این آزمون هم تمام شد. شصت سوال چهار گزینه ای با دو ساعت زمان. جهت قبولی بایستی نمره هشتاد و پنج از مجموع صد و پنجاه را کسب کنم. این امتحان شامل موارد زیر می باشد:

- ارتباطات وکلا و ممنوعیت های دریافت پول به عنوان حق ارجاع پرونده به یکدیگر. خطاهایشان مانند مصرف ماریوانا و پرداخت رشوه و ... و مسئولیت سایر وکلا درصورت علم به انجام این موارد توسط همکارشان. - ارتباط وکلا و قضات و وظیفه ی وکلا در زمانی که قاضی طلب رشوه میکند و یا سایر خطاهای انتظامی را مرتکب می شود.

- ارتباط و احترام میان قاضی و وکیل و موارد تخطی طرفین از حدود متصوره.

- حق الوکاله و نحوه تنظیم قراردادهای مالی و حساب های جداگانه مالی موکلان و شرایط و میزان اخذ حق الوکاله های موسوم «به شرط نتیجه».

- ضوابط افعال و برخورد حرفه ای وکلا. نحوه ی برخورد و رعایت ضوابط پوششی ایشان در محیط دادگاه و نزد مقام عالی قضاوت و هیات ژوری.

- محدودیت های تبلیغاتی وکلا و موارد مجاز جهت تبلیغ شغل و‌ حرفه وکالت.

- ممنوعیت های طرح دعاوی بی اساس و غیر مستدل و مجازات های تابعه.

- ممنوعیت های کمک وکلا به موکلین جهت انجام برخی خطاهای مدنی و جزایی.

- قوانین مرتبط با حفظ اسرار موکل و حدود و ثغور آن.

- مسئولیت وکیل های سنیور در قبال افعال وکلای تازه کار و جونیور تحت نظرشان و همچنین مشاورین حقوقی.

- ممنوعیت های برقراری ارتباطات عاطفی و غیره با موکلین.

- و... اگر فرصتی پیش آمد و نیازی دیدید، حتما به صورت موجز موارد فوق را در اینجا منعکس و یا به صورت کتابی منتشر میکنم.

نتایج آزمون اصلی را چهار ماه دیگر اعلام میکنند. نتیجه ی این یکی را زودتر. هنوز دو آزمون دیگر هم مانده است. تا همه ی این آزمون ها را هم ندهیم و قبول نشویم و سوگند نخوریم و امضا نکنیم و رسما وکیل شدنمان را اعلام نکنند، حق نداریم بگوییم وکیلیم و یا حتی به کسی مشاوره ی حقوقی بدهیم.

پ.ن ۱: قاطبه ی پیامهایی که دریافت میکنم از افرادیست که هنوز دانشجوی حقوقند و بدلیل ارادتشان به شغل شریف وکالت، واژه ی لاویر یا وکیل را در بالای صفحه شخصی شان درج کرده اند. همین کار به ظاهر کوچک اگر در این کشور انجام شود، میتواند عواقب بسیار سنگینی در پی داشته باشد. اگر وکیل نشده اید، واژه دانشجوی حقوق را جایگزین لغت وکیل در صفحه هایتان کنید.

پ.ن ۲: در جلسه آزمون یکی از دوستان تیره پوستم را دیدم که کشیش است. اهل کشور غنا که شش سال قبل از آمدنش به آمریکا را در واتیکان زندگی میکرده. همیشه به قول اینها، پروفشنال لباس می پوشد. دیروز هم با یقه ی به قول ما دیپلمات یا آخوندی سر جلسه حاضر شده بود. دلیل این همه مرتب بودنش را که پرسیدم در پاسخ گفت که کشیش شدن، مستلزم گذراندن امتحان و رعایت قواعد مسئولیت حرفه ای مختص به خودش است و کلیسا به هیچ وجه در این مورد با خاطیان مسامحه نمیکند. مثلا یکی از موارد اینست که هیچ گاه ما نمیتوانیم لباس غیر رسمی در مکانی غیر از اتاق شخصی مان بپوشیم.

در پرواز طولانی نیویورک به سن دیگو هستم، هنوز به گمانم چهار ساعتی باقی مانده. تا جایی که بتوانم جواب سوال هایتان را مینویسم. مقدور شود از سن دیگو یک لایو نسبتا مفصل در اینستاگرام میگذارم تا سوال های مرتبطتان را پاسخگو باشم.

دوازده آگوست دو هزار و هجده، شب هنگام با ساعتی نامعلوم!