به دنبالِ الغای قانونِ ممنوعیت در ۱۹۳۳، ایالت‌ها مختار شدند که فروشِ مشروباتِ الکلی را ممنوع کنند یا مجاز بدانند؛ که تمامِ ایالت‌ها سرانجام دومی را برگزیدند، منتها در این راه تفاوتهایی باهم داشتند.

طبقِ آخرین گزارشها، در حالِ حاضر ۱۷ ایالت دارای حقِ انحصاریِ فروشِ الکل هستند که به آنان اجازه می‌دهد مقررات و محدودیتهای سفت و سختی را در تولید و فروشِ مشروب اعمال کنند. الباقیِ ایالات فروشِ مشروب را خصوصی سازی کردند، که آخرینِ آنها واشینگتن بود که در ۲۰۱۲ چنین کرد. یکی از تحقیقاتی که در این زمینه انجام شده گویای این است که مشروب فروشی‌های دسته ی اول (تحتِ نظارتِ دولتی) توانسته اند با افزایشِ قیمتها، محدودیتِ دسترسیِ افرادِ کم سن و سال، و در مجموع کاهشِ مصرفِ الکل به سلامتِ عمومی کمک کنند.

به همین دلیل است که برخی از کارشناسان خواهانِ اتخاذِ رویکردی مشابه در عرضه ی ماری جوانا هستند که در بسیاری از ایالت‌ها مجاز محسوب می‌شود.