آندره استریکر در این مقاله سعی می‌کند با بازتاب اظهارات محمود علوی وزیر اطلاعات جمهوری اسلامی ایران؛ بر این تأکید کند ایران از گذشته برنامه تسلیحات اتمی خود را به صورت پنهانی ادامه داده و واشنگتن نباید سیاست خود را در مقابل ایران به‌خصوص در حوزه اتمی بر اساس فتوای رهبری این کشور بنا کند. وی در این مقاله بر نکات و گزاره‌های زیر تأکید می‌کند:

• رهبران ایران معمولاً وقتی می‌خواهند مخاطبان خارجی را متقاعد کنند که رژیم هیچ آرزویی برای تولید سلاح اتمی ندارد، فتوا اتمی آیت‌الله خامنه‌ای در مورد ممنوع بودن تولید سلاح اتمی را مطرح می‌کنند؛ اما فتوای اتمی آیت‌الله خامنه‌ای کاملاً انعطاف‌پذیر و قابل‌تغییر است.
• قدرت‌های غربی و ناظران هسته‌ای سازمان ملل متحد، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در طی سال‌های گذشته برنامه اولیه سلاح اتمی تهران معروف به طرح آماد را مورد تحقیق قرار داده‌اند. در سال ۲۰۱۸، اسرائیل یک بایگانی اسناد برنامه هسته‌ای ایران را از یک انبار تهران کشف و ضبط کرد. این بایگانی هسته‌ای بینش جدیدی در مورد برنامه‌های رژیم برای تولید و دستیابی به توانایی آزمایش پنج سلاح اتمی تا سال ۲۰۰۳ ارائه داد.
• بر اساس اسناد آرشیو هسته‌ای؛ وزارت دفاع ایران به مقامات دستور داده تا برخی از حساس‌ترین فعالیت‌های تسلیحات اتمی آماد متوقف شود. مخصوصاً فعالیت‌هایی که شامل تأسیسات بزرگ اتمی و استفاده از مواد اتمی است اما سایر موارد به صورت پنهانی ادامه پیدا می‌کند. تلاش‌های تولید مواد شکاف پذیر ایران و برخی از کارهای تحویل موشک‌های آن با صراحت بیشتری ادامه یافت.

• به احتمال زیاد، فتوای سال ۲۰۰۳ آیت‌الله خامنه‌ای در مورد منع تولید سلاح اتمی صرفاً دستور توقف برنامه تسلیحات اتمی ایران به دلیل افزایش نظارت‌های بین‌المللی بوده است. با توجه به تعداد دفعاتی که قدرت‌های غربی رژیم ایران را متهم به دروغ‌گویی درباره برنامه هسته‌ای خود کرده‌اند، نباید فتواهای خامنه‌ای را از نظر شرعی لازم‌الاجرا دانست.

نویسنده در بخش دیگر مقاله بر این تأکید دارد که باید اظهارات وزیر اطلاعات ایران جدی گرفته شود. نویسنده اظهارات علوی را تلاش مستمر ایران در استفاده از پیشرفت‌های برنامه هسته‌ای برای وادارسازی دولت بایدن برای بازگشت به برجام و لغو تحریم‌ها دانست. البته اظهارات علوی همچنین تلاشی برای مقصر دانستن آمریکا است درصورتی‌که ایران به سمت ساخت سلاح اتمی سوق پیدا کند.

نویسنده در پایان مقاله پیشنهاد می‌کند:

• واشنگتن نباید گرفتار باج‌خواهی و اخاذی جمهوری اسلامی ایران شود.
• ایالات‌متحده باید از پیوستن مجدد به توافق هسته‌ای منقضی شده و معیوب خودداری کند.
• ایالات‌متحده همراه با شرکای اروپایی خود، باید بر مذاکرات برای دستیابی به توافق بهتر و جامع‌تری با تهران پافشاری کنند.
• دولت بایدن و قدرت‌های اروپایی همچنین باید تحقیقات آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای را در مورد مواد هسته‌ای اعلام نشده و فعالیت‌های مربوط به هسته‌ای در ایران در اولویت قرار دهند.