«الکس واتنکا» در این گزارش سعی می‌کند ضمن بررسی وضعیت و جایگاه کنونی سپاه پاسداران، بر این نکته تأکید کند که  استفاده از نیروهای نیابتی برای جنگ ارزان و به‌عنوان یک بازدارنده عمومی باعث شده تا ایران برای نمایش توانایی‌های خود با طرح خواسته‌های مذهبی و ایدئولوژیک به بسیج مبارزان و شبه‌نظامیان اقدام کند.

بهار عربی (۲۰۱۱) و جنگ علیه داعش (۲۰۱۴) دوره‌ای از توسعه‌طلبی و بهره‌گیری ایران از جنگ‌های نیابتی را آغاز کرد زیرا با تعدادی بحران روبرو شد که ادراک تهدیدات ایران را افزایش می‌داد.

استراتژی جنگ نیابتی ایران با تمایل به حداقل رساندن هزینه‌ها برای ایران و مردم آن شکل‌گرفته است. یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های استراتژی نیابتی حفظ انکارپذیری قابل‌قبول می‌باشد. ایران از طریق استراتژی نیابتی توانسته بدون کنشگری و مداخله مستقیم به حمایت و دفاع از بشار اسد اقدام کند.

ایران بیشتر درگیری‌های خود در جنگ‌های نیابتی را توسط داوطلبان سپاه پاسداران یا شبه‌نظامیان محلی و خارجی انجام داده است. استراتژیست‌های ایرانی، محدودیت‌های مداخله مستقیم را موفقیت استراتژی عنوان می‌کنند.

درحالی‌که ایران در قالب دکترین دفاع روبه‌جلو از روش‌های تهاجمی‌تر استفاده می‌کند تا عمق استراتژیک خود را افزایش دهد اما همچنان ایران بر این تأکید دارد که هدف آن عمدتاً دفاعی است.

ایران در طی سال‌های اخیر در اظهارات عمومی در مورد جنبش‌های مورد حمایت خود و تأثیر خود بر فعالیت‌های آن با جسارت بیشتری سخن می‌گوید.

استراتژی ایران شامل تنش بین اهداف دفاعی اعلامی و ابزارهای تهاجمی آن است که نشانگر یک نیت تجدیدنظرطلبانه نسبت به رقبای ایرانی است.

این تنش پتانسیل تشدید درگیری‌ها را دارد و بنابراین استراتژی ایران را برای تمایل به حداقل رساندن هزینه‌ها ناپایدار می‌کند. استراتژیست‌های ایرانی از این تنش آگاه هستند اما طرفداران استراتژی دفاع روبه‌جلو با توجه به سابقه آن در جنگ نیابتی، آن را به‌عنوان یک تنش قابل‌کنترل می‌دانند.

استراتژی نیابتی ایران برای پایداری خود با محدودیت‌های سیاسی واقعی روبرو است که می‌توان به خشم و عصبانیت مردم نسبت به هزینه منابع مالی در خارج از کشور اشاره کرد. ایالات‌متحده آمریکا به‌نوبه خود از استراتژی فشار حداکثری استفاده کرد تا استراتژی ایران را ناپایدار و مستعد شکست نشان دهد. درواقع ایالات‌متحده با تحریم‌ها و ترورهای مستقیم پرسنل اصلی سپاه، امیدوار است که ایران را مجبور به عقب‌نشینی کند.

استراتژیست‌های ایران دفاع روبه‌جلو را رویکردی مؤثر برای کنترل تنش و فشار می‌دانند اما ایالات‌متحده آمریکا آن را به عنوان راهبردی ناپایدار در نظر می‌گیرد که هنگام درگیری و تقابل نظامی مستقیم از هم می‌پاشد.

یک رویکرد مؤثر در مقابل بحران، مستلزم تحلیل پایداری مداخلات خاص ایران است. در برخی موارد مانند حمایت ایران از حزب‌الله؛ بعید به نظر می‌رسد که فشار بتواند بر روابط نیابتی ایران و حزب‌الله خللی ایجاد کند اما در دیگر عرصه مانند یمن، تعهد ایران به حوثی‌ها در مقابل فشار آسیب‌پذیرتر است و در موارد دیگر مانند شبه‌نظامیان شیعه در عراق تا حدودی کمتر است.