جیکس در این مقاله به بررسی تلاش­های کاخ سفید در آخرین روزهای ریاست جمهوری دونالد ترامپ برای تنش­زدایی در خاورمیانه می­پردازد. جرد کوشنر با همراهی هیأتی از مقامات آمریکایی مانند برایان هوک (نماینده پیشین آمریکا در امور ایران)، آوی برکوویتز (نماینده ویژه آمریکا در مذاکرات بین­المللی) و آدام بوهلر (رئیس شرکت بین­المللی توسعه مالی) به دوحه رفت تا برای کاستن از تنش­های این کشور با عربستان تلاش کند.

دولت ترامپ رسماً اعلام کرد که به دنبال کاهش محاصره اقتصادی قطر بوده اما جیکس معتقد است این اقدام برای تضعیف بیشتر ایران دنبال می­شود. این تنش‌زدایی احتمال تغییر مسیر پروازهای تجاری از خلیج‌فارس از طریق حریم هوایی سعودی به جای پرواز از حریم هوایی ایران را افزایش داد.

این موضوع دو پیامد به دنبال دارد: اولین پیامد دستیابی شرکت دولتی قطر ایرویز به مسیر پروازی بود که پس از تحریم هوایی، زمینی و دریایی علیه قطر در سال ۲۰۱۷ از آن محروم شده بود. دومین پیامد به محرومیت ایران از دریافت سالانه ۱۰۰ میلیون دلار از قطر باز می­گردد که تهران به دلیل پرواز هواپیماهای شرکت قطرایرویز از ایران دریافت می­کرد.

جیکس در این مقاله گمانه­زنی­هایی را بررسی می­کند که بر اساس آن، هیأت آمریکایی میانجی به سرپرستی کوشنر به دلیل آماده نبودن امارات متحده برای مشارکت در این طرح، در ابوظبی توقف نداشت.

وی این موضوع را طرح می­کند که امارات، مصر و بحرین همچنان نتوانسته­اند به عادی‌سازی روابط با قطر نزدیک شوند و هیأت آمریکایی نیز با علم به این موضوع، سعی کرده عمل‌گرایانه رفتار کند و همه متحدان عربستان را درگیر این روند نکند. دلیل این عمل‌گرایی از نظر جیکس این است که آمریکا صرفاَ اولویت خود را تقویت رویکرد فشار حداکثری و محروم کردن ایران از درآمدهای ارزی می­داند نه ایجاد یک صلح پایدار در جنوب خلیج‌فارس.