یکی از موانع اصلی مذاکرات وین، رسیدگی به نقش ایران در حوزه مسائل منطقه‌ای است. ایالات‌متحده و ایران باید بدون تهدید برای پیشرفت در مذاکرات هسته‌ای، راهی برای رسیدگی به این مسئله پیدا کنند. تأکید مستمر بر مسئله منطقه‌ای مانند نقش ایران در سوریه، عراق، پشتیبانی تهران از حزب‌الله لبنان و حوثی‌ها، امنیت دریایی در منطقه خلیج‌فارس به‌عنوان بخشی از مذاکرات هسته‌ای می‌تواند تلاش‌های دیپلماتیک برای احیای برجام را به خطر بیندازد. نشریه‌ی آمریکایی فارن پالیسی در تحلیلی به قلم «ولی نصر و حسین موسویان» به تبیین و بررسی آینده توافق هسته‌ای ایران و موانع اصلی آن پرداخته‌اند که در بخش ذیل به آن اشاره خواهیم کرد:

• در صورت شکست مذاکرات وین، دولت‌های غربی ضمن فشارهای اقتصادی شدیدتر، به سمت خرابکاری تأسیسات هسته‌ای قدم بر خواهند داشت و در مقابل ایران و گروه‌های نیابتی همسو با آن به اقدامات تحریک‌آمیز علیه تأسیسات زیربنایی و نفتی و حمل‌ونقل در دریای آزاد مبادرت می‌ورزند. در شرایط کنونی چنان‌که دولت بایدن مصمم هست تا از منازعات پرهزینه در منطقه خاورمیانه خودداری کند؛ باید رویکرد خود را تغییر دهد و این مسئله از طریق از میان برداشتن مانع بزرگ بر سر مسیر مذاکرات هسته‌ای و کمک به امنیت منطقه‌ای انجام می‌شود. درواقع دولت بایدن باید دو مسئله هسته‌ای و منطقه‌ای را از هم تفکیک سازد و راه‌حل بحران منطقه‌ای را به شکل جداگانه دنبال کند.
• ایالات‌متحده بر این تصور است که تغییر موضع آمریکا در خصوص دست کشیدن از اصرار بر سر گفتگو پیرامون مسائل منطقه‌ای می‌تواند امتیازی برای ایران تلقی شود

«ایالات‌متحده به جای تأکید بر مباحث امنیت منطقه‌ای در مذاکرات هسته‌ای، به تشویق مذاکرات امنیت منطقه‌ای بپردازد و اجازه دهد که این گفتگوها جداگانه و همزمان با مذاکرات هسته‌ای پیش بروند. ایالات‌متحده باید عربستان سعودی و سایر بازیگران منطقه‌ای را تشویق کند تا کنفرانس بغداد را به بستری برای مذاکرات درباره امنیت منطقه‌ای تبدیل کنند. ایالات‌متحده باید از چنین فرایندی حمایت و پشتیبانی نماید و هنگامی‌که پیشرفت کافی حاصل شد، می‌تواند به آن ملحق شود. با رسیدگی به مسائل منطقه‌ای در یک کنفرانس جداگانه، ایالات‌متحده مانع بزرگی را از سر راه مذاکرات هسته‌ای برمی دارد.»