میز یکی از کتابدارهای “کتابخانه دانشکده” در روزهای آخر ترم میشود پاتوقی کوچک برای حقوقدانانی جوان که بیست و چهاری شان را پشت نیمکتها میگذرانند تا نفس امتحانات را در آورند. می آیند و می نشینند و چند تا تکه اش را می سازند ومی روند دوباره پی“تنها کارشان”.

کتابدار، یعنی آنکه منتظر است تا فقط سوالی پژوهشی از یک دانشجو بشنود، شده از شهر دیگر منبع بیاورد برایت، می آورد. شده قرض کند از کتابخانه ی همکار می کند، شده در موردش ساعتها مطالعه کند هم حتما انجام میدهد.

دین یا رئیس کتابخانه هم یکیست هم درجه با دین مثلا بخش تحصیلات تکمیلی. خانمیست از یکی از روستاهای ویسکانسین که از کرنل فارغ التحصیل شده و بعد از چند سال وکالت تصمیم گرفته بیاید و کتابخانه داری کند. میگوید”وکالت،پیرت میکند”.پنج طبقه از یازده طبقه دانشکده را مدیریت میکند.

یک سری گرنت هم میدهد به محققینی که دوست دارند از سایر دانشکده ها بیایند و از منابع مطالعاتی کتابخانه اش استفاده کنند. هزینه رفت و آمد را میدهد و میزی در اتاق پژوهشگرها برای مدتی محدود، در انتها هم دانشجو معمولا اگر مقاله ای چاپ کند در آن ابتدایش در قسمت تشکرها، اسم کتابخانه ی اینجا راهم می آورد.