وضعیت زندگی کم درامدها و طبقه پایین جامعه درآمریکا چگونه است؟
۱۴ اردیبهشت ۱۳۹۹
حداقل دستمزد ساعاتی لازم برای اجاره ی یک آپاراتمان دوخوابه در آمریکا
حداقل دستمزد ساعاتی لازم برای اجاره ی یک آپاراتمان دوخوابه در آمریکا
۱۴ اردیبهشت ۱۳۹۹
وضعیت زندگی کم درامدها و طبقه پایین جامعه درآمریکا چگونه است؟
۱۴ اردیبهشت ۱۳۹۹
حداقل دستمزد ساعاتی لازم برای اجاره ی یک آپاراتمان دوخوابه در آمریکا
حداقل دستمزد ساعاتی لازم برای اجاره ی یک آپاراتمان دوخوابه در آمریکا
۱۴ اردیبهشت ۱۳۹۹
 
مسائل و فکت های آمریکا

آمریکایی ها از چه چیزهایی می ترسند ؟

5 ترس بزرگ آمریکایی ها


منبع: criticalshots
نویسنده: Damian G
 
مسائل و فکت های آمریکا

آمریکایی ها از چه چیزهایی می ترسند ؟

5 ترس بزرگ آمریکایی ها



منبع: criticalshots
نویسنده: Damian G
 

با توجه به اثرِ موسیقاییِ تحسین‌برانگیزِ This Is America  اثرِ‌ چایلدیش گامبینو (Childish Gambino) (که نامِ مستعارِ رپر و هنرمند همه‌فن‌حریف، دنیل گلاور است)، تیمِ مجله ی اینترنتیِ Critical Shots بر آن شدند تا مقاله ای بنویسند و در آن، موزیک ویدیوی پیچیده ی این اثر را با موزیک ویدیوی I’m Afraid of Americans از دیوید باوی (David Bowie) متعلق به اواسطِ دهه ی نود مقایسه کنند. متعاقباً انبوهی از بازخوردها را از سوی خوانندگان دریافت کردیم و بر آن شدیم تا از دیدگاهی وسیعتر به فرهنگِ آمریکا و بیمها  و نگرانی هایی که در ذهنِ همه ی آمریکایی ها هست نظر افکنیم.


«آمریکا فرهنگِ بومی را منکوب و تجربه ی زیستن را محدود می کند.»

 دیوید باوی، 25 ژوئن 1999


دانشگاهِ چپمن (Chapman) در جنوبِ کالیفرنیا در سالِ 2017 نظرسنجی‌ئی انجام داد که به بررسیِ ترسهای مردمِ عادیِ آمریکا می پرداخت. در این بررسی از 1207 نفر از سراسرِ کشور در موردِ 80 ترس و نگرانی، از مسائلِ زیست‌محیطی گرفته تا زامبی ها، نظرسنجی و پرسش به عمل آمد. شاید این کار مضحک به نظر بیاید، اما پاسخِ مردم موجبِ حیرتِ شما خواهد شد.

مسئولان و دولتمردانِ فاسد

از بینِ 89 چیزِ ترسناکی که موردِ نظرسنجیِ دانشگاهِ چپمن قرار گرفته بود، مسئولانِ فاسد گوی سبقت را ربودند؛ چرا که نزدِ 58درصدِ پاسخ‌دهندگان ترسناک یا بسیار ترسناک می ‌نمودند. فساد در دولتِ فدرال، موضوعی که این روزها به کرّات در رسانه ها می شنویم و می خوانیم، دولت‌مردان را شدیداً غیرقابل‌اعتماد ساخته است. برنامه های نظارتیِ غیرقابلِ اجرا،‌ سیاستِ انحرافِ اذهان، و شلوغ‌بازارِ رسانه‌ایِ شبانه‌روزی از جمله دلایلِ این بی‌اعتمادی است.

 استفاده از ابزارهای جاسوسی برای شنود و رهگیریِ موقعیتِ‌ تلفنهای همراه در سرتاسرِ ایالاتِ متحده ی آمریکا یکی از چیزهایی است که در رابطه با روشهای اعمالِ قانون دائم به گوشمان می خورد. سابقه ی استفاده ی وزارتخانه های فدرال ا ز این ابزارها خیلی طولانی تر از اینهاست. اخیراً وزارتِ امنیتِ‌ داخلی (DHS) از رصدِ نشانه هایی غیرعادی در مکالماتِ تلفنی خبر داده است که حاکی از استفاده از ابزارِ شنود و رهگیری در واشینگتن است و این می تواند بدان معنا باشد که چنین ابزارهایی به دستِ عده ای مجرم در داخل یا در خارج از کشور افتاده است که با استفاده از آن جاسوسی می کنند.

قانونِ خدماتِ درمانیِ آمریکا/ ترامپ‌کر

هرچند ترامپ نتوانست قانونِ اوباماکر یا Affordable Care Act را لغو کند، اما حتی وعده ی آن ترس در دلِ‌ اکثرِ مردمِ آمریکا انداخت. پس از آن، طرحهای وی که حتی به کسانی که مشمولِ اوباماکر نمی شدند هم آسیب می رساند، این ترسها را تثبیت کرد. این طرحهای جدیدِ درمانی که به ترامپ‌کر (به قیاسِ اوباماکر)‌ معروفند فقط وقتی موجبِ نگرانیِ‌ شما خواهند شد که بیمار یا مصدوم شده باشید، چون از دستشان کاری بر نمی آید.

ترامپ به سه طریقِ عمده دارد ترسها و نگرانی ها بابتِ خدماتِ درمانی را توجیه می کند:

  • طرحِ خدماتِ درمانیِ شخصی ملغی شده است. این به نفعِ جیبِ مردم است و به ضررِ کسانی که سلامتی شان در خطر است و ناچارند از جیبِ مبارکِ خود بسلفند.
  • ترامپ در نظر دارد مردم را قادر به خریدِ «نیمچه بیمه‌های پزشکی»‌ئی کند که قوانینِ‌ اوباماکر را دور می زنند.
  • به جای طرحهای موقتی که تا پیش از رسیدن به راهکارهای بلندمدت می تواند افراد را تحتِ پوششِ بیمه قرار دهد، مردم خواهند توانست از طرحهایی بهره‌مند شوند که پوشش و شمولِ چندان زیادی ندارد. بدونِ تشویقِ مردم به استفاده از یک نظامِ درمانیِ قابلِ اعتمادتر، خیلی ها در حالی که خیال می کنند کاملاً تحتِ شمولِ بیمه هستند، با محدودیتِ پوششِ بیمه مواجه خواهند شد.

آلودگیِ اقیانوسها، رودها و دریاچه ها/ آبِ آشامیدنی

یکی از اولین اقداماتِ ترامپ پس از تکیه بر کرسیِ ریاست جمهوری تلاش برای پایان دادن به قانونِ Waters of the United States (آبهای ایالاتِ متحده ی آمریکا) بود. این اقدام راهِ ورودِ هرزآبهای کشاورزی را به خیلی از رودها و نهرها باز می کند. به علاوه، رودها و نهرهای آپالاچی دیگر از استخراجِ معادنِ روباز در امان نخواهند بود زیرا که قانونِ Stream Buffer در حالِ الغاست. نگرانی از آلودگیِ آبهای زیرزمینی نیز تا حدودی بجاست.

فروپاشی مالی-اقتصادی

مصرف کنندگانِ آمریکایی روز به روز در خرجِ پولهایی که با زحمت به دست آورده اند محتاط تر می شوند از ترسِ اینکه مبادا شغلِ خود را به واسطه ی تکنولوژی های جدید از دست بدهند یا از سوی شبحِ مهاجرت تهدید شوند. یکی از مهمترین عواملِ این نگرانی دولتِ فعلیِ‌ آمریکا و مشاورانِ راستگرای آن هستند که به ایجادِ فرصتهای شغلی برای آمریکایی های «واقعی» به خود می نازند و افزایشِ موجِ مهاجران را باعثِ محوِ آنان می دانند. گذشته از این واقعیت که به لطفِ ادعای بی‌اساسِ مهاجرانِ اروپایی اولیه درباره ی این سرزمین، دیگر چیزی به اسمِ «آمریکایی های واقعیِ» بومی اساساً وجود ندارد، با این حال کارشناسانِ مؤسسه ی تحقیقاتیِ بروکینگز (Brookings) نشان داده اند که مهاجرانِ تازه‌وارد فقط شغلهایی را پر می کنند که سایرِ آمریکایی ها حاضر به پذیرشِ آنها نیستند.

ورودِ آمریکا به یک جنگِ جهانیِ دیگر

با اینکه در سالهای اخیر نگرانی های جهانی بابتِ تشدیدِ تنشهای بین المللی افزایش یافته، طیِ هفته های اخیر کره ی شمالی به صفِ مقدمِ این تنشها خیز برداشته است. هرچند تا به امروز گمان می شد گفتگوهای صلح برای حصولِ توافقی اطمینان‌بخش مثرِ ثمر خواهد بود،‌ اما حالا بارِ دیگر همه چیز به بن بست خورده است. ترامپ اعلام کرده که اجلاسِ سران صرفاً با ارسالِ‌ نامه ای سرگشاده و بی‌سروته به کره ی شمالی که حتی رئیس جمهورِ کره ی جنوبی را هم نگران کرده برگزار نخواهد شد. سخنگوی دفترِ مون جی ئی (رئیس جمهورِ کره ی جنوبی) گفته است که دولتِ آنها «سعی دارد بفهمد مقصودِ رئیس جمهور ترامپ و معنای این حرفِ او دقیقاً چیست.»

 

با توجه به اثرِ موسیقاییِ تحسین‌برانگیزِ This Is America  اثرِ‌ چایلدیش گامبینو (Childish Gambino) (که نامِ مستعارِ رپر و هنرمند همه‌فن‌حریف، دنیل گلاور است)، تیمِ مجله ی اینترنتیِ Critical Shots بر آن شدند تا مقاله ای بنویسند و در آن، موزیک ویدیوی پیچیده ی این اثر را با موزیک ویدیوی I’m Afraid of Americans از دیوید باوی (David Bowie) متعلق به اواسطِ دهه ی نود مقایسه کنند. متعاقباً انبوهی از بازخوردها را از سوی خوانندگان دریافت کردیم و بر آن شدیم تا از دیدگاهی وسیعتر به فرهنگِ آمریکا و بیمها  و نگرانی هایی که در ذهنِ همه ی آمریکایی ها هست نظر افکنیم.


«آمریکا فرهنگِ بومی را منکوب و تجربه ی زیستن را محدود می کند.»

 دیوید باوی، 25 ژوئن 1999


دانشگاهِ چپمن (Chapman) در جنوبِ کالیفرنیا در سالِ 2017 نظرسنجی‌ئی انجام داد که به بررسیِ ترسهای مردمِ عادیِ آمریکا می پرداخت. در این بررسی از 1207 نفر از سراسرِ کشور در موردِ 80 ترس و نگرانی، از مسائلِ زیست‌محیطی گرفته تا زامبی ها، نظرسنجی و پرسش به عمل آمد. شاید این کار مضحک به نظر بیاید، اما پاسخِ مردم موجبِ حیرتِ شما خواهد شد.

مسئولان و دولتمردانِ فاسد

از بینِ 89 چیزِ ترسناکی که موردِ نظرسنجیِ دانشگاهِ چپمن قرار گرفته بود، مسئولانِ فاسد گوی سبقت را ربودند؛ چرا که نزدِ 58درصدِ پاسخ‌دهندگان ترسناک یا بسیار ترسناک می ‌نمودند. فساد در دولتِ فدرال، موضوعی که این روزها به کرّات در رسانه ها می شنویم و می خوانیم، دولت‌مردان را شدیداً غیرقابل‌اعتماد ساخته است. برنامه های نظارتیِ غیرقابلِ اجرا،‌ سیاستِ انحرافِ اذهان، و شلوغ‌بازارِ رسانه‌ایِ شبانه‌روزی از جمله دلایلِ این بی‌اعتمادی است.

 استفاده از ابزارهای جاسوسی برای شنود و رهگیریِ موقعیتِ‌ تلفنهای همراه در سرتاسرِ ایالاتِ متحده ی آمریکا یکی از چیزهایی است که در رابطه با روشهای اعمالِ قانون دائم به گوشمان می خورد. سابقه ی استفاده ی وزارتخانه های فدرال ا ز این ابزارها خیلی طولانی تر از اینهاست. اخیراً وزارتِ امنیتِ‌ داخلی (DHS) از رصدِ نشانه هایی غیرعادی در مکالماتِ تلفنی خبر داده است که حاکی از استفاده از ابزارِ شنود و رهگیری در واشینگتن است و این می تواند بدان معنا باشد که چنین ابزارهایی به دستِ عده ای مجرم در داخل یا در خارج از کشور افتاده است که با استفاده از آن جاسوسی می کنند.

قانونِ خدماتِ درمانیِ آمریکا/ ترامپ‌کر

هرچند ترامپ نتوانست قانونِ اوباماکر یا Affordable Care Act را لغو کند، اما حتی وعده ی آن ترس در دلِ‌ اکثرِ مردمِ آمریکا انداخت. پس از آن، طرحهای وی که حتی به کسانی که مشمولِ اوباماکر نمی شدند هم آسیب می رساند، این ترسها را تثبیت کرد. این طرحهای جدیدِ درمانی که به ترامپ‌کر (به قیاسِ اوباماکر)‌ معروفند فقط وقتی موجبِ نگرانیِ‌ شما خواهند شد که بیمار یا مصدوم شده باشید، چون از دستشان کاری بر نمی آید.

ترامپ به سه طریقِ عمده دارد ترسها و نگرانی ها بابتِ خدماتِ درمانی را توجیه می کند:

  • طرحِ خدماتِ درمانیِ شخصی ملغی شده است. این به نفعِ جیبِ مردم است و به ضررِ کسانی که سلامتی شان در خطر است و ناچارند از جیبِ مبارکِ خود بسلفند.
  • ترامپ در نظر دارد مردم را قادر به خریدِ «نیمچه بیمه‌های پزشکی»‌ئی کند که قوانینِ‌ اوباماکر را دور می زنند.
  • به جای طرحهای موقتی که تا پیش از رسیدن به راهکارهای بلندمدت می تواند افراد را تحتِ پوششِ بیمه قرار دهد، مردم خواهند توانست از طرحهایی بهره‌مند شوند که پوشش و شمولِ چندان زیادی ندارد. بدونِ تشویقِ مردم به استفاده از یک نظامِ درمانیِ قابلِ اعتمادتر، خیلی ها در حالی که خیال می کنند کاملاً تحتِ شمولِ بیمه هستند، با محدودیتِ پوششِ بیمه مواجه خواهند شد.

آلودگیِ اقیانوسها، رودها و دریاچه ها/ آبِ آشامیدنی

یکی از اولین اقداماتِ ترامپ پس از تکیه بر کرسیِ ریاست جمهوری تلاش برای پایان دادن به قانونِ Waters of the United States (آبهای ایالاتِ متحده ی آمریکا) بود. این اقدام راهِ ورودِ هرزآبهای کشاورزی را به خیلی از رودها و نهرها باز می کند. به علاوه، رودها و نهرهای آپالاچی دیگر از استخراجِ معادنِ روباز در امان نخواهند بود زیرا که قانونِ Stream Buffer در حالِ الغاست. نگرانی از آلودگیِ آبهای زیرزمینی نیز تا حدودی بجاست.

فروپاشی مالی-اقتصادی

مصرف کنندگانِ آمریکایی روز به روز در خرجِ پولهایی که با زحمت به دست آورده اند محتاط تر می شوند از ترسِ اینکه مبادا شغلِ خود را به واسطه ی تکنولوژی های جدید از دست بدهند یا از سوی شبحِ مهاجرت تهدید شوند. یکی از مهمترین عواملِ این نگرانی دولتِ فعلیِ‌ آمریکا و مشاورانِ راستگرای آن هستند که به ایجادِ فرصتهای شغلی برای آمریکایی های «واقعی» به خود می نازند و افزایشِ موجِ مهاجران را باعثِ محوِ آنان می دانند. گذشته از این واقعیت که به لطفِ ادعای بی‌اساسِ مهاجرانِ اروپایی اولیه درباره ی این سرزمین، دیگر چیزی به اسمِ «آمریکایی های واقعیِ» بومی اساساً وجود ندارد، با این حال کارشناسانِ مؤسسه ی تحقیقاتیِ بروکینگز (Brookings) نشان داده اند که مهاجرانِ تازه‌وارد فقط شغلهایی را پر می کنند که سایرِ آمریکایی ها حاضر به پذیرشِ آنها نیستند.

ورودِ آمریکا به یک جنگِ جهانیِ دیگر

با اینکه در سالهای اخیر نگرانی های جهانی بابتِ تشدیدِ تنشهای بین المللی افزایش یافته، طیِ هفته های اخیر کره ی شمالی به صفِ مقدمِ این تنشها خیز برداشته است. هرچند تا به امروز گمان می شد گفتگوهای صلح برای حصولِ توافقی اطمینان‌بخش مثرِ ثمر خواهد بود،‌ اما حالا بارِ دیگر همه چیز به بن بست خورده است. ترامپ اعلام کرده که اجلاسِ سران صرفاً با ارسالِ‌ نامه ای سرگشاده و بی‌سروته به کره ی شمالی که حتی رئیس جمهورِ کره ی جنوبی را هم نگران کرده برگزار نخواهد شد. سخنگوی دفترِ مون جی ئی (رئیس جمهورِ کره ی جنوبی) گفته است که دولتِ آنها «سعی دارد بفهمد مقصودِ رئیس جمهور ترامپ و معنای این حرفِ او دقیقاً چیست.»

مطالب مرتبط