بیشترین سوال به صورت مختصر اینست که چطور بدون اختصاص بودجه و هزینه شخصی میتوانیم بیاییم به ایالات متحده و در رشته حقوق تحصیل کنیم و سپس هم همانجا بمانیم؟ و اینکه آیا پروانه وکالت ایران در پذیرشمان و یا حتی اشتغالمان در آن کشور به کار می آید یا خیر؟

پیشاپیش لازم به ذکر است که من در این کشور هنوز وکیل نشده ام و این موارد به هیچ وجه مشورت حقوقی تلقی نشود. صرفا تجربه ی یک دانشجوی حقوق است از فرایند اخذ پذیرش تحصیلی و به تبع آن تحصیلش در اینجا و شرکتش در آزمون وکالت ایالت نیویورک.

- تحصیل در رشته ی حقوق در اینجا چند مزیت دارد، اولینش این است که تقریبا سرعت بازده اش جهت کسب درآمد در چند ایالت مذکور (در ویدیوی ای جی تی وی اینستاگرامم) قابل قیاس با رشته های دیگر نیست. احتمالا در هیچ رشته ای این امکان فراهم نیست که دانشجو بتواند در آزمون تخصصی حرفه ی رشته اش در کمتر از یکسال تحصیل، شرکت کند و چند ماه بعدش نیز وارد بازار کار تخصصی اش شود.

- دومین مزیتش حساس نبودن این رشته است که امکان صدور ویزایتان را نسبت به سایر رشته ها به شدت بالا میبرد. فراموش نکنید که خیلی از افراد در رشته های دیگر تمام ازمون ها مثل تافل و جی آری ای را میدهند و سالها دوندگی میکنند و هزینه تا پذیرش بگیرند. ولیکن در نهایت ویزا دریافت نمیکنند!

- سومین مزیتش را هم میتوان در نحوه صدور ویزا برشمرد؛ اینکه اگر ویزایتان را صادر کنند، معمولا چند بار ورودخواهد بود و نه سینگل اینتری. پس میتوانید در میانه تحصیل به راحتی به ایران سفر کنید. باز هم چون رشته ی حساسی نیست.

- چهارمین مزیتش تعداد نسبتا کم وکلای فارسی زبان نسبت به سایر وکلای غیر امریکایی، مخصوصا در ایالت نیویورک است. این امر میتواند در برخی موارد شانس یافتن شغل را افزایش دهد.

- پنجمین مزیتش، شخصیتش است! اینجا اگر نگوییم حقوق، بهترین رشته است، لااقل میتوانیم بگوییم که از با شخصیت ترین رشته هاست. چون اولا دانشجویان این رشته معمولا از خانواده های متمولند و ثانیا به شدت باهوش.

کافیست بگویی حقوق میخوانم. نگاه و برخورد در لحظه عوض می شود.

- نکته بعدی اش اینست که نیاز به آزمونی جز تافل نیست. که نمره آن را هم می شود برای برخی دانشگاهها ارائه نداد.

- بحث تسهیل دریافت اقامت هم هست که چون مبحثی تخصصیست، بعد از وکیل شدنم به امید خدا، توضیحش را میدهم.

ولیکن موانعی هم سر راه است که در ادامه از نظرتان خواهد گذشت:

- در گام اول، تعداد کم دانشجویان حقوقی ایرانی و به تبع آن آشنایی بسیار محدود اساتید و دانشگاههای امریکا با نظام آموزشی و طریقه ی نمره دهی و دانشگاههای برتر ماست. از سوی دیگر، تقریبا دانشجویانی هم که آمده اند سرشان انقدر شلوغ شده که دیگر نتوانسته اند تجربیات مکتسبه شان در طی این مسیر را به سایر حقوقی های مشتاق نشان داده و این راه را ترسیم نمایند. مساله ای که تقریبا در سایر رشته ها خلاأش کمتر حس می شود (مخصوصا رشته های علوم پایه و مهندسی)

- مشکل دوم ضعف در زبان انگلیسی است. که متاسفانه دامن گیر اغلب حقوقی ها شده است. نوابغی که نصف محشای نظم دکتر کاتوزیان را در حافظه دارند ولیکن تعداد جملات انگلیسی ای که پشت سر هم میتوانند بیان کنند به عدد انگشتان دو دست نمیرسد. این افراد مطمئنا مشکل حافظه ندارند. مشکلشان عدم احساس نیاز بوده، که اگر کسی واقعا به آمدن و وکیل شدن در این دیار بیاندیشد در عین حالیکه دانش زبانی اش محدود است در عمل در مسیر غیر ممکنِ غیر ممکنی به بن بست خواهد رسید. اینکه چه کنیم برای زبان، نیازمند پرواز طولانی دیگریست که بتوانم برایتان جز به جز شرح دهم.

- مشکل بعدی مشکل انتخاب مقطع ورود است. مختصر عرض میکنم که اگر میخواهید در اینجا وکیل شوید، میتوانید با لیسانس حقوق از ایران هم وارد این کشور شوید. حتی اگر ارشد داشته باشید و یا حتی دکتری، باز هم بایستی دوره ی یکساله ی ال ال ام که معادل ارشد است را بگذرانید (دو ترم-هر ترم حداکثر امکان اخذ پانزده واحد- پایان نامه ندارد). پس داشتن مدرک ارشد، تفاوت خاصی در فرایند پذیرش در اغلب دانشکده ها در خصوص این دسته از متقاضیان ایجاد نمیکند. حال، اگر میخواهید در اینجا دکتر شوید -و نه وکیل- در برخی دانشگاهها امکان ورود مستقیم شما با مدرک ارشد به مقطع دکتری یا اس جی دی (یا جی اس دی) متصور است. البته اغلب دانشکده های حقوق، گذراندن مقطع ال ال ام از یکی از دانشگاههای امریکا را شرط مورد لازم جهت اپلای برشمرده اند.

- ادامه دارد.