اینکه یک نفر بیمه باشد لزوماً به این معنا نیست که بتواند از پسِ هزینه ی پزشک، بیمارستان،‌ دارو و دیگر مخارجِ درمانی برآید.

هدف از بیمه این است که بیمار خیالش از کلیه ی هزینه ها اعم از بیمارستان و دارو راحت باشد، اما حقیقت این است که هزینه هایی که بیمه‌شدگان باید از جیبِ خود بگذارند از سالِ 2010 بیش از 50درصد افزایش یافته است. این را آون هویت (Aon Hewitt)، مشاورِ منابعِ انسانی می گوید.

بنیادِ Kaiser Family اعلام کرده است که در سالِ 2016، نیمی از کلِ‌ بیمه‌گذاران مبلغِ حداقل 1000 دلار را تحتِ عنوانِ خودپرداخت (بخشی از هزینه ها که خودِ بیمه‌گذار موظف به پرداختِ آن است) پرداخت نموده اند. برای مشتریانِ‌ طرحهای بیمه ی اوباماکر (Affordable Care Act ) ، این مبلغ از این هم بیشتر است: تقریباً 90درصدِ این افراد به صورتِ شخصی 1300 دلار و به صورتِ خانوادگی 2600 دلار باید صرفِ خودپرداختِ بیمه کنند.

هرچند در بسیاری از طرحهای بیمه برای مبلغِ‌ خودپرداخت سقف تعیین شده است، اما این سقف گاه خیلی بالاست. به عنوانِ مثال، در سالِ 2017،‌ سقفِ‌ خودپرداخت برای طرحِ خانوادگیِ اوباماکر 14300 دلار بوده است.

براساسِ جدیدترین یافته های یک نظرسنجیِ سالانه موسوم به  Report on the Economic Well-Being of U.S. Households که شورای بانکِ مرکزیِ آمریکا آن را برگزار می کند، 44 درصد از بزرگسالانِ آمریکا اظهار کرده اند که در مواردِ اورژانسی، بدونِ توسل به کارتهای اعتباری (کارتهای نسیه) یا کمک از خانواده و دوستان و یا فروشِ دارایی های خود، قادر به تأمینِ 400 دلار پولِ یکجا نبوده اند.

در سالِ 2015، بنیادِ رابرت وود جانسون (Robert Wood Johnson Foundation) و دانشگاهِ سلامتِ جمعیِ هاروارد چان (Harvard T.H. Chan) طیِ یک نظرسنجی دریافتند که 26درصدِ شرکت کنندگان در این نظرسنجی اظهار داشته اند که هزینه های درمانی معیشتِ خانواده ی آنها را سخت در مضیقه قرار داده است.

یک نظرسنجیِ دیگر که اوایلِ امسال از سوی Amino  (که در زمینه ی شفاف‌سازیِ خدماتِ درمانی فعالیت می کند) انجام شده نشان می دهد که 55 درصدِ شرکت کنندگان در نظرسنجی گفته اند دستِ کم یکبار با هزینه های درمانی ئی مواجه شده اند که قادر به پرداختِ آن نبوده اند.

50درصدِ هزینه های درمانی و پزشکیِ کشور روی دوشِ 5 درصدِ آمریکایی هاست. مدیکر، مدیکید و بیمه های خصوصی به طورِ میانگین 40375 دلار بابتِ هر یک از بیمارانِ این گروه پرداخت می کنند. هزینه های خودپرداخت (که بیماران خود باید از جیبشان بپردازند) در این بیمه ها خیلی کمتر است: میانگین 2582.90 دلار.

تعیینِ اینکه کدام هزینه ها جزءِ هزینه های درمانی و پزشکی محسوب می شوند کارِ مشکلی است، چرا که صرفاً شاملِ ویزیتِ پزشک نمی شود و علاوه بر مبالغِ خودپرداخت، هزینه های حمل و نقل، پارکینگِ بیمارستانها و نگهداری از کودکان در غیابِ والدینِ بیمار را هم باید به آن افزودد. ضمناً با توجه با اینکه وقتِ کمتری برای پخت و پز باقی می ماند، هزینه ی تهیه ی غذا از بیرون را هم باید به آن افزود.

هزینه های درمانِ سرطان، که در سالِ 2017 در قریب به 1.7 میلیون آمریکایی تشخیص داده شده، سرسام آور است. بنا به تحقیقاتی که در نشریه ی Oncology Practice منتشر شده، میانگینِ هزینه های یک سالِ درمانِ داروییِ سرطان در سالِ 2000 مجموعاً کمتر از 10000 دلار بوده است. در سالِ 2005، این هزینه ی سالانه بیش از سه برابر شد و به 30000 الی 50000 دلار رسید. در سالِ 2012، از 13 قلم دارویی که اخیراً برای سرطان کشف شده اند، 12 قلمِ‌ آنها بیش از 100000 دلار قیمت داشته است. بر اساسِ تحقیقاتِ دیگری که در نشریه ی JAMA Oncology منتشر شده، هزینه ی یک ماه درمانِ سرطانِ دهان از 1869 دلار در سالِ 2000 به 11325 دلار در سالِ 2014 افزایش پیدا کرد.

در مقاله ای که در سالِ 2013 از سوی نشریه ی Health Affairs منتشر شد، می خوانیم که بیمارانِ سرطانی بیش از دو برابرِ دیگران اعلامِ ورشکستگی می کنند. سالِ گذشته محققانِ نشریه ی Clinical Oncology دریافتند که مرگ و میر در بینِ بیمارانِ سرطانی‌یی که اعلامِ ورشکستگی کرده اند خیلی بیش از آنهایی بوده است که بی نیاز از اعلامِ ورشکستگی بوده اند. دلایلِ این امر نامشخص است. شاید به این خاطر باشد که کسانی که ثباتِ اقتصادی ندارند از درمانهای کافی کمتر برخوردار می شوند. شاید هم استرس عاملِ این امر باشد.