یکی از سوالاتی که ابتدای کار فرهنگی در خارج از کشور برای انسان ایجاد می‌شود این است که از کجا و چه طور شروع کنیم؟

یکی از مواردی که بایستی مدنظر داشت این است که چند فرد فعال برای همکاری انتخاب کرد. برای این کار می‌توان با یک برنامه‌ی ساده شروع کرد و دید چه کسانی پایه‌ی کار هستند! خدا را شکر ما با اینکه تجربه‌ای نداشتیم، با یک برنامه ساده مثل دعای کمیل شروع کردیم. بعد از 6 ماه افراد فعال فرهنگی مشخص شدند.

منتهی در خارج از کشور، تفاوت فرهنگی بین افراد می‌تواند آغاز اختلاف باشد. مثلا افراد اهل شهرهای مختلف (تهران، مشهد، اصفهان و ... ) می‌توانند تفاوت فرهنگ داشته باشند، چه برسد به اینکه دو نفر با دو زبان مادری متفاوت صحبت کنند و یا حتی دو ملیت متفاوت داشته باشند. لذا این مورد می‌تواند باعث تشنج بین افراد فعال گردد. منتهی در خارج از کشور یک یا دو نفر انسان پا به رکاب هم غنیمت است و نباید آن‌ها را از دست داد و انسان خودش را بایستی با بداخلاقی‌ها و ناملایمات احتمالی برخی از هموطنان و حتی هم کیشانش آماده کند. لذا اولین ویژگی که نیاز است انسان داشته باشد و در خود تقویت کند صبر است!

به عنوان مثال، در فرهنگ دینی ما ارتباط بین محرم و نامحرم تعریف شده است. لذا ما سعی می‌کنیم که این موضوع در مراسمات مذهبی در منزل افراد، مدنظر قرار بگیرد. مثلا یک طبقه مختص آقایان و یک طبقه مختص خانم‌ها. منتهی در محیط دانشگاه که امکان جداسازی نیست، صندلی‌ها به گونه‌ای چیده می‌شوند که آقایان جلو و خانم ها عقب قرار گیرند. با این اوصاف در برخی از فرهنگ‌های کشور‌های اسلامی این مقدار قابل قبول نیست و حتما بایستی پرده‌ای هم قرار بگیرد. پنج شنبه‌ها که دعای کمیل توسط انجمن دانشجویی اهل‌ البیت برقرار است، یکی از دوستان شیعه اصرار داشت در اتاق برنامه که در واقع کلاس درس است، پرده‌ای کشیده شود تا ایشان بتواند به همراه خانواده تشریف بیاورد.

خب این مساله در مخیله‌ی ما نمی‌گنجید که در دانشگاه وسط کلاس پرده بکشیم! همچین چیزی در فرهنگ ما جایی نداشت. منتهی این دوست ما، بسیار انسان فعال و خوش فکری بود. نمی‌خواستیم به خاطر یک تفاوت فرهنگی ایشان را از دست بدهیم، لذا قبول کردیم و حدس هم می‌زدیم که ایشان خودش هم این قضیه را جدی نمی‌گیرد! منتهی یک شب جمعه ایشان با یک طاقه پارچه‌ی سیاه وارد اتاق برنامه شد! خب ما که راهکاری نداشتیم گفتیم کمکت می‌کنیم که نصب کنی. یکی از دوستان به نگرانی می‌گفت اگر فمنیست‌های دانشگاه بفهمند همچین کاری داریم انجام می‌دهیم، از سردر دانشگاه آویزان‌مان می‌کنند !

نهایتا آن بنده خدا، پس از چندین بار تلاش متوجه شد که وصل کردنش کار سختی است و بی خیال شد! خب این رفتار ما باعث شد این فرد فعال را از دست ندهیم. اما به هر حال با هر فرد یا گروهی هم نمی‌‌توان کار کرد. این مساله که با چه فیلتری همکاران فرهنگی را باید انتخاب کرد بستگی به خود انسان و میزان ظرفیتش دارد. مثلا شاید درجه‌ی پایبندی به احکام اسلامی از قبیل: حجاب، ارتباط با نامحرم و ... برای یک فرد مهم باشد. یا حتی طیف و تفکرات سیاسی هم برای یک نفر پر رنگ باشد. به هر حال، نیاز است که انسان یک غربالی برای انتخاب افراد نزدیک به خود داشته باشد.

ادامه دارد ...