نویسنده در این گزارش بر این تأکید دارد که حتی اگر منطق سیاست دولت ترامپ در قبال ایران صحیح بود اما کارساز نبوده است؛ زیرا نه‌تنها کارزار فشار حداکثری باعث تغییر رژیم نشد بلکه ایران در کنار تداوم غنی‌سازی اورانیوم با غلظت بسیار بالاتر، به توسعه موشک‌های دوربرد و سیاست‌های منطقه‌ای اقدام نمود.

درحالی‌که دولت بایدن متعهد به اتخاذ سیاستی متفاوت شده، اما ممکن است نتواند به نتایج متفاوتی دست یابد؛ بنابراین هر چه دولت بایدن بیشتر تمایل خود را به دیپلماسی با ایران نشان دهند.

ایرانیان بیشتر تلاش می‌کنند تا قدرت خود را افزایش دهند و در مقابل هر چه آمریکا بیشتر عقب بکشد ایرانیان بیشتر سعی می‌کنند با ایالات‌متحده آمریکا وارد تعامل شوند؛ بنابراین ما نباید انتظار بازگشت آسان به مذاکرات را داشته باشیم و نباید پیش‌بینی کنیم که یک ایران زخمی‌شده تسلیم شود.

نویسنده همچنین معتقد است که آمریکایی‌ها اغلب فراموش می‌کنند ایالات‌متحده و ایران در صورت شکل‌گیری درگیری در یک طرف نابرابر هستند. تولید ناخالص داخلی ایران تقریباً معادل ایالت مریلند است. نیروی هوایی آن تا حد زیادی به هواپیماهای جنگی خریداری شده قبل از انقلاب ۱۹۷۹ از ایالات‌متحده متکی است. این کشور همچنین متحدان زیادی ندارد.

نویسنده در بخش پایانی مقاله بر این دیدگاه است که قواعد بازی و کنشگری ایران دارای سه مرحله (گام) است:

• اصل اول این است که در هر فرصتی اصرار کنیم که اختلاف قدرت ملی تقریباً به اندازه موجود نیست. دولت ایران به این نتیجه رسیده که نمایش ضعف یک اشتباه مهلک است و همین باعث شد تا عزم خود را بر این قرار دهد تا قدرت خود را به نمایش بگذارد.
• اصل دوم استفاده از زمان به عنوان اهرم فشار است. در جریان مذاکرات با دولت اوباما، ایرانیان هیچ عجله‌ای برای نتیجه‌گیری نشان ندادند. از این گذشته، مقامات ارشد این کشور وظیفه مهم‌تری جز مذاکره با ایالات‌متحده ندارند. مقامات ارشد ایالات‌متحده مسئولیت‌های بی‌شماری دیگر نیز داشتند. ایالات‌متحده در تلاش بود تا جهان را مدیریت کند، اما ایران عمدتاً بر مدیریت روابط با ایالات‌متحده متمرکز بود.
• اصل سوم ایجاد فوریت در میان مذاکره‌کنندگان است تا به این نتیجه برسند که تهران وقتی احساس انزوا کند خطرناک‌تر عمل می‌کند. یکی از اقداماتی که ایران انجام می‌دهد انجام حملاتی که پاسخ‌گویی و پذیرش مسئولیت آن دشوارتر است. این اقدامات شامل حمله سایبری، حمله به نفت‌کش‌ها در خلیج‌فارس، حمله به تأسیسات نفتی عربستان می‌باشد. ایران از گروه‌های همسو مانند حوثی‌ها و حزب‌الله حمایت و بر این ادعا است که آن‌ها را کنترل نمی‌کند؛ اما درواقع اقدامات آن‌ها اغلب اهداف ایرانی را پیش می‌برد.

نویسنده این گزارش در پایان براین موضوع تأکید دارد:

• بازگشت آمریکا به برجام اشتباه است و این توافق‌نامه از نظر مقررات غروب آفتاب و عدم رسیدگی به برنامه موشکی و سیاست‌های منطقه‌ای ناقص است.
• غیرممکن است ایران قبل از انتخابات ریاست جمهوری ژوئن ۲۰۲۱ حاضر شود با آمریکا توافق‌نامه گسترده‌تری منعقد کند زیرا جریان داخلی ایران از این هراس دارند که توافق امریکا و ایران بتواند باعث قدرت‌یابی میانه رویان شود.
• غیرممکن است توافق با ایران یک‌بار برای همیشه تهدیدات ایران را از بین ببرد زیرا استراتژی ایران با چنین توافقی مطابق و سازگار نیست.