نگاهی به عملکرد شهرهای پرجمعیت دیگر کشورها برای کنترل ترافیک می‌تواند راهگشا باشد. اغلب شهرهای کشور آمریکا دارای سیستم حمل و نقل عمومی ضعیفی هستند ولی در عین حال شهرهای شلوغ آمریکا تلاش کرده‌اند با اتخاذ سیاست‌هایی برای افرادی که از خودروی شخصی‌شان استفاده‌ی بهتری می‌کنند، امتیاز قائل شوند.

به عنوان مثال، در برخی اتوبان‌های داخل شهر لس‌آنجلس و برخی شهرهای دیگر ایالت کالیفرنیا، روی لاین سمت چپ اتوبان نوشته شده: Carpools Only. این لاین اتوبان برای خودروهایی درنظر گرفته شده که حداقل دو (و در برخی موارد حداقل سه) سرنشین دارند.

اما برای جلوگیری از تخلف احتمالی رانندگان خودروهای تک سرنشین، جریمه‌های سنگینی برای تخلف از این قانون وضع شده است. این جریمه بین ۴۴۰ تا ۱۰۰۰ دلار در مکان‌های مختلف شهر متغیر است.

راه دیگر کاهش ترافیک شهر، تغییر ساعت کاری سازمان‌هایی ست که بطور مستقیم به مردم خدمات ارائه نمی‌کنند. با تغییر ساعت کاری افرادی که بطور مستقیم به مشتری خدماتی ارائه نمی‌کنند، می‌توان حجم ترافیک را در ساعت‌های شلوغی کاهش داد و آن را به ساعت‌های خلوت‌تر منتقل کرد.

در این زمینه لازم به یادآوری است که ساعات کاری شرکت‌های آمریکایی در موارد مشابه ثابت نیست. بطور مثال اگر لازم است یک کارمند به مدت ۸ ساعت در طول شبانه روز کار کند، هیچ لزومی به حضور در ساعت ۸ صبح نیست؛ بلکه کارمند می‌تواند دیرتر به محل کار آمده و دیرتر آنجا را ترک کند.

عدم لزوم حاضر شدن در محل کار نیز راه حلی برای کاهش ترافیک است. با توجه به گسترش ارتباطات الکترونیکی و مجازی، ممکن است بسیاری از امور بدون نیاز به حضور در محل کار قابل انجام باشد. به عنوان مثال برخی دوستانم که در شرکت‌های گوگل و یا اپل کار می‌کردند و در زمینه‌ی برنامه‌نویسی فعال بودند، نیازی به حضور همه روزه در محل کار نداشتند، بلکه می‌توانستند کارشان را از منزل، کتابخانه و ... نیز انجام دهند.