از آنجا که در ایالت کالیفرنیا ماریجوانا قانونیست، در سن دیگو، کنجکاوی حقوقی، وادارم کرد که بروم به یکی از این فروشگاههای رسمی اش.

ابتدا از گیت فلزیاب رد شدم، بعد دو نفر از برادران تیره پوست تنومند، مسلسل به دست، مجددا تفتیش بدنی ام کردند و بعد از چک کردن کارت شناسایی و اطمینان از عدم صغر سن (۲۱ سال)، اولین درب آهنین بوق زنان بازشد و وارد اتاقی دیگر شدم. چند نفر بر روی صندلی نشسته بودند. نوبتم که شد دوباره از پشت شیشه ضخیمی کارت ایالتی ام اسکن شد و درب دیگری را باز کردند و به داخل رفتم.

منظره ای جالب، بویی افتضاح. گلهای وید را در این شیشه ها گذاشته بودند و با قیمت های مختلف و در حالاتی اعم از مایع و پودر و گیاه میفروختند، گرمی لااقل هجده دلار.

تجارت پرسودی که هنوز ایالت ما حاضربه اعلام قانونی بودنش نشده هر چند که گاها در پیاده روها آنقدر بویش مشامت را درگیر میکند که گیج به منزل می رسی.

پلیس هم اگر سفید پوست باشی نمیبیندت، ولی خدا نکند فرد مستعمل، سیاهپوست باشد و پلیس، سفید پوست، یکی دو روزه عازم زندان جزیره رایکرزش میکنند.

راستی تا هنوز پیام نداده اند و نپرسیده اند، خودم بگویم: خیر! نخریدم!