دیروز ایمیلی از دانشگاه گرفتم که به نظرم کم اهمیت بود. وقتی بازش کردم دیدم اوه! پس استنفورد هم قربانی این داستان اخیر تقلب در دانشگاه‌ها بوده. در ایمیل تاکید شده بود که این مساله برخلاف اصول دانشگاه بوده و رئیس دانشگاه و چندین نفر دیگه هم در مقاله‌هایی به این موضوع اشاره کردند. در ایمیل همچنین اشاره شده بود که مربی sailing دانشگاه تنها فردی بوده که در این قضیه مشارکت داشته و شواهد دیگری مبنی بر اینکه افراد دیگری دخالت داشتند پیدا نشده.
البته فرد اصلی پشت ماجرا ربطی به استنفورد ندارد؛ بلکه او با رشوه دادن به رابط‌هایش در دانشگاه‌ها و مراکز امتحان قضیه را مدیریت می‌کرده.
داستان از این قرار است که فرد اصلیِ محکوم شده با گرفتن مبالغ هنگفتی از خانواده‌های پولدار، نمره‌های امتحانات‌شان را تغییر میداده تا بتوانند در کالج‌ها و دانشگاه‌های تاپ پذیرفته شوند.
تعداد مثال‌‌هایی که آورده شده خیلی زیاد است. مثلا در يک جا آورده شده که این شرکت ۷۵ هزار دلار می‌گرفته و نمره امتحانات SAT یا ACT را تغییر می‌داده.
در این ماجرا تعداد زیادی بازیگر، تاجر، دکتر و وکیل محکوم شده‌اند. بعضی از اینها پانصد هزار دلار (در برابر شهریه پنجاه هزار دلاری دانشگاه) پرداخته اند.
مساله این است که وقتی این طرح تقلب لو رفته، سیستم قضایی شدیدا برخورد کرده، خبرها شدیدا به ضایع کردن افراد پرداخته‌اند. در حجم بسیار وسیع، روسای دانشگاه‌های درگیر بیانیه‌های سنگین داده‌اند و ابراز برائت کرده‌اند، و همچنین قول انجام تحقیقات بیشتر برای اینکه عامل دیگری در سیستم نمانده باشد داده‌اند.
هیچ‌کس نگفت که آخ نگين آبرومون میره. به نظر می‌رسه با لو رفتن این مساله و سپس کشیده شدن به رسانه و به صورت شفاف مطرح کردن کسانی که نقش در فساد سیستمی داشتند، سیستم سالم اعتماد به خود رو حفظ کرده که در برابر خطا کوچکترین ملاحظه‌ای نشان نخواهد داد.