محققانِ انگلیسی در سالِ ۲۰۱۰ به دنبالِ این بودند تا خطرناک‌ترین موادِ مخدر، چه از لحاظِ اجتماعی و چه از حیثِ فردی، را مشخص کنند. آنها همه ی متغیرها اعم از عوارضِ جسمانی و روانیِ ناشی از مواد، تغییراتِ رفتاری، و تاثیراتِ مواد بر خشونت و جرم را در نظر گرفتند. و در نهایت به این نتیجه رسیدند که خطرناک‌ترین موادِ مخدر، نخست الکل، و آنگاه هروئین و کراک است. هرچند نخستینگیِ الکل تا حدی ناشی از دردسترس بودنِ آن، قانونی بودنِ آن و تبلیغاتِ فراوانی است که برای آن می‌شود، اما بیش از آن به سببِ مشکلاتِ جدی ئی است که می‌تواند بیافریند، از جمله: مشکلاتِ جسمانی نظیرِ سیروزِ کبد، رفتارهای پرخاشگرانه ای که می‌تواند منجر به خشونت یا جرم گردد، و تصادفاتِ جاده‌ای. برخی دیگر از کارشناسان اشکالاتِ متعددی به این طبقه بندی گرفته اند، اما همانها هم کمابیش قبول دارند که الکل ماده‌ای پرخطر است، تا حدی که اگر ماری جوانا جایگزینِ آن شود باز در مجموع به نفعِ جامعه است.