اخیرا ترامپ به وزارت نیرو دستور داده که چندین نیروگاه برق بلااستفاده در نقاط مختلف کشور را از رده خارج کند. شکی نیست که ترامپ یکی از طرفداران پروپاقرص استفاده از انرژی ذغالسنگ است، اما این اقدام ما را به فکر واداشته که چطور دولت در بازار انرژی دست برده و مداخله می کند. فارغ از تمام این مسائل، کارخانجات تولید برق در رسته ی سازمان های مصرفی عمومی قرار  می گیرند و وقتی پای قیمت گذاری خدمات شان در میان باشد، باید تحت بررسی های مضاعف قرار بگیرند. برای اینکه بهتر متوجه تاثیر این قیمت گذاری بر اقتصاد شویم، دو نقشه طراحی کرده ایم که هزینه ی برق مصرفی خانگی و تجاری را به تصویر می کشد.

ما اطلاعاتمان را از مدیریت اطلاعات انرژی آمریکا دریافت کرده ایم و بر این اساس دو نقشه ی حرارتی (رنگی) طراحی کرده ایم که یکی از آنها مربوط به برق خانگی (مبلغی که شما در ازای برق مصرفی محل سکونت تان پرداخت می کنید) است و دیگری مربوط به برق تجاری (مبلغی که صاحبان کسب و کار در ازای برق مصرفی پرداخت می کنند). مصرف انرژی بسته به نوع مصرف کننده مقادیر مختلفی را شامل می شود، چرا که برخی از کارخانجات حجم بسیار زیادی برق مصرف می کنند. ما اعداد و ارقام را در قالب یک نقشه ی حرارتی به تفکیک ایالات طراحی کرده ایم، به گونه ای که کمرنگ یا پررنگ بودن هر ایالت نشان دهنده ی قیمت هر کیلووات برق در ساعت طبق واحد سنت است. در این دو نقشه وضعیت هزینه های آمریکا در زمینه ی انرژی به راحتی قابل درک است.

پنج ایالت با بالاترین نرخ برق مصرفی خانگی (سنت بر کیلووات در ساعت)

هاوایی: ۵۷/۳۱

ماساچوست: ۶۴/۲۱

آلاسکا: ۴۳/۲۱

رود آیلند: ۴۲/۲۱

کنتیکت: ۷۷/۲۰

پنج ایالت با بالاترین نرخ برق مصرفی تجاری (سنت بر کیلووات در ساعت)

هاوایی: ۱۷/۲۹

آلاسکا: ۸۱/۱۸

رود آیلند: ۱۹/۱۷

ماساچوست: ۱۷/۱۷

کنتیکت: ۸۹/۱۶

در دو نقشه ای که طراحی کرده ایم، چند تشابه کلیدی بین بازار برق خانگی و تجاری به چشم می خورد. تحلیل مان را با قسمت شمال شرقی کشور که گزاف ترین نرخ برق مصرفی را به خود اختصاص داده شروع می کنیم. در ایالاتی مثل کنتیکت و نیویورک به دلیل وجود مراکز انبوه جمعیتی، هم مصرف کنندگان خانگی و هم مصرف کنندگان تجاری هزینه ای بیش از نرخ میانگین پرداخت می کنند. به عبارت دیگر نقشه های ما به وضوح نشان می دهند که حجم زیاد تقاضا تا چه اندازه می تواند هزینه های عرضه ی برق را افزایش دهد. این تحلیل را می توان به کالیفرنیا هم نسبت داد؛ استانی که به دلیل وجود شهرهای بزرگ و جنبش های جدی حمایت از محیط زیست دسترسی چندانی به انرژی های دیگر مثل نیروگاه هایی که سوختشان از ذغالسنگ تامین می شوند ندارد. جایگاه آلاسکا به عنوان یکی از گران ترین ایالات در زمینه ی هزینه های برق نیز تحلیل ساده ای دارد؛ چرا که برق رسانی به دورترین قسمت های کشور برای هر شرکتی هزینه های بسیار گزافی دارد. همچنین در هر دو نقشه مشخص است که ویسکانسین و میشیگان به دلیل دوری از منابع گاز طبیعی و مخازن ذغالسنگ هزینه ای بیش از نرخ میانگین بابت برق پرداخت می کنند.

اگر جنبه ی دیگر ماجرا را در نظر بگیریم، باز هم هر دو نقشه گویای یک حقیقت واحد هستند. ارزان ترین هزینه های مربوط به مصرف برق به جنوبی ترین استان ها و روستایی ترین ایالات تعلق دارند. بهترین نرخ مصرف برق خانگی مربوط به لوئیزیانا (۰۵/۹ سنت بر کیلووات در ساعت) و بهترین نرخ مصرف برق تجاری مربوط به اکلاهما (۷۲/۷ سنت بر کیلووات در ساعت) است. با نگاهی گذرا به هر دو نقشه می توان متوجه شد که قسمت های مرکزی کشور کمرنگ تر هستند.

در نهایت چند نکته ی تعجب برانگیز نامحسوس هم در این نقشه ها به چشم می خورد. به طور کلی مصرف کنندگان خانگی نسبت به مصرف کنندگان تجاری مبلغ بیشتری بابت برق پرداخت می کنند (۳۱/۱۳ سنت در مقابل ۱۰ سنت). خیلی عجیب است که تنسی و لوئیزیانا تنها ایالاتی هستند که در آنها مصرف کنندگان خانگی مبلغ کمتری نسبت به مصرف کنندگان تجاری پرداخت می کنند و در تمامی استان های دیگر اوضاع به نفع مصرف کنندگان تجاری است. در این میان پنسیلوانیا بیشترین اختلاف موجود در مبلغ پرداختی مصرف کنندگان خانگی و تجاری را به خود اختصاص داده و در این ایالت صاحبان کسب و کار ۶۹/۴ سنت یا به عبارتی ۳۳ درصد کمتر از مصرف کنندگان خانگی بابت برق مصرفی پول می دهند.

مهم ترین نکته ای که از این نقشه ها دستگیرمان می شود، این است که حتی در منظم ترین بازارهای برق (از جمله بازاری که رئیس جمهور با توجه به آن دستور از رده خارج کردن کمپانی های بزرگ تولید برق را صادر کرده) همچنان مساله ی عرضه و تقاضاست که قیمت برق را تعیین می کند.