اکونومیست در این مقاله با اشاره به استراتژی ترامپ برای به جا گذاشتن زمین سوخته برای بایدن در زمینه تعامل هسته­ای با ایران به این موضوع می­پردازد که علیرغم اینکه بایدن علاقه‌مند است که پس از حضور در کاخ سفید به برجام بازگردد اما وی باید توجه داشته باشد که اوضاع در خلیج‌فارس، ایران و آمریکا با سال ۲۰۱۵ فرق کرده است.

• در خلیج‌فارس کشورهای منطقه پس از موشک‌پرانی‌های طرف ایرانی و تردید این کشورها در مورد بازدارندگی آمریکا، به سوی توسعه روابط رسمی با رژیم صهیونیستی حرکت کرده­اند. به نظر می­رسد به هر میزان ایران فعالیت­های هسته­ای خود را افزایش دهد، این محور ضد ایرانی جسورتر می­شود.
• در ایران نیز اوضاع متفاوت است. پنج سال پیش باراک اوباما با یک دولت عمل‌گرا وارد مذاکره شد؛ اما عمل‌گرایان با شکست توافق هسته­ای، در ایجاد منافع اقتصادی بی­اعتبار شده­اند. تندروها در انتخابات پارلمانی امسال پیروز شده­اند و ممکن است در انتخابات ریاست جمهوری نیز پیروز شوند. برجسته شدن درگیری­های دو جناح به حدی است که پس از کشته شدن [شهادت] آقای فخری زاده، پارلمان ایران برنامه­هایی برای دور شدن از توافق هسته‌ای و اخراج بازرسان بین­المللی تصویب کرد. روحانی با این مصوبات مخالفت کرده است.
• وضعیت در آمریکا نیز تغییر کرده است. دولت جدید آمریکا گسترده­ترین رژیم تحریم­ها علیه ایران را از دولت ترامپ به ارث می­برد. این تحریم­ها باعث شده تا رشد اقتصاد ایران از ۵.۴% به منفی ۶.۵% برسد، ارزش ریال در ایران سقوط کرده و نرخ تورم سالانه ۳۰ درصد می­باشد. اعتراضات مردمی به این وضعیت به شدت توسط نیروهای امنیتی کنترل شده است.

اکونومیست در این وضعیت به بایدن پیشنهاد می­دهد بیشترین استفاده را از اهرم تحریم­ها داشته باشد تا هم امکان تمدید توافقنامه اصلی را داشته باشد و هم بتواند موضوعاتی مانند برنامه موشکی و رفتارهای منطقه­ای ایران را در آن بگنجاند.

در کنار آن وی می­تواند به تدریج از درد اقتصادی ایران بکاهد و دسترسی به دلار و همکاری هسته­ای غیرنظامی را برای ایران ممکن کند.