در این مقاله، نویسنده در ابتدا به تشریح وضعیت ایران در آخرین هفته ­های ریاست جمهوری دونالد ترامپ می‌پردازد. وی با اشاره به ترور شهید فخری زاده به این موضوع اشاره می­کند که این آخرین ترور از مجموعه ترورها علیه مقامات ایرانی است.

وی با اشاره به شهادت یکی از فرماندهان ارشد سپاه قدس در مرز عراق و سوریه پیش از شهادت شهید فخری زاده، به این موضوع می­پردازد که علیرغم این حملات، ایران به گروه­های نیابتی خود در عراق و سوریه و لبنان دستور خویشتن­داری داده تا ترامپ نتواند وضعیت را برای ایران در آخرین روزهای حضور در کاخ سفید، دردناک‌تر کند و مناقشه نظامی جدیدی تحویل دولت بایدن دهد.

علاءالدین سپس به این موضوع می­پردازد که ایران همواره علاقه‌مند به حفظ بازدارندگی در برابر آمریکا بوده و از این لحاظ حضور نیروهای آمریکایی در منطقه خاورمیانه برای ایران ارزشمند است اما با توسعه دستور آمریکا برای خارج کردن نیروهای آمریکایی از این منطقه، نگرانی­ها در تهران نسبت به وجود دستور کاری برای حمله به ایران در روزهای آخر ریاست جمهوری دونالد ترامپ افزایش یافته است. ایران اگرچه به روسای گروه­های نیابتی خود اطلاع داده که کمتر در معرض عموم ظاهر شوند اما در صورت جنگ با آمریکا، می­تواند از این گروه­ها بیشترین استفاده را نماید.

ایران در این وضعیت حداقل از دو موضوع می­تواند مطمئن باشد.

اولاً متحدان آمریکا در خلیج‌فارس مخصوصاً عربستان سعودی، امارات متحده و بحرین به‌هیچ‌وجه علاقه ندارند که در خط مقدم نبرد با ایران باشند.

ثانیاً با اقدامات آمریکا علیه گروه­های نیابتی ایران در منطقه، از بین رفتن این گروه­ها ممکن نیست زیرا ایران ساختاری منسجم، پیچیده و چندلایه از افراد و سازمان­ها را در عراق، سوریه، یمن و لبنان در اختیار دارد که می­تواند بعد از هر آسیب، به سرعت ساختار خود را تجدید کند.

از این لحاظ علاءالدین به دولت ترامپ پیشنهاد می­کند از ایده حمله نظامی دست بردارد زیرا اگر این حمله به ایران باشد، زیرساخت­های امنیتی ایران به حدی قوی است که می‌تواند آن را مجدداً بازسازی کند و اگر به نیروهای وابسته به ایران حمله کند، آشوب زمینه­ای برای ارتقاء بیشتر جایگاه ایران در منطقه و افزایش نفوذ آن را فراهم می­آورد.