کنت کاتزمن در این یادداشت سعی می‌کند تحریم‌های تروریسم علیه ایران و مسیرهای پیش رو را مورد بررسی قرار دهد. وی در این مقاله بر گزاره و نکات زیر تأکید می‌کند:

• نام‌گذاری تعدادی از نهادهای اقتصادی ایران در ذیل لیست تروریسم آمریکا، هسته اصلی راهبرد فشار حداکثری دولت ترامپ علیه ایران بود.
• نام‌گذاری نهادهای ایران ذیل لیست تروریسم ممکن است هدف اعلامی دولت بایدن برای عضویت مجدد به توافق هسته‌ای را پیچیده کند؛ زیرا رهبران ایران خواستار لغو تمام تحریم‌های آمریکا هستند که از فعالیت آزادانه ایران در اقتصاد جهانی جلوگیری می‌کند.
• خارج کردن ایران از ذیل فهرست تروریسم آمریکا ممکن است تعهد دولت بایدن برای مقابله با فعالیت‌های اهریمنی و بدخیم ایران در منطقه را زیرسوال ببرد.
• این استراتژی نشانگر دوری از رویه‌های دولت گذشته آمریکا است که تنها چنین نام‌گذاری در ذیل تروریسم را فقط در مورد گروه‌ها و افرادی که به صورت مستقیم در عمل تروریستی مشارکت یا از اقدامات تروریست و خشونت سیاسی حمایت می‌کردند اعمال می‌شد.
• دولت ترامپ، نام‌گذاری نهادهای اقتصادی ایران ذیل لیست تروریسم را به این دلیل توجیه کرد که نهادهای اقتصادی تحریم شده درآمد و کانال‌های مالی تولید می‌کنند که ایران از طریق آن از گروه‌های نیابتی منطقه‌ای حمایت و پشتیبانی می‌کند. برخی از کارشناسان اظهار داشتند که به دلیل اجماع ملی گسترده‌ایالات‌متحده در استفاده از تمام عناصر قدرت ملی برای مقابله با تروریسم، دولت‌های آینده ممکن است در لغو نام‌گذاری‌های نهادهای اقتصادی ایران از ذیل تروریسم با مشکل روبرو شوند.

• نویسنده در بخش دیگر مقاله بر این اعتقاد است دولت بایدن ممکن است کلیه واحدهای اقتصادی ایران را از ذیل تروریسم خارج و این اقدام را تنها در قالب فداکاری برای دستیابی به هدف وسیع‌تر یعنی اطمینان نسبت به عدم تبدیل‌شدن ایران به یک کشور مسلح اتمی توجیه نماید.

نویسنده در بخش پایانی مقاله معتقد است:

اگرچه ایران از گروه‌هایی حمایت می‌کند که به فعالیت‌های خشونت‌آمیز و تروریستی متوسل می‌شوند اما اکنون نقش آن‌ها به‌عنوان یک بازیگر سیاسی در صحنه داخلی کشور بیشتر از فعالیت‌های نظامی و تروریستی می‌باشد. برای نمونه به نقش مهم و تعیین‌کننده حزب‌الله و گروه‌های شبه‌نظامی شیعه عراقی همسو با ایران در صحنه داخلی لبنان و عراق اشاره می‌کند.