اولین علائم این افول، فیزیکی هستند. قد شهروندان به سمت کوتاهی حرکت می‌کند. عمرشان کوتاه شده و به مدت طولانی زندگی نمی‌کنند. دست به کشتار یکدیگر می‌زنند. شرایط امروز مانند جامعه‌ای است که خیلی وقت پیش ناپدیدشده، و باستان شناسان در حال وارسی استخوان‌های خردشده و تکه‌های ظروف سفالشان هستند و سردرگم می‌پرسند چرا چنین جامعه پویایی که آثار هنری زیبایی خلق کرده و به‌پیشرفت‌های علمی قابل‌توجهی دست‌یافته است، به‌سرعت در حال از بین رفتن است ؟ اکنون این کارشناسان در حال ارزیابی وضعیت این جامعه در حال افول هستند. این جامعه‌ی در حال افول، قدرتمندترین کشور جهان است.

بر اساس آخرین ارزیابی‌های وضعیت بهداشت جهانی، ایالات‌متحده برای نزدیک به ربع قرن شاهد کاهش امید به زندگی است. آمریکا همچنین اولین کشور با درآمد بالا است که در آن قد افراد بزرگ‌سالش به‌طور متوسط دیگر رشد نمی‌کند و بلند نمی‌شود. لنی برنشتاین در واشنگتن‌پست در این خصوص این‌گونه نوشته است:

دلایل عقب‌ماندگی ایالات‌متحده به‌خوبی شناخته‌شده است. این کشور بالاترین میزان مرگ‌ومیر نوزادان و مادران را در میان کشورهای توسعه‌یافته و بالاترین میزان چاقی را داراست. محققان می‌گویند این تنها کشور توسعه‌یافته بدون پوشش بیمه بهداشت سراسری است و به دلیل هزینه‌های مالی‌اش بیشترین میزان نیازهای بهداشتی برآورده نشده را داراست.

دوست دارم دونالد ترامپ را سرزنش کنم ولی افول ایالات‌متحده آمریکا مدت‌هاست که شروع‌شده است. به‌عنوان مثال، ایالات‌متحده آمریکا در لیست شاخص پیشرفت اجتماعی سال ۲۰۱۴ که توسط مایکل پورتر در دانشکده بازرگانی هاروارد تهیه شده است، در رتبه ۱۶ قرار گرفت. دو سال بعد، رتبه این کشور با دریافت نمرات متوسط در کیفیت محیط‌زیست (۳۶ جهان)، تغذیه و مراقبت‌های اساسی پزشکی (۳۷ جهان) و دسترسی به دانش و علوم پایه (۴۰ جهان) به‌جایگاه ۱۹ تنزل یافت.

بیایید آمریکا را با کانادا مقایسه کنیم، که در این فهرست در رتبه ۲ قرار دارد. کانادا در کیفیت محیط‌زیست کمی بهتر بود (۳۲ جهان) در مراقبت‌های اولیه پزشکی کمی بهتر است (۲۶ جهان) و در دسترسی به دانش و علوم پایه بسیار بهتر است. (۲ جهان)

گرچه نمی‌توان ترامپ را برای این نمرات متوسط سرزنش کرد، اما مخالفت مداوم حزبش با اختصاص بودجه به خدمات اجتماعی و محیط‌زیست، قطعاً این مشکل را تشدید کرده است. و البته وعده ترامپ برای لغو طرح موسوم به اوباماکر (دسترسی تمام آمریکایی‌ها به بیمه سلامت) و کاهش بیشتر بودجه خدمات اجتماعی در مقابل افزایش ۱۰ درصدی بودجه پنتاگون، ایالات‌متحده آمریکا را با سرعت بیشتری به سمت افول پیش خواهد برد. نرخ جرائم خشونت‌آمیز که در طول ۲۰ سال گذشته تقریباً به نصف کاهش‌یافته است، ممکن است با سیاست‌های ترامپ مبنی بر تشویق در دسترس بودن اسلحه، مجدداً رو به افزایش حرکت کند.

با کارهایی که دونالد ترامپ در ایالات‌متحده انجام می‌دهد، آمریکایی‌ها نمی‌توانند سربلند و باافتخار سرشان را بالا بگیرند. به همین دلیل است که ما قد کوتاه می‌شویم، مریض می‌شویم و می‌میریم.

چه اتفاقی در حال رخ دادن است؟

گمانه زنی در مورد افول قدرت آمریکا از زمانی که دونالد ترامپ جوانی ۳۰ ساله بود، انجام می‌شد.مشکل فقط وضعیت سلامت کلی جامعه و شرایط بد زیست‌محیطی نیست. بلکه مجموعه‌ای از مسائل نظیر بدهی‌های هنگفت فدرال، حضور نظامی گسترده در جهان، زیرساخت‌های فرسوده و روبه نابودی و سیستم سیاسی فلج و ناکارآمدمان در این ماجرا نقش دارند. جای تعجب نبود که بسیاری از آمریکایی‌ها که از این وضع خسته شده بودند در ماه نوامبر به کسی رأی دادند که وعده داده بود تا تغییری در این وضع موجود ایجاد می‌کند.

بسیاری از طرفداران ترامپ بعد از گذشت مدتی از پیروزی او و حضورش در کاخ سفید، نسبت به او تغییر عقیده دادند. همه‌ی نشانه‌های عملکرد دولت جدید حاکی از این است که وضع موجود به‌مراتب وخیم‌تر می‌شود. بسیاری از مشکلات این دولت مربوط به خود ترامپ است. او فردی دمدمی‌مزاج و ناسازگار است، و چنان از واقعیت دور است که ممکن است که خودش از خارج دفتر کار به خودش توییت بزند.

هر چه دوست دارید درباره‌ی امپراتوری روم بگویید، آن‌ها حداقل چیزی راجع به حکومت‌داری می‌دانستند. در قرن اول میلادی، سرمایه امپراتوری رم شروع به کاهش کرد و امپراتوری به خاطر رفتار دیوانه‌وار فرزندان آگوستوس (اولین امپراتور روم) با مشکل جدی مواجه شد. دونالد ترامپ کالیگولای (امپراتور روم و از نوادگان آگوستوس که در سنگدلی شهرت داشت) عصر ما است: شهوت‌ران، بی‌تفاوت و مست قدرت است. در چه نقطه‌ای کالیگولای آمریکایی‌مان سعی بر واردکردن یک اسب در کابینه‌اش خواهد نمود؟ (اشاره به این داستان دارد که کالیگولا یک اسب را سفیر خودش کرده بود.)

برای فضای داخل کشور این خیلی بد است که رییس جمهوری داشته باشید که مایه خنده و مضحکه‌ی سایرین باشد. چه رسد در سطح بین‌الملل و این واقعیت که جهان نیز ما را نظاره می‌کند. همان‌طور که پاتریک کاکبرن در ایندیپندنت نوشته است:

«برای آمریکا بسیار سخت است که تحت رهبری فردی که در عرصه‌ی بین‌المللی مایه‌ی سرگرمی است و عمدتاً در هپروت سیر می‌کند، بتواند یک ابرقدرت باقی بماند.»

نبرد او با به‌اصطلاح فیک نیوزها به معنای ناتوانی او در مقابله با انتقاد یا پذیرش حقایق یا دیدگاه‌هایی است که با خود او مخالف هستند. رهبران جهان‌ که با او ملاقات کرده‌اند می‌گویند که از نادیده گرفتن حوادث داخلی و خارج از کشور توسط او شگفت‌زده شده‌اند.

جای تعجب نیست که کشورهای دیگر برای بهره‌برداری از اشتباهات بچه‌گانه دولت ترامپ خیز برداشته‌اند. مایکل کلیر در این خصوص می‌گوید «به نظر نمی‌رسد که ترامپ میدان‌ها بزرگ سیاسی را به نفع رقبای اصلی ایالات‌متحده رها کرده باشد.» به نظر می‌رسد او باقدرتش همه کار برای آسان کردن مسیر پیشرفت رقبای آمریکا با هزینه ایالات‌متحده آمریکا انجام می‌دهد. فقط در چند هفته اول ریاست جمهوری‌اش اقدامات متعددی انجام داد که به نفع چین و روسیه بود و ایالات‌متحده را با مشکل مواجه کرد.

چین اکنون بهترین فرصت را بدست آورده تا خودش را به‌عنوان رهبرجهانی درزمینه‌ی تجارت و تغییرات آب و هوایی معرفی کند. روسیه در حال بهره‌برداری از فرصت برای نفوذ بیشتر در کشورهای همسایه‌اش، اروپای شرقی و خاورمیانه است. آلمان و اتحادیه اروپا به‌طورکلی به دنبال تصاحب جایگاه آمریکا به‌عنوان یک رهبر اخلاقی در دیپلماسی، حقوق بشر، و تعاملات بین فرهنگی هستند.

اکنون ایالات‌متحده مانند امپراتوری سقوط کرده‌ای است که رقبایش در حال جدا کردن تکه‌های بدنش هستند. این تنها قلمرو آمریکا نیست که آن‌ها می‌دزدند بلکه بخش‌هایی از سرمایه اقتصادی و سیاسی آمریکا است که در حال تاراج است.

آن‌هایی که معتقدند ایالات‌متحده نفوذی بدخیم و مخرب در جهان دارد، اکنون از این وضعیت رو به افول خوشحالند. اما تاکنون فقط قدرت نرم آمریکا متضرر شده است. پنتاگون و قابلیت نظامی آمریکا همچنان در حال صعود است. در چنین شرایطی جهان بدون تسکین‌دهنده‌هایی مثل کمک‌های خارجی ایالات‌متحده و اقدامات دستگاه دیپلماسی (جهت بهبود تصویر آمریکا و توجیه مداخلات این کشور در امور داخلی کشورهای دیگر) همچنان از عواقب ناشی از حضور نیروی نظامی ایالات‌متحده رنج خواهد برد.

پس اگر همه‌چیز رو به افول است چرا بازار سهام صعودی است؟

شاخص بازار بورس آمریکا در هفته گذشته به بالاترین مقدار خود رسیده بود. و میانگین شاخص صنعتی داو جونز بیشترین سود را در سی سال گذاشته داشت. به‌طور طبیعی ترامپ خودش را مسئول تمام این اتفاقات می‌دانست همان‌طور که از باراک اوباما به خاطر بجای گذاشتن آشفتگی شکایت می‌کرد. کالین کانوی مثل همیشه وارد عمل شد و پیشرفت بازار را به ترامپ نسبت داد.

بازار سهام به روند کوتاه‌مدت و سیگنال‌ها پاسخ می‌دهد و عمدتاً بر سلامت بخش کسب‌وکار تمرکز دارد. ترامپ وعده کاهش مالیات، کمک به پیمانکاران نظامی و شرکت‌های انرژی و یک برنامه توسعه زیربنایی بزرگ را داده است. اگر مدیرعامل یک شرکت بزرگ باشید این وعده‌ها را دوست ندارید؟

اما مراقب اغراق‌های غیرمنطقی باشید. بخش عمده‌ای ازآنچه ترامپ در حال انجام آن است، وال‌استریت را برای یک سقوط ناخوشایند آماده می‌کند. سیاست‌های تجاری دولت، به‌ویژه در خصوص مکزیک، به‌شدت به تولیدکنندگان آسیب می‌رساند. لایحه او برای بازسازی زیرساخت‌ها ممکن است تا سال ۲۰۱۸ آماده نشود. تأثیر هم‌زمان ۵۴ میلیارد دلار برای بودجه پنتاگون و کاهش مالیات‌ها، ضربه سختی به اقتصاد وارد خواهد کرد.

درنهایت، اگرچه، سلامت وال‌استریت مسئله چندان مهمی نیست اما این سلامت مین استریت (جریان کلی کسب‌وکارها و اقتصاد در سراسر کشور) است که بیشترین اهمیت را دارد. زمانی که سود سهام اوباما (آثار اقتصادی سیاست‌های اوباما) تمام می‌شود و شاخص‌های اقتصادی شروع به پایین آمدن می‌کنند، زمانی که معادن زغال‌سنگ و کارخانه‌های فولاد موفق به بازگشت به‌روزهای شکوه خود در دهه ۱۹۵۰ نشوند، زمانی که کشاورزان و کارگران فنی می‌بینند که معیشتشان بستگی به روابط خوب با جهان و همسایگان ایالات‌متحده دارد، ترامپ با یک شورش تمام‌عیار مواجه خواهد شد.

و این‌گونه است که ما دلیل واقعی افزایش بودجه پنتاگون و حرکت به سمت نظامیگری را درک می‌کنیم