شیک در این مقاله به این موضوع اشاره کرده که اگرچه روسای جمهور آمریکا معمولاً در ماه­های آخر ریاست جمهوری سعی بر ایجاد ثبات کرده و به سپردن امور به دولت بعدی متمرکز می­شوند اما در مورد وقوع این وضعیت در دوران ترامپ تردیدهای جدی وجود دارد.

وی دلیل این‌گونه تردیدها را خبر اعلام‌شده از سوی نشریه نیویورک تایمز در مورد علاقه ترامپ به حمله به تأسیسات هسته­ای ایران در آخرین هفته­های ریاست جمهوری عنوان می­کند. وی در مورد اینکه برکناری مقامات وزارت دفاع آمریکا برای دستیابی ترامپ به چنین ایده­ای است شک دارد اما این موضوع را طرح می­کند که حمله به ایران در بازه زمانی کنونی به سه دلیل اشتباه است:

• اول؛ اینکه برنامه هسته­ای ایران ازلحاظ جغرافیایی پراکنده است. تأسیسات کلیدی آن در زیر زمین قرار دارند و آژانس­های اطلاعاتی آمریکا اطلاعات دقیقی در مورد مکان­های آن ندارند. این به این معنی است که نابودی برنامه هسته­ای ایران به حملات هوایی گسترده برای چندین هفته نیاز دارد. این حمله همچنین نیازمند موافقت متحدان ما در اروپا و خلیج‌فارس است که بعید به نظر می­رسد موافقت کنند.
• دوم؛ اگرچه ایالات‌متحده راه­های مختلف نظامی برای تنبیه ایران بدون از بین بردن زیرساخت‌های هسته­ای این کشور در اختیار دارد اما این گزینه­ها جذابیت کمتری دارند. ایالات‌متحده می­تواند بدون استفاده از پایگاه­های هوایی متحدین یا حریم هوایی آنها به وسیله یک ناوگان دریایی از موشک­های زیردریایی یا هوایی، حمله علیه ایران را آغاز کند؛ اما این حملات تا حد زیادی نمادین است و مهمترین موضوع در حملات نمادین آن است که با حملات تلافی­جویانه روبرو خواهند بود. در این صورت پایگاه­های آمریکا در عراق، بحرین و قطر با خطر جدی روبرو خواهند بود. در این صورت کشورهایی که نمی­خواهند هدف حمله ایران قرار گیرند از آمریکا خواهند خواست نیروها و پایگاه­های خود را از این کشورها خارج کنند.
• سوم؛ یک حمله نظامی قریب­الوقوع بدون جلب نظر سازمان ملل یا مؤتلفان آمریکایی می‌تواند ضربه حیثیتی بزرگی به آمریکا و مخصوصاً ترامپ و دستیارانش باشد. ترامپ تبدیل به یک ظالم بین­المللی می­شود که حتی می­تواند تحت تعقیب مراجع قضایی بین­المللی قرار گیرد. در این صورت رئیس‌جمهور جدید آمریکا این حمله را محکوم خواهد کرد و ایران در وضعیت مناسب­تری قرار خواهد گرفت.