در حال خواندن «فرانکشتاین» اثر «مری شلی» هستم و هیولا فوق العاده است. او کار خود را با ظرافت ذهن و شیرینی خلق و خوی با خواندن «غم و اندوه یانگ ورتر» گوته و جمع‌آوری هیزم برای خانواده ای فقیر آغاز می‌کند اما خالق او، ویکتور فرانکنشتاین، او را رها می‌کند و حاضر نیست برای آرامش وی، برای او همسری قرار دهد. این موجود نمی تواند کسی را پیدا کند که با ترس و انزجار از ظاهر به هم دوخته شده و پوست و چشمان زرد و لب‌های سیاه او فرار و عقب‌نشینی نکند. او با تلخی به دنبال انتقام از خالق خود و جهان است. این موجود می‌گوید: «هرجا سعادتی می‌بینم، که به تنهایی از آن مستثنی شده‌ام. من خیرخواه و خوب بودم. بدبختی از من یک شیطان ساخته است.» موجود این داستان، قبل از این که در انتهای کتاب در قطب شمال ناپدید شود، به این فکر می‌کند که زمانی «افکار افتخارآمیز بالایی» داشت تا این که «کاتالوگ وحشتناک» اعمال بدخیم او روی هم انباشته شد.

هیولای شلی، برخلاف هیولای ما [ترامپ]، خودآگاهی دارد و دلیلی برای ویران کردن دارد. او می‌داند که چگونه احساس گناه کند و چه زمانی صحنه را ترک کند. شرارت هیولای ما از روان‌پریشی نارسیسیستی محض سرچشمه می‌گیرد و او حاضر نیست صحنه را ترک کند یا از دروغگویی زننده خود دست بردارد. حتی یک لحظه هم به ذهن دونالد ترامپ خطور نکرد که فتنه‌انگاری رئیس‌جمهور آمریکا برای این کشور یک امر ناتوان‌کننده و مخرب باشد. شیوه رفتار و منش ترامپ فقط راه دیگری برای امپراتور آشوب بود تا عنوان خود را برجسته کند.

پنجشنبه شب به فهرست وحشتناک اعمال ترامپ گوش دادیم. به قدری هولناک بود که درک آن دشوار بود. جلسه استماع کمیته ۶ ژانویه کمیته مجلس نمایندگان در مورد ترامپ به عنوان یک هوسباز که تصادفاً به ریاست جمهوری رسید، نبود بلکه درباره ترامپ به عنوان یک هیولای بی‌رحم بود و بسیاری متقاعد خواهند شد که او باید به اتهامات جنایی متهم شود و به زندان بیفتد. او را زندانی کنید! این جلسه نشان داد که ترامپ برای سرنگونی دولت بسیار جدیت داشته است. ترامپ به پیشنهاد دار زدن «مایک پنس» معاونش در مقابل کنگره به دلیل امتناع از کمک به ترامپ در پیشبرد اهدافش پاسخ مثبت داده است. او در آن روز با سردرگمی گفت: «شاید حامیان ما ایده درستی داشته باشند» و خاطرنشان کرد که معاون رئیس‌جمهورش «لایق آن است.»

لیز چنی دختر «دیک چنی» معاون «جورج بوش» و از مخالفان ترامپ هوشمندانه از سخنان دستیاران سابق ترامپ استفاده کرد تا نشان دهد که ترامپ علیرغم ناله‌های بدخواهانه‌اش، می‌دانست که هیچ تقلبی در سطحی وجود ندارد که نتایج انتخابات را تغییر دهد. ویلیام بار دادستان کل در دولت ترامپ گفت: «من به صراحت اعلام کردم که با این ایده که بگوییم انتخابات به سرقت رفته است، مخالفم و به رئیس‌جمهور گفتم که این چیزها مزخرف است.»

ایوانکا ترامپ با جدایی از موضع پدرش در یک گزارش ضبط شده گفت که نسخه بار از واقعیت را پذیرفته است و تصریح کرد: «من به دادستان کل احترام می گذارم. بنابراین من حرف او را پذیرفتم.» مارک میدوز رئیس دفتر سابق کاخ سفید گفت کارشناسان داده‌های دولت ترامپ به صراحت به او گفتند که او شکست خورده است.

ترامپ نمی‌توانست تحمل کند که به او برچسب بازنده بزنند. او از روی خودخواهی و شرارت محض، انتخابات را به طرز دیوانه‌واری زیر و رو کرد، زیرا می‌دانست که فریب مردم در رسانه‌های اجتماعی با دروغ بزرگ آسان است. برای او خوب بود اگر پیروانش قانون را زیر پا بگذارند و به پلیس حمله کنند و به زندان بروند، در حالی که او از دور «عشق» آن‌ها به خود را تمجید می‌کرد. شگفت انگیز است که هیچ قانونگذاری کشته نشد.

هیولای «فرانکنشتاین» تنها کسی نیست که «افکار افتخاری» را رها کرده است. در «اوالدا» تگزاس، در داستان غیرقابل درک این است که چگونه پلیس نجات دانش‌آموزان مدرسه را برای یک ساعت به تأخیر انداخت زیرا یک فرمانده نگران امنیت افسران خود بود.

این حیرت‌انگیز است که بسیاری از مردم هنوز ترامپ را در آغوش می‌گیرند، در حالی که آنقدر واضح است که او فقط به خودش اهمیت می‌دهد. او به سرعت دخترش ایوانکا را روز جمعه از میدان بیرون انداخت و نشان داد که نظر او اهمیتی ندارد زیرا «در بررسی یا نتایج انتخابات دخالتی نداشته است.»

کارولین ادواردز مأمور سرسخت پلیس کنگره که دچار ضربه مغزی شد، به چشمانش اسپری زده شد و دوباره بلند شد تا به مبارزه بازگردد، یک منظره جهنمی را توصیف کرد. او به یاد می آورد: «من در خون مردم می لغزیدم. می‌دانی، من – داشتم مردم را هنگام سقوط می‌گرفتم. من – می دانید، من بودم – این قتل عام بود.»

ترامپ در سخنرانی ویران‌کننده خود در مراسم تحلیف وعده داد که به «قتل عام آمریکا» پایان دهد اما در عوض، او موجب کشتار شد. اکنون او باید برای تلاش برای کودتا و نه فقط در دادگاه افکار عمومی محاکمه شود.