پایگاه تحلیلی «بلومبرگ» در یادداشتی به قلم «مگان اوسالیوان»، راهبرد دولت بایدن در قبال توافق هسته‌ای را مورد بررسی قرار داده و در بخش ذیل به صورت خلاصه به آن پرداخته می‌شود:

• تیم بایدن ظاهراً به این نتیجه رسیده که تنها با بازگشت به برجام می‌تواند در مذاکره جدید؛ آمریکا را به عنوان شریک معتبر به تصویر بکشد؛ اما بازگشت به برجام مستلزم لغو تحریم‌های آمریکا است. دولت بایدن معتقد است که هنوز هم از اهرم قدرت و فشار برای کسب امتیاز ایران در دستیابی به توافق طولانی‌تر و قوی‌تر برخوردار است.
• حامیان بازگشت به توافق هسته‌ای در آمریکا بر این عقیده هستند که حتی پس از لغو تحریم‌های هسته‌ای دوران ترامپ؛ ایالات‌متحده می‌تواند فشار قابل‌ملاحظه‌ای علیه ایران را حفظ کند زیرا تحریم‌های دیگر به خصوص تحریم‌هایی که به طور مؤثر ایران را از دسترسی به سیستم مالی امریکا منع می‌کند هنوز بر سر جایشان باقی می‌مانند.

نویسنده در این یادداشت معتقد است که اگر چه این استدلال از جنبه‌های خاصی جذاب هستند اما به دلایل زیر دارای مبانی ضعیفی می‌باشند:

• اتخاذ روشی که منطق اصلی آن، بازگرداندن عنصر اعتماد به ایرانیان باشد عقلانی و منطقی به نظر نمی‌رسد. درست است که روابط شخصی قوی میان اعضای سابق دولت اوباما و ایران وجود دارد اما این مناسبات نمی‌تواند این واقعیت را پنهان سازد که اعتمادسازی بین واشنگتن و تهران در حال حاضر به رؤیایی غیرممکن نزدیک شده است.
• یکی از ضعف‌های اصلی برجام این بود که با وجود لغو تحریم‌ها؛ بسیاری از شرکت‌های خارجی از تعامل با ایران محتاط بودند؛ زیرا از تحمیل مجدد تحریم‌ها توسط ایالات‌متحده نگران بودند. هراس از اعمال مجدد تحریم‌ها، انگیزه ایران را برای اعطای امتیازات بیشتر در مذاکرات بعدی تضعیف می‌کند.

نویسنده بر این عقیده است که نیازی نیست که بازگشت کامل به برجام نقطه شروع بحث باشد و همچنین نباید در گفتگو؛ از اقدامات ویران گر ایران در منطقه و برنامه موشکی سخن گفت؛ زیرا ایالات‌متحده و شرکای آن از ابزارهای نظامی، دیپلماتیک و اطلاعاتی برای مقابله با رفتار ایران دارند.

دولت بایدن باید در بازگشت سریع به توافق هسته‌ای و دستیابی به توافق طولانی‌تر و محکم‌تر، باید معیارهایی را تعیین کند. منافع آمریکا با رویکرد چندوجهی شامل توافق‌نامه‌های محدود با ایران که به شرکای همسایه ایران برای تقویت نهادهای نظامی و غیرنظامی خود کمک می‌کند، تأمین می‌شود.

در واقع از این طریق می‌تواند مشکل ایران را مدیریت کرد. دست‌یابی به توافق جامع که به دو کشور اجازه دهد به اختلاف و دشمنی چندین دهه خود پایان دهند دشوار است.