سه شرکت Verizon, AT&T, T-Mobile عمده‌ی بازار موبایل ایمز را در اختیار دارند. بسیاری از ساکنین شهر در خانه خط تلفن نداشته و برای ارتباط از موبایل استفاده می‌کنند.
مزیتی که نسبت به ایران وجود دارد، وجود طرح‌های اشتراکی نامحدود با قیمت‌های مناسب است که به نام family plan شناخته می‌شوند و طی آن مثلاً ۱۰ نفر با همدیگر یک پلن نامحدود را بر می‌دارند و با پرداخت حدود ۳۰ دلار بصورت ماهیانه از تماس داخلی و پیامک نامحدود و اینترنت 3g با حجمی در حدود ۱۵ گیگابایت (در مجموع) استفاده می‌کنند.
اما از طرف دیگر، معایب و ضعف‌هایی عجیب و غریب و باورنکردنی هم به چشم می‌خورد. مثلاً وضع آنتن دهی اصلاً تعریفی ندارد. یک بحث رایج بین افرادی که تازه به اینجا می‌آیند این است که از کدام بِرَند سیم کارت‌شان را تهیه کنند که آنتن دهی‌اش بهتر باشد تا کمتر به مشکل بخورند. درون خانه‌ی دوستی، آنتن دهی در حد صفر است و اصلاً نمی‌تواند آنجا با موبایل صحبت کند. برای خانم‌ام سیم کارتی اعتباری به نام ptel گرفتم که در برخی مکان‌های شهر آنتن ضعیفی دارد و تماس‌ها قطع و وصل می‌شود. وجود چنین ضعف‌هایی در کشور امریکا شاید برای خیلی‌ها باور نکردنی باشد.
این نکته را هم اضافه کنید که سرویس ساده‌ای مثل اعلام خاموش بودن یا در شبکه نبودن موبایل در بسیاری موارد موجود نیست. مثلاً به موبایل رفیق‌تان زنگ می‌زنید، تعدادی بوق میخورد و کسی تلفن را بر نمی‌دارد؛ بعداً کاشف به عمل می‌آید که تلفن وی در آن ساعت خاموش بوده اما سیستم پیامی مبنی بر خاموش بودن و یا در شبکه نبودن آن خط نمی‌دهد!