صحنه‌ای که دیشب دم درب خانه مشاهده شد
۱۱ آبان ۱۳۹۸
آمریکا در بالای لیست ۲۰ کشور اولِ درخواست‌‌کننده برای سانسور گوگل
۱۱ آبان ۱۳۹۸
صفر تا صد اپلای در دانشگاه های آمریکا
احتمالاً، حالا که این مطلب را می‌خوانید، به فکر تحصیل در دانشگاه‌های آمریکا افتاده‌اید و علاقه‌مندید در این مورد بیشتر بدانید. در این دوره، یعنی مرحله آشنایی و کسب اطلاعات اولیه در مورد اپلای، سوالات بی‌شماری در مورد تحصیل در آمریکا در ذهن شما وجود دارد. در این مطلب سعی شده است سوال های ممکن درمورد تحصیل در آمریکا و نحوه پذیرش و اپلای را پاسخ دهیم. در ادامه به ابتدایی‌ترین سوال ممکن در این زمینه یعنی “اپلای چیست؟” پاسخ میدهیم.
اپلای (Apply) یا درخواست پذیرش، به مجموعه اقداماتی گفته میشود که میتواند منجر به دریافت پذیرش تحصیلی (Admission) از دانشگاه‌های خارج از کشور شود. به طور عمومی حتی به مراحل بعد از ادمیشن یا دریافت پذیرش از دانشگاه، مثل دریافت فرم‌های مربوط به ویزا، تعیین وقت سفارت و اقدامات مربوط به درخواست ویزا و تهیه بلیط هواپیما نیز اپلای گفته میشود. به کسی که اپلای میکند، متقاضی دریافت پذیرش یا Applicant می‌گویند.
از کجا شروع کنیم؟
اپلای کردن برای دانشگاه های آمریکا اصولا به صورت رسمی و از طریق یک سیستم آنلاین صورت می گیرد، اما در دانشگاه های اروپا شما بیشتر با اساتید ارتباط می گیرید و کمی با آمریکا فرق دارد.
در مورد دانشگاه های آمریکا می توانید با ارسال مدارک مورد نیاز به دانشکده و هزینه ای بین ۵۰ تا ۱۰۰ دلار شانست خود را برای تحصیل در آن دانشگاه امتحان کنید. این روش درد سر زیادی ندارد و اگر مدارکتان قبل از ماه ژانویه آماده باشد راحت برای پاییز سال بعد اپلای می کنید. دانشگاه هایی هم وجود دارند که دو نوبت در سال فرصت اپلای میدهند. اما حالت نرمال همون اپلای کردن در اخر دسامبر و اوایل ژانویه برای پاییز سال بعد می باشد.
عموماً روند بررسی درخواست های اپلای به این صورت است که پرونده های تکمیل شده به دانشکده مربوطه ارسال می شوند و یک کمیته پرونده متقاضی را بررسی می کند و نظر میدهد. بنابراین اگر هیچ فردی در آن کمیته شما را نشناسد و کسی اسم شما را به کمیته مربوطه سفارش نکرده باشد، شانس شما کمی کاهش پیدا می کند.
در این شرایط اگر شما یک دانشجوی معمولی باشید باید سعی کنید شانس پذیرشتان را زیاد کنید.
مطمئن ترین راه برای این کار ارتباط برقرار کردن با یک استاد در حیطه کاری خودتان یا حداقل یکی از اعضای آن کمیته ادمیشن می باشد. در غیر این صورت شما باید رزومه کاریِ واقعاً قوی داشته باشید تا نظر استاد را جلب کند.
نکته دیگری که دارای اهمیت است اما صد درصد هم لازم نیست رعایت کنید این است که قبل از ارسال درخواست خود چه از طریق سایت دانشگاه چه از طریق ایمیل زدن به اساتید، همه مدارکی که آن استاد یا دانشگاه ممکن است از شما بخواهد را آماده کنید. میتوانید با مدارک ناقص هم پراسه اپلای را شراع کنید اما یک سری مزایا را از دست میدهید:
۱. از دید اساتید دانشجوهای با برنامه برایشان جذابترند، وقتی مدارک شما کامل نیست این مزیت را ندارید. ۲. با مدارک کامل فرصت سوزی نمی کنید: فرض کنید به یک استاد ایمیل بزنید و او از رزومه شما خوشش بیاید و مدرک زبان بخواهد، شما بگوید یک ماه دیگر اماده است. به صورت اتوماتیک یک ماه دیگر شما در اولویت دوم آن استاد هستید و شاید اصلا را باز نکنه، پس بهتره فرصت سوزی نکنید.(البته این موارد برای دانشجو با رزومه خیلی خوب صدق نمیکند و بیشتر برای بالا بردن شانس دانشجو با رزومه متوسط کاربرد دارد)
حداقل مدارک برای اپلای:
- رزومه
- هدف از ادامه تحصیل (SOP)
- توصیه نامه از ۲ یا ۳ استاد
- مدرک زبان
- ریزنمرات
وقتی این موارد آماده بود باید در مورد استاد یا دانشگاهی که می خواهید ادامه تحصیل بدهید و البته متن ایمیل ارسالی تصمیم بگیرید .
زمان های مهم در فرآیند اپلای
به طور کلی دو تاریخ مهم در فرآیند اپلای وجود دارد. آخرین مهلت ارسال درخواست رسمی اپلای و آخرین زمانی که باید امید داشت که پذیرش بگیرید.
مهلت اپلای:
اکثر دانشگاه های آمریکا اواخر دسامبر یا اوایل ژانویه سیستم آنلاین اپلای برای ترم پاییز سال بعد را غیر فعال می کنند و بعد از آن درخواست ها برای پاییز دو سال بعد منظور می شود.
آخرین زمان برای پذیرش گرفتن:
دانشگاه ها تقریباً تا اواخر آوریل تکلیف تمام درخواست ها (پذیرش یا ریجکت) را روشن می کنند.
این دو تاریخ خیلی جاها صدق می کند. اما یک سری نکات دیگه در مورد این تاریخ ها وجود دارد که بهتراست بدانید.
اول اینکه بعضی دانشگاه ها اصطلاحاً دو پنجره ی اپلای دارند. یکی آخر دسامبر و بعدی اوایل فوریه. یعنی اگر تاریخ اول را از دست دادید، می توانید مدارک خود را برای مهلت دوم آماده کنید. به هرحال اگر در گروه اول قرار بگیرید، تکلیفتان زودتر مشخص می شود و از این لحاظ برای گرفتن وقت سفارت هم فاصله زمانی خوبی دارید و استرس و فشار کاهش می یابد.
بسته به سیستم هر دانشگاه بخشی از مدارک را می توان بعد از پرداخت هزینه اپلای در سایت آپلود کرد. چون دانشگاه ها در ماه ژانویه تعطیلی بین ترم دارند. پس بررسی درخواست های اپلای هم عملاً از اواخر ژانویه شراع می شود. در نتیجه می توانید آخر دسامبر اپلای کنید و حداکثر یک ماه بعد مدارک را تکمیل کنید؛ اما سعی کنید این اتفاق نیفتد تا زودتر تکلیفتان روشن شود. به هرحال دانشگاه اگر ظرفیت پذیرشش تموم نشود تا اخرین روزی که امکان دارد برای سال جدید .
دانشجو بگیرد (معمولا اوایل آوریل) برای شما صبر می کند که مدارک خود را کامل کنید. مخصوصاً اگر این مدرک توصیه نامه استاد باشد
در مورد انتظار برای پذیرش گرفتن، اگر دانشگاه ِخیلی سطح بالایی اپلای نکردید، میتوانید تا دقیقه ۹۰ یعنی آخر آوریل امید داشته باشید. چون که دانشجوهای نخبه تر عموماً از چند دانشگاه پذیرش می گیرند و پذیرش از دانشگاه متوسط را در نهایت رد می کنند و این برای دانشجوی معمولی تاحدودی شانس مجددی ست تا پرانده اش دوباره بررسی شود و راحت پذیرش بگیرد.
وقتی از چند دانشگاه پذیرش گرفتید، سعی کنید طبق قانون دانشگاه های آمریکا حداکثر تا ۱۵ آوریل مقصد نهایی را انتخاب کنید. (در مبحث گرفتن نامه I20 مشخص شدن هر چه زودتر مقصد نهایی خیلی مهم است که به آن بیشتر خواهیم پرداخت).
در حقیقت این فداکاری شما شانس پذیرش بقیه را بالا می برد. ضمن اینکه وجهه ی ما ایرانی ها را نیز بهتر میکند. در آمریکا ایرانی ها معرافند به این که چندتا پذیرش را حتی تا بعد از ۱۵ آوریل جواب نمی دهند تا اصطلاحاً دقیقه ۹۰ بهترین را انتخاب کنند. از یک دیدگاه میتوان گفت دارند آینده بهتری برای خودشان رقم می زنند. اما از دید کلی تر باعث میشوند برچسب غیرقابل اعتماد به دانشجوی ایرانی تعلق گیرد.
در نتیجه استادی که تا دقیقه ۹۰ منتظر شما بوده، فرصت اینکه دانشجویی دیگری به جای شما بگیرد، ندارد. هزینه ای هم که برای گرفتن دانشجو به استاد اختصاص دادند شاید از بین براد و در یک کلام حسابی عصبی می شود و سال بعد شاید اصلاً ایمیل ایرانی ها را باز نکند.
از طرفی هم بهتر است وقتی یک پذیرش نسبتاً خوب گرفتید زیاد معطل نکنید، چون در مرحله ویزا گرفتن با کمبود زمان مواجه می شوید.
در این رابطه مشاهده کنید
مستند صنعت دانشگاه
در آمریکا کسب و کارِ آموزشِ عالی، پررونق است. این یک صنعت ۴۰۰ میلیارد دلاری‌ست که توسط پول مردم و مالیات‌دهندگان حمایت میشود. اما به دانشجویان چه چیزی میرسد؟
منتقدان می‌گویند که فقط یک مدرکِ بی‌ارزش و کوهی از بدهی، سهم هر دانشجوست. سرمایه‌گذاران اصرار دارند که این کار آنها یک نوآوری‌ست و با این روش، دسترسی همگانی به آموزش را گسترش داده‌اند. ما در این مستند، مسیر پول را دنبال کرده‌ایم تا مشخص شود که چطور وال‌استریت و موج جدیدی از دانشگاه‌های سودآور، در حال ایجاد تغییر و تحول در آموزش عالی در آمریکا هستند
انتخاب دانشگاه
بعد از آماده کردن مدارک لازم برای اپلای می توانید عملا درخواست های خود را به دانشگاه مد نظرتان ارسال کنید. جزییات مدارک مورد نیاز برای هر دانشگاه فرق می کند. حتما صفحه Admission دانشگاه مدنظر را چک کنید.
اعتبار دانشگاهی که می خواهید از آنجا پذیرش بگیرید و البته استاد راهنما، از خیلی جهات اهمیت دارد. آینده شغلی ارتباط مستقیمی با کیفیت مدرک تحصیلی دارد. اما پیش از آن، تامین هزینه تحصیل و زندگی در آمریکا باید در اولویت باشد. چرا که افراد کمی هستند که مثلا بتوانند سالی ۵۰ هزار دلار هزینه تحصیل و هزینه زندگی را از جیب پرداخت کنند. به همین خاطر باید کمی وقت و انرژی بگذارید تا یک دانشگاه و استاد خوب انتخاب کنید که از جنبه های مختلف از جمله حمایت مالی (فاند) برخوردار شوید.
برای شراع می توانید یک سری سوال های مختلف از خودتان بپرسید و بعد اولویت بندی کنید.
رتبه دانشگاه
اولین سوالی که به ذهن بیشتر دانشجو ها می رسد، رتبه یا رنکینگ دانشگاه است. یعنی حتما می خواهند بهترین دانشگاه ممکن پذیرش شوند. ساده ترین و دم دستی ترین راه همان چیزیست که خیلی ها موقع انتخاب رشته لیسانس انجام میدهند. بعد از اعلام نتیجه کنکور، خیلی ها مستقل از رتبه و حتی علاقه شان، از بهترین رشته و بهترین دانشگاه مثلا برق دانشگاه شریف شراع می کنند و در آخر رشته مکانیک دانشگاه اصفهان قبول میشوند. این وسط ۳۰ تا انتخاب دیگر از مهندسی مواد تا کامپیوتر و مکانیک در دانشگاه های بهتر هم داشتند که احتمالا رتبه کنکورشان به حدنصاب نبوده است. این راش ظاهرا تضمین می کند که از رتبه کنکور بیشترین بهره را بردند!
جدای از انتخاب بهترین دانشگاه، بررسی اعتبار دانشگاه کمک می کند که یک لیست اولیه از جاهایی که میخواهید اپلای کنید، بدست بیاورید. البته دقت کنید که حتما رتبه دانشگاه در رشته خودتان را بررسی کنید، خیلی از دانشگاه ها رتبه کلی شان با رشته مورد نظر شما تفاوت اساسی دارد.
<>برای پیدا کردن رتبه دانشگاه های مختلف می توانید از سایت های مختلفی استفاده کنید، ازجمله:
http://grad-schools.usnews.rankingsandreviews.com/best-graduate-schools
http://www4org/us/
http://www.shanghairanking.com/
http://cwur.org/
https://www.timeshighereducation.com/
گرچه اتکا به رتبه دانشگاه برای بعضی ها کفایت میکند و وقتی از چند دانشگاه پذیرش می گیرند، حتما جایی می راند که رتبه بالاتری دارد. اما خیلی فاکتورهای دیگری می تواند تصمیم گیری بهتری به همراه داشته باشد. مواردی مثل امکان ادامه تحصیل در حوزه مورد علاقه، شانس پیدا کردن یک استاد راهنمای خوب، امکان گرفتن حمایت مالی (فاند)، ویژگی های شهر محل تحصیل (از امنیت گرفته تا تفریحات)، آینده شغلی و غیره…
نکات بیشتر در مورد انتخاب دانشگاه:
- موفقیت فارغ التحصیل های این دانشگاه در بازارکار:
یک سری رتبه بندی ها در مورد میزان اعتبار مدرک دانشگاه های مختلف وجود دارد. مثلا می توانید جستجو کنید در هر ایالت دانشجوهای کدوم دانشگاه بیشتر مورد توجه شرکت ها هستند.
یا فارغ التحصیل های کدوم دانشگاه بیشتر به عنوان هیئت علمی استخدام می شوند.
- مقایسه رتبه دانشگاه:
موقع جستجو برای اساتید خوب یا رتبه بندی دانشگاه ها، اگر به رتبه بندی رشته و گرایش توجه کنید، ارزش بیشتری دارد تا رتبه های کلی.
برای انتخاب نهایی دانشگاه باید موارد مختلف با هم سنجیده شود. هر کسی سلیقه ای دارد و تصمیم نهایی هم باشماست.
- احتمال پذیرش گرفتن:
یکی دیگر از فاکتورهای انتخاب استاد و دانشگاه ، احتمال پذیرش گرفتن یا acceptance rate دانشگاه هست. دانشجوهای با روزمه قوی نباید نگران این موضوع باشند، اما برای دانشجوهای دیگر اهمیت دارد. چرا که به ازا هر درخواست برای پذیرش، باید مبلغی حدود ۱۰۰ دلار به حساب دانشگاه واریز کنید.
پس صرف اینکه حداقل های یک دانشگاه (نمره تافل، معدل و غیره) را دارید،دلیل قطعی برای پذیرش گرفتن نیست و بهتر است نیم نگاهی به آمار پذیرش آن دانشگاه داشته باشید.
مثلا احتمال پذیرش از دانشگاه هاروارد و کلمبیا حدود ۵ درصد است. درحالی که این عدد برای دانشگاه Auburn در آلاباما بالای ۹۰ درصد است.
مجموعه ای از موارد میتواند به شما کمک کند تا قبل از اپلای از نوع پذیرش و فاند احتمالی مطلع شوید:
- بررسی حداقل ها
قبل از هرچیزی باید مطمئن بشید که مدارک و رزومه شما، شرایط حداقلی برای پذیرش از یه دانشگاه و داره. البته اگه همه مدارک تون در حد انتظار اون دانشگاه نیست، با بهبود سایر مدارک و تماس با اساتید میشه جبران کرد.
برای بررسی حداقل های هر دانشگاه کافیه عبارت زیر رو جستجو کنید:
Requirements for Admission Phd program UNI_NAME
- آمار تعداد پذیرش به تعداد اپلای
- مقایسه مدارک با دیگران:
برای انجام مقایسه باید همه مدارک رو باهم دید: تافل، GRE، معدل، SOP توصیه نامه، مقاله
- با افرادی که سال قبل از آن دانشگاه پذیرش گرفتند ارتباط بگیرید و از نوع پذیرش ها اطلاعات بگیرید. حتما نباید ایرانی باشند، اما می توانید دانشجوهای ایرانی هم پیدا کنید
- بهبود مدارک
این مورد همیشه ممکن است. حتی اگر چند سال از درس و دانشگاه دور شوید، میتوانید روی موارد زیر کار کنید: مقاله جدید، کارپژوهشی،تافل، GRE بهتر، SOP یونیک، ،ارتباط با اساتید جدید برای گرفتن توصیه نامه بهتر.
تنها معدل است که بعد از فارغ التحصیلی ثابت میماند، بنابراین با فکر کردن به اینکه گپ تحصیلی دارید، خودتان را ناامید نکنید.
- تماس با اساتید دانشگاه:
این مورد شانس پذیرش را قطعا افزایش میدهد. حتی اگر درخواست اپلای رو ارسال کردید، با اساتید مورد علاقه تان تماس بگیرید تا موقع بررسی پرونده توسط کمیته دانشکده، شانس پذیرش و البته فاند شما بالا برود.
انتخاب استاد
یک رکن اساسی برای موفقیت در مقاطع تحصیلات تکمیلی، داشتن استاد راهنمای خوب است. اما زمانی که قصد ادامه تحصیل در خارج از کشور دارید، پیدا کردن استاد راهنما اهمیت بیشتری پیدا می کند. چرا که می تواند کلید اصلی پذیرش گرفتن باشد. مخصوصا وقتی که رزومه شما درجه یک و عالی نیست. زمانی که مدارک لازم را آماده کردید، می توانید با استاد راهنمای دانشگاه های مختلف ارتباط برقرار کنید. یا می توانید همان پراسه پذیرش از طریق دانشکده را دنبال کنید و بعد از اینکه وارد دانشگاه شدید استاد مدنظرتان را پیدا کنید.
روش دوم کمی ریسک دارد. دانشجوهایی هستند که تحقیقی در مورد استاد راهنمای احتمالی شان ندارند، پس از پذیرش و بعد از یک یا دو سال، یا استاد پیدا نمی کنند یا مجبورند با یک استاد کار کنند. بعد از مدتی هم با استاد به مشکل برمی خورند. در نتیجه مجبورند استادشان را عوض کنند. یا حتی دانشگاه را عوض کنند یا در موارد نادری برمیگردند ایران. گرچه این مشکل اصلا فراگیر نیست، اما می تواند اتفاق بیفتد.
به طور کلی انتخاب تصادفی استاد هم چندان عاقلانه نیست. مشخص نبودن فاند (هزینه تحصیل و هزینه زندگی) ، کارکردن با استاد بداخلاق، استادی که لهجه ی انگلیسی بدی دارد می تواند از عواقب فکر نکردن به استاد راهنما باشد.
برای پیدا کردن استاد راهنما، فاکتورهای مختلفی را می توان در نظر گرفت:
- اساتید فعال در رشته خودتان:
براساس علاقه تان و حیطه کاری که دوست دارید، موضوع تحقیقاتی مختلف را در google.scholar جستجو کنید و مقاله های ۲۰۱۵ به بعد را نگاه کنید. با این کار اساتید فعال در این زمینه را شناسایی می کنید. از دوستان ایرانی هم سوال کنید. هزینه اش یک ایمیل زدن است.
- بهترین اساتید در رشته خودتان:
همیشه فعال ترین اساتید، بهترین نیستند و همچنین، همیشه بهترین اساتید در بهترین دانشگاه ها شاغل نیستند. مثلا اگر بهترین اساتید رشته مکانیک سیالات را جستجو کنید، یکی از آنها در دانشگاه ایالتی آریزونا است. اما رتبه دانشگاه در سایت usnews و timeshighereducation به ترتیب ۱۳۰ و حدود ۱۰۰ است. یا اگر بهترین اساتید مهندسی عمران ( best professors in civil engineering) را جستجو کنید، اولین سایتی که پیدا می کنید، اساتیدی از دانشگاه های Kansas State University و Ohio University می بینید که خیلی از رشته های این دانشگاه ها در بین ۱۰۰ دانشگاه اول دنیا هم نیست.
به طور خلاصه برای پیدا کردن استاد خوب و فعال همیشه دنبال بهترین دانشگاه ها نباشید.
- استادی که فاند دارد:
برای دانشجویی که قصد ندارد از جیب خودش هزینه تحصیل و هزینه زندگی را بدهد، استادی که فاند خوب دارد و رای پراژه های مختلف کار می کند، غنیمت است.
برخی از اساتید، وضع مالی خیلی خوبی دارند، به طوری که علاوه بر فاند رایج، هزینه کنفرانس ها و دوره های آموزشی و خرید لپ تاپ و غیره را هم به راحتی می دهند. اگر استاد شما این هزینه ها را متقبل شود، صرفه جویی بسیار خوبی برای شماست.
اما چطور بفهمیم استاد مد نظرمان از نظر مالی اوضاعش خوب است؟ لازم نیست حتما مستقیم بپرسیم. می توانید:
- از دانشجوهایی که باهاش کار می کنند، بپرسید.
- سایت استاد را چک کنید. از پراژه هایی که کار می کند و حتی مبالغی که در ازای آن پراژه ها در اختیار دارد باخبر شوید.
- بعضی از اساتید در سایت شخصی خود از دانشجوهای مشتاق می خواهند برایشان رزومه بفرستند. این می تواند به این معنی باشد که این استاد فاند دارد اما دانشجویی ندارد که بهش کمک کند.
- فعال بودن استاد را چک کنید. یک استاد فعال و کسی که هر سال مقاله های خوب می دهد، احتمالا پراژه های خوبی هم دارد. پس مقالات استاد و سال چاپش را چک کنید تا بدانید چقدر فعال است.
نکات بیشتر در مورد انتخاب استاد :
- اول استاد خوب پیدا کنیم یا اول رتبه دانشگاه را چک کنیم؟
اگر دانشجوی تاپ نیستید که مثلا در ۲۰ یا ۳۰ دانشگاه برتر رشته خوئ نمی توانید پذیرش بگیرید، زیاد نگران رتبه دانشگاه نباشید. مثلا بین رتبه ۵۰ تا ۱۰۰ تفاوت چندانی نیست.
کار کردن با یک استاد معراف که فاند خوبی هم دارد، بهتر از کار کردن با یک استاد معمولی در یک دانشگاه با چند رتبه بالاتر است. احتمالا در حالت دوم رزومه شما هم چندان تقویت نمیشود.
- علاقه تحقیقاتی استاد:
اگر استادی که می خواهید باهاش کار کنید، در زمینه مورد علاقه شما فعال نیست، پس زمینه علمی و تجربی شما به نوعی به هدر می راد. البته گاهی هم ارزش تغییر گرایش و علاقه وجود دارد.
پرس و جو درباره استاد، پیدا کردن دانشجوی ایرانی
همیشه برای پیدا کردن استاد موردنظر، سؤالاتی در ذهنتان می آید که جوابش در صفحه شخصی استاد نیست و البته دوست ندارید مستقیماً از خود استاد بپرسید. سؤالاتی درباره:
- اخلاقِ استاد، لهجه انگلیسی او قابلِ فهم هست یا به سختی می توان فهمید!! (این مشکل بعضی از اساتید چینی هست).
- فاند: میتواند شما را به لحاظ مالی حمایت کند؟
- سخت گیری: میتوان ۴ساله دکترا را تموم کرد یا انتظار ۱۰ مقاله خوب دارد تا اجازه دفاع بدهد؟
جواب بعضی از این سؤالات را با استفاده از سایت هایی مثل ratemyprofessors که دانشجوها در مورد اساتید نظر می دهند ، میتوان پیدا کرد.
اما برای یک سری سؤالات، بهتر است از دانشجوهای phd آن استاد (مخصوصاً فارغ التحصیل ها) راهنمایی بگیرید.
حالا اگر بخواهید دانشجوی ایرانی پیدا کنید و هیچ ایده ای ندارید، بهتر است یک سرچ بزنید مثل: NYU sharif University edu CS
با جستجوی عبارت بالا حداقل یک دانشجوی شریفی رشته کامپیوتر در دانشگاه NYU پیدا می کنید. همین یک نفر کافی ست تا با کمک دوستانش در لینکدین، فیسبوک و غیره، افراد بیشتری پیدا کنید.
می توانید این جستجو را برای دانشجوهای دانشگاه های معراف دیگری مثلِ تهران، امیرکبیر، علم و صنعت و غیره هم انجام بدهید. قطعاً یک دانشجو ایرانی پیدا میشود.
مدارک مورد نیاز برای اپلای
۱. مدرک زبان
اولین مدرکی که برای اپلای در دانشگاه های آمریکا لازم است نمره تافل یا آیلتس و آزمون GRE است. این نمرات در پذیرش گرفتن و فاند (کمک هزینه تحصیلی) تأثیر زیادی دارد و بهتر است ابتدا خیالتان از این دو مورد راحت شود و بعد به مراحل دیگر فکر کنید.
جهت اخذ پذیرش در دانشگاه های آمریکا ، همانند بسیاری از دانشگاه های بین المللی در کشورهای دیگر، مدرک زبان معتبر لازم است. مدرک زبان مورد قبول در دانشگاه های آمریکایی، مدارکی همچون IELTSو TOEFL است که البته قبل از اقدام به ثبت نام برای آزمون زبان، لازم است که سایت دانشگاه را با دقت بررسی کنید زیرا برخی از دانشگاه های آمریکا تنها یکی از مدارک فوق الذکر را مورد قبول میدانند و حتی در صورت دارا بودن مدرکی دیگر، آن را معادل سازی نخواهند کرد.
در کنار امتحان تافل یا آیلتس ، امتحان GRE نیز برای اکثر رشته ها و دانشگاه های آمریکا الزامی است. می توانید مثلاً با جستجوی عبارت PhD/MS program without GRE ، جاهایی که به نمره GRE نیاز ندارند را پیدا کنید.
در فرآیند اپلای نمره تافل یا آیلتس خوب، شانس بررسی پرانده شما را بالا می برد و با نمره GRE کیفیت این پذیرش بهتر می شود.
امتحان GRE دو نوع General و Subject دارد که تقریباً برای اکثر رشته ها نمره امتحان General کفایت می کند. اما دانشجوهای برخی رشته ها مثل راانشناسی، بیولوژی، زبان و ادبیات انگلیسی، ریاضی، فیزیک و شیمی در اکثر دانشگاه ها به نمره Subject هم نیاز دارند.
امتحان General شامل سه بخش ریاضی(Quantitative) واژگان (Verbal) و بخش نوشتاری (Analytical Writing ) هست. بخش ریاضی برای خیلی از دانشجوهای ایرانی چندان مشکل نیست. برای اینکه از این مورد مطمئن شوید با جستجوی GRE Math Review نمونه سؤالات ریاضی امتحان GRE را پیدا کنید.
البته خیلی از دانشجوها این بخش امتحان را دست کم می گیرند و اصلاً وقتی برای آن نمی گذارند. اما سر امتحان مثلاً یادشان نمی آید فرمول حجم هرم چی بود یا مثلاً مثلت متساوی الساقین به انگلیسی چه می شود و در نتیجه یک سری سؤال آسان را غلط پاسخ می دهند. بهتر است که حتماً سؤالات ریاضی را مرار کنید.
بخش Writing هم شبیه امتحان تافل می باشد اما کمی سخت تر از تافل تصحیح می شود. برای تقویت این بخش چه در امتحان تافل چه GRE می توانید یک سری سایت یا فرام پیدا کنید که به صورت رایگان یا با مبلغ ناچیز، writing شما را تصحیح می کنند و فیدبک خوب به شما میدهند.
سخت ترین بخش GRE، واژگان است که باید حتماً وقت کافی بگذارید. کتاب های کمکی مثلاً Kaplan یا Barrons می تواند در این بخش مفید باشد.
برای متقاضیانی که قصد اپلای برای مقطع کارشناسی (لیسانس) را دارند بجای آزمون GRE از آزمون SAT (آزمون تطبیق دیپلم با کشور آمریکا) گرفته می شود و نمرات این آزمون مورد بررسی قرار می گیرد .
شرایط مدارک زبان برای پذیرش در دانشگاه های آمریکا به شرح زیر است:
مدارک مورد نیاز برای اپلای
۲. رزومه
داشتن یک پیشینه علمی خوب (مقاله، معدل،GRE و تافل ) و نوشتن یک رزومه خوب دو موضوع مجزا هستند.
اگر رزومه شما ساختار خوبی نداشته باشد، شاید هیچ استادی رغبت نکند آن را بخواند. برای نوشتن رزومه باید نکات زیر را رعایت کنید:
– مطلقا غلط املایی نداشته باشید. خیلی ها اعتقاد دارند شما که وقت نگذاشتید یک بار رزومه خودتان را مرار کنید و غلطها را پیدا کنید، یعنی برای آن دانشگاه و استاد احترامی قایل نشده اید.
دوستی می گفت: حتی تو شرکت های بزرگ هم اگر رزومه شما غلط داشته باشد با احتمال زیاد رد میشود.
– سعی کنید خلاصه و مفید بنویسد. کلا همیشه یادتان باشد، یک استاد که برای اول مدارک شما را میبیند، شاید فقط چند دقیقه برای پرانده شما وقت بگذارد. باید در همان چند دقیقه نظرش جلب شود. توضیحات اضافه و اغراق آمیز و بی ربط اصلا فایده ندارد. معمولا همه نکات مهم را می شود در “یک تا یک و نیم صفحه” نوشت.
– بالای رزومه نوشتن کلمه “رزومه” چندان مهم نیست. توضیح واضحات است. فقط اسم خود و ایمیل (ترجیحا ایمیل دانشگاهی) کفایت می کند. تاریخ تولد و آدرس محل زندگی و موارد مشابه برای استاد اصلا مهم نیست.
– برای اپلای کردن، رزومه برای پذیرش از دانشگاه نوشته می شود، یعنی یک مکان آکادمیک نه استخدام در یک شرکت. پس بخش علمی و تحقیقاتی رزومه باید بیشتر تاکید شود. مثلا فردی که کلی سابقه کار دارد اما حتی یک کار تحقیقاتی یا مقاله خوب در رزومه اش نیست، شاید کاندیدای خوبی برای دانشجو دکتری بنظر نرسد. پس حتی اگر هیچ سابقه تحقیقاتی ندارید سعی کنید جنبه های تحقیقاتی کارهای قبلی را برجسته کنید.
رزومه (خصوصا برای بچه های فنی) معمولا شامل موارد زیر هست:
- اسم، ایمیل و آدرس اسکایپ (آدرس سکایپ ضراری نیست اما این پیغام را میدهد که شما آماده مکالمه با استاد هستید)
- علایق تحقیقاتی: این مورد چندان مهم نیست اما در حد یک خط بد نیست.
- مدارک دانشگاهی: تاریخ فارغ التحصیلی و معدل (اگر پایین نیست) ذکر شود.
- مقالات: ذکر آدرس کامل مقاله فراموش نشود. اگر مقالات مرتبط با هم باشند خیلی بهتر است. (بعضی ها با دوستانشان قرار می گذارند که اسم همدیگر را در مقالات خود بنویسند. در این صورت تعداد مقالات هر دو نفر دوبرابر می شود. این مدل از نظر کمی خوب است اما کیفیت خیلی مهمتر است.)
اگر مقاله زیاد ندارید اما مقاله فارسی دارید که فک می کنید خیلی کار خوب و خاصی بوده، در رزومه بیاورید و البته ذکر کنید که به زبان فارسی است.
سابقه تدریس: استاد یا کمک استاد (TA) سابقه مهمی محسوب میشود. عنوان درس، زمان و مکان و اینکه زیر نظر کدام استاد بوده ذکر شود. خصوصا بچه هایی که برای فاند کمک استاد اپلای می کنند، این موضوع خیلی مهم است. اگر استادی که می خواهید با او کار کنید به یک درس خاص علاقه دارد و مثلا هر ترم تدریس می کند و همین طور شما هم در ایران مدرس یا کمک استاد همان درس بودید، حتما خیلی مشخص در رزومه بنویسید.
سابقه کار تحقیقاتی و غیره: اگر در یک آزمایشگاه تحقیقاتی بودید یا هر جای دیگری یک پراژه تحقیقاتی کار کردید یا خیلی کار معمولی در یک شرکت انجام دادید، به طور خلاصه همه را در رازمه بنویسید. کارهای تحقیقاتی را حتما تاکید کنید. اگر برای هرکار توضیح مختصری بنویسید که نشان بدهد این سابقه کار به پراژه استاد مرتبط است ، خیلی تاثیر دارد.
نرم افزار و زبان برنامه نویسی: خیلی خلاصه و مفید و به دور از اغراق بنویسید. کسی از یک دانشجوی لیسانس یا ارشد انتظار ندارد با تمام فناوری های راز دنیا آشنا باشد. بعضی بچه های فنی، ده الی بیست زبان برنامه نویسی، انواع و اقسام نرم افزارها و سیستم های کامپیوتری و خلاصه هرچی که در دوره تحصیل با آنها آشنا شدند را در رزومه می نویسند. ولی اگر چند تخصص اصلی در راستای کاری که قراراست آنجا انجام دهید را ذکر کنید، مفیدتر است.
مدرک زبان: اگر در زمان نوشتن رزومه هنوز نمره تافل یا GRE را نگرفتید، تاریخی که نمره ها اعلام میشود را بنویسید (معمولا ۱۰ راز کاری بعد از تاریخ امتحان). اگر نمره ها خوب نیست و می خواهید بعدا دوباره امتحان بدهید، نمره را ذکر نکنید و به جای آن مثلا بنویسد: professional proficiency
–افتخارات: اگر رازمه جا دارد (کمتر از ۲ صفحه است)، از افتخارات و عناوین مرتبط هم بنویسد. مثلا رتبه کنکور یا شاگرد اول بودن. اما اینکه در دوره دبیرستان قهرمان دو میدانی، شنا و تیزاندازی کشور شدید، زیاد برای رزومه دانشگاهی مناسب نیست.
مراجع: آخرین بخش رزومه، مرجع (رفرنس) است برای تایید حرف های شما، یعنی حداقل یک استاد باشد که در صورت لزوم رزومه شما را تایید کند. پس مشخصات کامل (مثل اسم، مرتبه علمی/دانشکده/دانشگاه،ایمیل و صفحه شخصی) چند استاد را به عنوان مرجع تایید کننده رزومه خود بنویسید. (معمولا اساتیدی که برای شما توصیه نامه می نویسند، کاندیدای بهتری هستند). البته این را در نظر داشته باشید که به طور عادی فرض بر این است که شما صداقت دارید و هرچه در رزومه نوشتید، عین واقعیت است.
مدارک مورد نیاز برای اپلای
۳. ریزنمرات و مدارک دانشگاهی
بسته به دانشگاهی که اپلای می کنید، نوع ارسال ریزنمرات و مدارک دانشگاهی فرق می کند.
ریزنمرات معتبر: منظور این است که ریز نمرات یک چک پرینت معمولی نیست که خودتان درست کردید یا از سایت دانشگاه گرفتید. معتبر یعنی مورد تأیید دانشگاه است (مهر شده) یا به صورت رسمی ترجمه شده است.
ریزنمرات انگلیسی که دانشگاه شریف میدهد، تقریباً مورد قبول همه ی دانشگاه های خارجی می باشد. ولی اغلب دانشگاه ها ریزنمرات انگلیسی معتبر به شما نمی دهند و باید ریزنمرات معتبر فارسی را ترجمه کنید.
مدرک دانشگاهی: دانش نامه یا دانش نامه موقت (عموماً دانش نامه موقت برای اپلای کفایت می کند. دانش نامه را بعد از گرفتن پذیرش و انجام کارهای فارغ التحصیلی ارسال می کنید).
با توجه به موارد فوق، هنگام ثبت درخواست اپلای، امکان دارد دانشگاه از شما بخواهد که یکی از موارد زیر را انجام دهید:
- ارسال تصویر ریزنمرات انگلیسی
- ارسال تصویر ریز نمرات معتبر انگلیسی
- ارسال تصویر ریز نمرات معتبر انگلیسی و مدارک دانشگاهی ترجمه شده
- ارسال پستی ریزنمرات انگلیسی معتبر
- ارسال پستی ریز نمرات معتبر انگلیسی و مدارک دانشگاهی ترجمه شده
شاید دانشگاهی باشد که هیچ کدام از این موارد را نخواهد. اما تقریباً اکثر دانشگاه ها مورد دوم تا چهارم را از شما درخواست می کنند.
اصولاً موقع اپلای ریزنمرات مقاطع قبلی و مقطع فعلی را تا یک ترم قبل باید ارسال کنید. مثلاً اگر
دانشجوی ترم سوم ارشد هستید ریزنمرات لیسانس و دوترم اول ارشد کفایت می کند. اگر دانشجوی سال آخر لیسانس هستید، سه سال اول لیسانس کفایت می کند. به همین دلیل برخی از دانشجوها دراسی که امکان دارد معدل را پایین بیاورد، می گذارند بعد از اپلای کردن پاس کنند که در شانس پذیرش تأثیر منفی نداشته باشد. یا برعکس دراسی که معدل را بالا می آورد در سه سال اول لیسانس می گیرند.
اگر دانشجوی دکتری هستید و قصد خواندن یک دکتری دیگر دارید یا میخواهید از دکتری انصراف دهید، با احتمال زیاد نمرات دوره دکتری شما چندان اهمیتی ندارد. البته ذکر معدل دوره دکتری میتواند نکته مثبتی در رزومه باشد. اما اکثر دانشگاه ها دراسی که شما در دوره دکتری پاس می کنید، برایشان مهم نیست و باید در دانشگاه جدید مجموعه ای از دراس را پاس کنید. حتی برخی از دانشگاه ها دراس دوره ارشد را هم قبول ندارند و شما در آنجا باید به اندازه کسانی که مدرک لیسانس دارند درس پاس کنید.
تقریبا اکثریت دانشجوها مشکل اساسی با ریزنمرات انگلیسی ندارند، اما مدرک دانشگاهی وقت بیشتری از شما می گیرد.
اکثر دانشگاه های آمریکا، اصل دانش نامه ترجمه شما (از مقاطع قبلی) را زمان اپلای نمی خواهند. عموما وقتی پذیرش گرفتید دانش نامه را با خود می برید و اگر خواستند، حضوری ارایه می کنید. اگر دانشگاهی موقع اپلای از شما دانش نامه خواست، سعی کنید از طریق ایمیل، با دانش نامه موقت راضی شان کنید و قبل از پذیرش گرفتن، وقت و هزینه اضافه برای گرفتن اصل مدارک دانشگاهی نگذارید. آزاد کردن مدارک به عواملی مانند سربازی (برای پسرها)، دانشجو بودن، سرکار بودن و غیره بستگی دارد.
در این رابطه مشاهده کنید
اخبار دانشگاه های آمریکا
- دو بازیگر زن میان متهمان تقلب دانشگاهی
- رسوایی بزرگ در دانشگاه های آمریکا
- گزارش TIME از دو کشته و ۴ زخمی در اثر تیراندازی در دانشگاهی در کارولینای شمالی
- اسلحه کشی پلیس روی دانشجویی که مشغول آشغال جمع کنی بود !
- بازداشت سه محقق ایرانی در آمریکا
- گزارش CBS از قرنطینه شدن صدها دانشجوی مبتلا به سرخک در کالیفرنیا
مدارک مورد نیاز برای اپلای
۴. انگیزه نامه (SOP)
برای اینکه نقش SOP را بهتر توضیح دهیم، مدارک مورد نیاز برای اپلای را به دو دسته کلی تقسیم می کنم.
- مدارک اصلی: تافل، GRE، ریزنمرات، رزومه
- مدارک کمکی: توصیه نامه، SOP
مدارک اصلی پیش نیازهای قبولی در یک دانشگاه ست. یعنی مجموعه ای از فاکتورها که نشان می دهد برای پذیرش گرفتن در یک دانشگاه واجد شرایط (qualified) هستید.
در مقابل مدارک کمکی مزیت رقابتی شماست بین کاندیدهای واجد شرایط. این مدارک زمانی تاثیر واقعی خودش را می گذارد که یک استاد از بین ده ها پرانده ای که به دستش رسیده، چند کاندیدای واجد شرایط را براساس مدارک اصلی انتخاب کرده و میخواهد تصمیم نهایی را بگیرد.
نکته ی دیگر در مورد مدارک اپلای وجود دارد این است که با نزدیک شدن به موعد ارسال درخواست های اپلای، زمان برای ارتقا کیفی مدارک اصلی کمتر میشود (مثلا میتوانید فرمت رزومه را تا لحظه آخر بهبود بدهید، اما دیگر بر تعداد مقالات یا معدل تان اضافه نخواهد شد)
در طرف مقابل، تا دقیقه نود وقت دارید که رای بهبود SOP کارکنید و یا امیدوار باشید که استادتان در ایران یک توصیه نامه خیلی خوب برایتان بنویسد.
“انگیزه نامه یا SOP از شما یک کاندیدای یونیک میسازد.”
یونیک بودن یا خاص بودن یعنی چی؟
تابستان امسال درحاشیه کنفرانس یوزنیکس در تگزاس، یک کارگاه آموزشی برگذار شد در مورد آمادگی برای مصاحبه شغلی (جهت استخدام در دانشگاه یا صنعت). چند تن از اساتید دانشگاه و مهندسین ارشد شرکت هایی نظیر گوگل، توییتر و مایکراسافت نکاتی در مورد آمادگی برای مصاحبه شغلی گفتند. یک نکته مشترک بین همه صحبت ها این بود: ” هنگام مصاحبه خودتان را یک کاندیدای یونیک نشان بدهید. چون مصاحبه گر دنبال چیزی میگردد که اصولا در رزومه افراد پیدا نمیشود و باید از مصاحبه به آن دست یافت!
حالا در پراسه اپلای، فرض کنید یک دانشگاه حداقل معدل لیسانس ۳.۵ و تافل ۹۵ را لازم دارد و شما معدلتان ۴ هست و تافل ۱۱۵ را دارد. در این حالت شما بیش از حد لازم واجد شرایط هستید (Overqualified) و همچنین رزومه لزوما شما را یونیک نمیکند، چرا که احتمال دارد از جای دیگر (مخصوصا هند و چین) کاندیدهای Overqualified دیگری هم برای همین پوزیشن اپلای کرده باشند. اینجاست که شما باید یک مزیتی داشته باشید که حتی کاندیداهای Overqualified هم نداشته باشند.
حالا برگردیم به مدارکی که برای اپلای می فرستید، SOP و توصیه نامه و مصاحبه اسکایپ می تواند شما را یونیک کند.
بر رای توصیه نامه و مصاحبه اسکایپ نمیشود به طور قطعی حساب باز کرد. چون اکثر اساتید از متن های تکراری برای توصیه نامه استفاده می کنند. در نتیجه احتمال دارد توصیه نامه شما با یکی که مثلا از برزیل اپلای کرده است شبیه باشد. این مدل توصیه نامه ها فقط نشان میدهد که یک استادی در ایران هست که شما را تایید میکند و شما حداقل های لازم برای دانشجوی دکتری شدن را دارید. از طرف دیگر درصد کمی از متقاضیان اپلای شانس مصاحبه اسکایپ دارند. خیلی از دانشکده ها و اساتید به همان مدارک ارسالی شما اکتفا میکنند.
در نتیجه SOP تنها چیزیست که صددرصد دست خودتان است تا از آن برای یونیک شدن استفاده کنید!
نکات زیر را در نحوه نوشتن انگیزه نامه ( SOP ) رعایت کنید :
- از متن های تکراری استفاده نکنید: نمونه های مختلف را جستجو کنید و ایده بگیرید. اما کپی نکنید. حتی اساتیدی هستند که متن های تکراری را با نرم افزار شناسایی میکنند. البته در بررسی پرانده اپلای این مورد خیلی بعید است، اما غیرممکن نیست.
- سطح نگارش SOP خیلی فراتر از نمره زبانتان نباشد: کمک گرفتن از دیگران برای رفع ایرادات ویرایشی و گرامری لازم است، اما این که دیگران برای شما SOP بنویسند، هم احتمال تکراری شدن را زیاد میکند و هم اینکه مشخص میشود کار شما نبوده است. مثلا وقتی نمره writing امتحان GRE شما شده ۳ و متن SOP شما از نمره ۶ هم بالاتر باشد، راحت میشود فهمید این را شما ننوشته اید. یادتان باشد اساتید نمرات speaking و writing امتحان تافل و نمره writing امتحان GRE برایشان مهم است و قطعا موقع خواندن SOP، نمرات شما یادشان هست.
- نقاط ضعف عمده یا ابهامات عمده رزومه را توضیح بدهید: اگر در دوره تحصیل تغییر رشته دادید به نحوی بیان کنید که با اهداف اپلای هم خوانی داشته باشد. اگر از تحصیل انصراف دادید، حتما دلایل منطقی را بیان کنید. اگر در یک ترم معدلتان کمتر از بقیه ترم هاست، دلیل بیاورید. مخصوصا اگر نمره دراس تخصصی رشته تان کم شده یا در دراس مورد علاقه استاد مدنظرتان نمره کم گرفتید. اگر گپ تحصیلی دارید و در آن مدت مشغول کار بودید، دلیل بیاورید (برای کسب تجربه، پیگیری کارهای اپلای، یا هر دلیل منطقی دیگر).
- نوآوری و خلاقیت داشته باشید : جاهای مختلف SOP میتوانید متفاوت بودن خودتان را ثابت کنید. حتی وقتی که از نقاط ضعف تان میگویید.
در اینجا یک ساختار پیشنهادی برای SOP معرفی می کنیم
- پاراگراف اول: ذکر دقیق دانشگاه، دانشکده و موقعیتی که اپلای می کنید و اینکه چرا شما برای این موقعیت، کاندیدای مناسبی هستید.
- ۲تا ۳پارگراف بعد: گذشته تحصیلی و تحقیقاتی در راستای اهداف آتی.
- یک پاراگراف (دلخواه): فعالیت های غیردرسی و هر موردی که جنبه های شخصیتی شما را نشان میدهد. مواردی که برای دانشجوی دکتری مزیت حساب میشود.
- پارگراف آخر: دلیل انتخاب دانشگاه مدنظر (چرا اون دانشگاه با اهداف تحصیلی شما همخوانی دارد؟) و نام بردن از دو یا سه استاد از گرایش خودتان که دوست دارید با آنها کار کنید.
در نوشتن SOP، رزومه و حتی مدارک مرتبط با ویزا، تا حد امکان خلاصه و مفید بنویسید و حرفهای مبهم و غیرااقعی نزنید.
ارسال ایمیل به استاد
یکی از مهمترین چیزایی که شانس پذیرش را مخصوصا برای دانشجوهای متوسط، بالا می برد، ارتباط گرفتن با اساتید هست. طبیعتا داشتن یک رزومه بسیار خوب که همه معیارهای پذیرش یک دانشگاه را پاس کند، نیاز چندانی برای ارتباط با اساتید ندارد، اما برای اکثر دانشجوها (که اصطلاحا نخبه و بهترین نیستند)، این مورد برای گرفتن فاند خیلی تاثیر دارد.
عنوان ایمیل ارسالی به استاد
هر استاد، رازانه کلی ایمیل به دستش میرسد. بنابراین عنوان ایمیل به استاد باید به گونه ای باشد که حتماً دیده شود. عنوانی خیلی مشخص و دقیق، بدون کلی گویی باشد.
مثلاً اگر شما برای پاییز ٢٠١٧ اپلای می کنید و موقع ایمیل زدن هنوز پذیرش نگرفتید و می خواهید در مورد یه موضوع خاص از استاد سؤال کنید، عنوان زیر مناسبه:
Fall ۲۰۱۹ Prospective Student_Info Needed about …
اگر هم بعد از پذیرش گرفتن خواستید با یک استاد ارتباط بگیرید، کمی عنوان را تغییر بدهید:
Fall ۲۰۱۹ Admitted Student_Info Needed about …
متن ایمیل ارسالی به استاد
- در اولین جمله ایمیل بنویسید که دقیقا برای چه موقعیتی اقدام می کنید و از استاد چه می خواهید.
- علایق کاری تان را در یک حوزه بیان کنید. مثلا یک دانشجوی کامپیوتر که از پردازش تصویر گرفته تا پایگاه داده و امنیت اطلاعات به همه اظهار علاقه کند و بگوید تو همه این زمینه ها پراژه انجام داده است. مثل دانشمندی می ماند با یک وجب اقیانوس از دانش.
- سعی کنید تحقیقات قبلی خودتان، اهداف ادامه تحصیل(SOP) و یکی از پراژه های استاد را به هم گره بزنید. این نشان می دهد هدفمند هستید و با انجام تحقیق به این نتیجه رسیدید که می خواهید با این استاد کار کنید.
- اگر به توانایی خود در speaking اعتماد دارید، حتما بنویسید که برای اسکایپ آمادگی دارید.
- با ایمیل دانشگاهی و معتبر ایمیل بزنید (در صورت امکان) و صفحه شخصی دانشگاهی خود را هم در رزومه ذکر کنید.
- در اولین ایمیل فقط رزومه بفرستید.
- به هرحال هر استادی از رزومه و متن ایمیل شما متوجه توانایی های شما می شود و به ایمیل شما جواب می دهد. اگر ازتون بقیه مدارک را بخواهد، یعنی از رزومه شما خوشش آمده و میخواهد ببیند که آیا معیارهای دانشگاه (معدل، نمره زبان و غیره) را دارید؟
- بنابراین در اولین ایمیل ارسال ریزنمرات، توصیه نامه، انگیزه نامه (SOP) ، نمره تافل،GRE و غیره ضراری نیست. یک متن ایمیل کوتاه و مفید به همراه رزومه کافی ست.
- از ارسال ایمیل های بی هدف به هر استادی که پیدا کردید خودداری کنید. براساس علاقه و تجارب و توانایی های خود اقدام کنید. مثلا اگر در یک دانشکده به همه اساتید از همه گرایش ها ایمیل بزنید، نشان می دهد هدفتان فقط پذیرش گرفتن است.
- در صورتی که از یک استاد جواب نگرفتید، چند هفته تا یک ماه که گذشت، ایمیل یادآوری بزنید. اینکه تا چه زمانی به ارتباط گرفتن با یک استاد اصرار کنید، بستگی به اهداف خودتان دارد.
- اگر به همه اساتید یک دانشکده همزمان ایمیل بزنید، شاید از شانس تان کم کند، بهتر است یکی یکی پیش براید. در عوض با دانشگاه های دیگر ارتباط بگیرید. مثلا در آمریکا حداقل ۱۰۰ دانشگاه هست که می توانید به اساتیدشان همزمان ایمیل بزنید.
بهترین ساعت و راز هفته برای ایمیل زدن به اساتید
برای بعضی از دانشجوها، بهترین ساعت و راز هفته برای ایمیل زدن به اساتید هم مهم است، گرچه شاید آنقدر مهم نباشد!
به هرحال اگر خیلی می خواهید دقیق عمل کنید که مطمئن باشید ایمیلتان دیده میشود، بد نیست چند نکته را بدانید.
- دوشنبه ها که اول هفته است، اساتید روز پرکاری دارند و بعد از دو روز تعطیلی (شنبه، یکشنبه) احتمالا اینباکس ایمیل شان پر از ایمیل های مختلف هست.
- بعضی از اساتید آخر هفته را به انجام کارهای عقب افتاده مثل رسیدگی به همین ایمیل های اپلای اختصاص می دهند. بعضی ها هم اصلا آخر هفته کاری انجام نمی دهند و کلا برای خانواده وقت می گذارند.
- بعضی از اساتید جمعه ها دانشگاه نمی آیند و وقت آزادتری دارند. در عوضش روز قبل که میشه آخرین روز کاریشان در دانشگاه (یعنی پنج شنبه ها) مثل دوشنبه روز پرکاری دارند.
- بعضی اساتید، وقت های اضافه مثل زمان ناهار و عصرها قبل از رفتن به خانه صرف جواب دادن به ایمیل های مرتبط با اپلای می کنند.
- بعضی از اساتید روزهایی که کلاس دارند، وقت اضافه آنچنانی ندارند، چون خودشان را برای کلاس درس آماده می کنند.
با توجه به همه این موارد، نمیتوان دقیقا تضمین کرد، چه زمانی ایمیل بزنید. اما اگر ریاضی وار به قضیه نگاه کنید، اول وقت یا آخر وقت جمعه ها یا روزهای وسط هفته ای که آن استاد کلاسی چیزی ندارد، شاید بهترین زمان باشد.