای ( برجام) مخالفت کند، توافقی که ایران هرگز به طور کامل به تعهدات آن پای بند نبود. واشنگتن باید بر توافق هسته‌ای جدید مؤثرتر با ایران که شامل ممنوعیت دائمی سلاح‌های هسته‌ای ، الزامات راستی‌آزمایی قوی‌تر، محدودیت‌های دائمی بر غنی‌سازی اورانیوم و تولید پلوتونیوم، محدودیت‌های برنامه‌های موشکی بالستیک و نظارت کامل برای تلاش های گذشته ایران در زمینه تسلیحات هسته ای پافشاری کند.

به طور خلاصه، دولت بایدن نباید صرفاً به بازگشت به برجام بسنده کند. این توافق معیوب بدتر از عدم توافق است، زیرا در ازای محدودیت‌های ضعیف، موقت و به راحتی قابل برگشت بر جنبه‌های کلیدی برنامه هسته‌ای ایران، مزایای اقتصادی نامتناسبی را به ایران می‌دهد و هیچ گونه محدودیتی برای برنامه موشکی بالستیک ایجاد نمی کند.»

• اگر دور هفتم مذاکرات هسته‌ای وین آغاز شود، احتمالاً پیشرفت کند خواهد بود و مذاکرات ممکن است در برابر خواسته‌های لاینحل نظام سرکش ایران شکست بخورد. ایران بر لغو تمامی تحریم‌های ایالات متحده و سازمان ملل و تضمین این که در صورت دستیابی به توافقی، ایالات متحده از آن خارج نخواهد شد، پافشاری می‌کند چیزی که دولت بایدن نمی‌تواند قول آن را بدهد. اگرچه حمایت از منع اشاعه هسته ای به نفع آنهاست، اما می توان انتظار داشت که روسیه و چین در این مذاکرات کمک چندانی به ایالات متحده نکنند و احتمالاً برای منافع ایران به امید بهبود روابط بلندمدت لابی خواهند کرد. در این راستا ایالات متحده باید:
• از لغو تحریم‌ها علیه ایران اجتناب کنید مگر اینکه ایران با توافق هسته‌ای جدید طولانی‌تر و قوی‌تر موافقت کند و اقدامات مشخصی برای این منظور انجام داده باشد. توافق جدید باید شامل بهبود و تقویت مفاد راستی‌آزمایی باشد تا امکان بازرسی‌های «در هر زمان و هر مکان» را فراهم کند تا از دسترسی به سایت‌های هسته‌ای مشکوک و اعلام‌نشده (از جمله پایگاه‌های نظامی و شبه‌نظامی) که ممکن است دارای فعالیت‌های هسته‌ای باشند، اطمینان حاصل کنند.  توافق جدید باید شامل محدودیت های برنامه موشکی بالستیک ایران و ممنوعیت دائمی غنی سازی اورانیوم و تولید پلوتونیوم ایران باشد. ایران همچنین باید ابهامات مربوط به  تلاش‌های گذشته خود در زمینه تسلیحات هسته‌ای را رفع کند.
• تا زمانی که همه گروگان های آمریکایی آزاد نشده و ایران حملات نیابتی به نیروهای آمریکایی در عراق، سوریه و جاهای دیگر را متوقف نکند، تحریم ها علیه ایران نباید لغو شوند.
• از پاداش دادن به تروریسم با لغو تحریم های اعمال شده برای مبارزه با تهدیدات تروریستی ایران و نقض حقوق بشر خودداری کنید.
• هماهنگی نزدیک با متحدان ایالات متحده، به ویژه اسرائیل و شرکای اروپایی برجام در حین مذاکره با ایران. مشروط بر این که هیچ کشوری نباید بر روی سیاست های ایالات متحده حق وتو داشته باشد. در صورت رد توافق جدید یا تمدید تاکتیک‌های به تعویق انداختن مذاکرات توسط ایران، واشنگتن باید با بریتانیا، فرانسه، آلمان و اتحادیه اروپا برنامه‌های اضطراری برای اعمال مجدد تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران انجام دهد. بسیار مهم است که تهران متوجه شود اگر به تاخیر در مذاکرات ادامه دهد یا امتیازات را رد کند، تحریم ها تشدید خواهد شد و ایران مجبور خواهد شد تا بهای گزافی را برای ناسازگاری، جنگ طلبی و نقض برجام و ان.پی.تی بپردازد.
• تهران امیدوار است با تشدید تلاش‌های خود در حوزه غنی‌سازی اورانیوم ، دولت بایدن را تحت فشار قرار دهد تا مجبور به پذیرش مصالحه های خطرناک شود و آمریکا را به یک توافق بد دیگر سوق دهد. واشنگتن باید به تهران هشدار دهد که سیاست تاخیرانداختن مذاکرات منجر به احیای تحریم‌های سازمان ملل خواهد بود و احتمالاً در صورت ادامه این مسیر، حمله نظامی پیشگیرانه اسرائیل یا آمریکا به زیرساخت‌های هسته‌ای ایران را آغاز خواهد کرد.
• تنها راه حل قابل قبول این است که دیپلماسی با تهدید معتبر زور پشتیبانی شود. تحریم ها به تنهایی نمی توانند تلاش های تسلیحات هسته ای ایران را متوقف کنند، همانطور که نتوانستند برنامه هسته ای کره شمالی را متوقف کنند.