در قسمت چهارم برنامه ی تاریخ امریکا، جان گرین از مستعمراتی می گوید که در جایی جز ویرجینیا و ماساچوست بودند.
نیویورک قدیم زمانی با نام نیوآمستردام یا آمستردام جدید شناخته می شد. در مورد اینکه چرا انگلیسی ها نام آن را تغییر دادند باید گفت چون دلشان میخواست! در واقع وقتی انگلیسی ها در سال 1643 این منطقه را به تصرف خود درآوردند؛ این تنها کاری بود که انجام دادند! تا پیش از رسیدن انگلیسی ها این مستعمره پر از هلندی هایی بود که با زنان رفتار خوبی داشتند و به سیاهپوستان آزاد اجازه می دادند شغل خود رو داشته باشند. جان در مورد پنز وود که امروزه با نام پنسیلوانیا شناخته می شود هم صحبت خواهد کرد. به طور خلاصه باید گفت پنسیلوانیا بهشتی سرشار از آزادی مذهبی بود و ویلیام پن نسبتا با بومی هایی که حالا با ورود وی باید سرزمین خود را ترک می کردند، منصفانه رفتار می کرد. البته به محض اینکه پن از دنیا رفت، استعمارگرها سوء استفاده از بومی ها را آغاز کردند. ما در این قسمت به سرزمین های جنوبی و مستعمرات کارولینا می رویم، جایی که اقتصادی بر محوریت برده داری در حال شکل گیری بود و جان در مورد جامعه ی بدون طبقه ی اجتماعی در امریکا و اصالت ایده ی رویای امریکایی صحبت خواهد کرد و متوجه می شوید که این تصور رویایی که در دنیای جدید (یعنی همان امریکایی که به تازگی کشف شده بود) همه سهمی برابر با یکدیگر داشتند، خیال خامی بیش نیست. در مستعمرات، اشراف زادگی (و طبقه ی بالای اجتماعی) وجود داشت و این اشراف زاده ها مایل بودند که در منصب خود ابقاء شوند، و بعد از مرگشان هم فرزندان آنها تصمیم گرفتند بر منصب آنان تکیه بزنند. بنابراین چندان بهشت تساوی گرایانه ای هم وجود نداشت. در این قسمت به محاکمه ی جادوگران سیلم، طرز برخورد با زنان در مستعمرات و اقتصاد استعماری نیز می پردازیم.