برای دوستانم که دائماً می‌پرسن چرا تو آیفون اینقدر سخت میشه فایل‌ها رو ذخیره کرد...
هر چند که واقعیت اینه که تو آیفون این مساله وجود داره که فایل‌ها سخت ذخیره میشن و به جز اخیراً که اپل یه اپ files اضافه کرده، قبلاً خیلی سخت بود که فایل‌ها رو ذخیره کرد ولی داستان اینه که دیگه واقعاً نیازی به ذخیره کردن فایل‌ها به روش کلاسیک نیست...
الآن دیگه همه‌ی فایل‌ها روی کلاد قرار داره و موزیک و غیره هم همه‌شون از یوتیوب و پاندورا و اینا پخش می‌شن. فایل‌ها هم روی گوگل درایو و دراپ باکس و اینا قرار دارن.
تجربه‌ای که واقعاً لذت بخش‌تر از ذخیره کردن یه مشت موسیقی و آهنگ و فیلم تکراریه که هیچ وقت حوصله‌ی آدم نمیاد اونا رو نگاه کنه یا گوش بده. یعنی دیگه تکنولوژی به سمت استریم کردن پیش رفته نه ذخیره‌ی لوکال. چند تا مثال هم بزنم که یه کم به درک احساس قضیه کمک کنه:
یکی از دوستانم ۱۰ سال پیش که از دانشگاه اینجا مرخص می‌شد می‌گفت هفته‌ی آخر قبل از پایان درسش دو تا کوه مقاله پرینت کرد که داشته باشه. هیچ‌وقت هم دست نزد به اون پرینت‌ها... این دوست‌مون استاد دانشگاه شد بعد از درسش و می‌خواست بگه که اول مدلی که یه کتاب پیدا می‌کردیم ازش کپی می‌گرفتیم تموم شده دیگه... تازه این مربوط به ۱۰ سال پیش میشه.
مثال بعدی: چند بار شده که کلی فیلم و آهنگ و مقاله برای قبل پرواز یا سفر زمینی طولانی‌تون ریختین روی موبایل و آخر سفر هم هیچ کدوم‌شون رو ندیدین و فقط یه اعصاب‌خردی از کارهای مونده بودن؟ داستان اینه که آدم همیشه دنبال چیزهای تازه می‌گرده و از چیزهای اجباری و زوری خسته میشه... و این حس استریم کردن که هم چیزای قدیمی و هم چیزای جدید همیشه در دسترس هستند حسیه که دیگه وقتی کسی بهش عادت کرد نمی‌خواد برگرده به حالت دنبال کشیدن ۱۰ تا هارد درایو و یو اس بی دنبال خودش.
مثال آخر هم اینه که چند بار شده که یه موبایل قدیمی رو پیدا کردین که توش عکس زیر خاکی بوده؟ خوب این نشون میده که ذخیره کردن عکس‌ها و داکیومنت‌ها توی موبایل همیشه این امکان رو داره که اون عکس‌ها برای همیشه فراموش بشن. یا حتی بدتر اگه موبایل گم بشه. آخرش هم آدم نمی‌دونه این عکس که الآن تو موبایل هست بک‌آپ داره یا نداره... و پروسه عوض کردن موبایل تبدیل به یه کار یک هفته‌ای میشه...
خلاصه در یک کلام،‌ دنیا عوض شده...