نوشته است دمای هوای این شهر در این ساعتِ نزدیک ظهر، منفی سیزده درجه است. بعد بدلیل وزش باد و نزدیکی به رودخانه هادسن و رودخانه شرقی دمای احساسی شهر شده است منفی بیست و سه.برای امثال بنده ای که بیشترینِ سردترین هایِ وطن-شهرم، منفی یکی دو‌ درجه بوده، تحمل این دما بالاخص در روزهای نخستین، به شدت سخت بود. نمیرفتم دانشگاه نه بدلیل برف و آلودگی هوا، بدلیل سرمایش. البته که الان تا حدودی به این قبیل دماها عادت کرده ام و بدلیل دریافت حقوق ساعتی هم که شده، در بدترین حالتِ سرما هم سر کار میروم.

این زمستان های طولانی از یک طرف و ساعت های کاری و مطالعاتی که از سحر تا نیمه شب به طول می انجامد از سوی دیگر، موجب کسر دریافت آفتاب و ویتامین “دی” اهدایی اش نیز شده است به طوریکه فقط در سال گذشته هشت واحد کاهش سطح ویتامین مذکور در بدن اینجانب گزارش شده و با قرص در حال جبران است.

البته ذکرش لازم است که این سختی ها و معایب، در قیاس با خوبی های این شهر آنچنان حس نمی شوند. لطفا اسمش را بگذارید صداقت.

دوشنبه، خیابان برادوی، مشغول پیاده روی و تایپ (به لطف دستکش هدیه گرفته شده که رسانای گرمای انگشتان است) در زمان استراحت