کشیدنِ سیگار در کلیه‌ی اماکنِ روباز و سربسته‌ی متعلق به دانشگاه ایالتی آیوا در امریکا ممنوع است و تابحال ندیده‌ام این قانون حتی یک مورد نقض شود. دانشجویانی که می‌خواهند سیگار بکشند، مجبورند مسیری را طی کنند و به محدوده‌ی خارج دانشگاه بروند.

سال‌های آخری که در دانشگاه شریف بودم، قانونِ منع استعمال دخانیات در دانشگاه ابلاغ و با پوسترهای متعدد در سطح دانشگاه تبلیغ شد. طولی نکشید که وضع به همان منوال سابق برگشت. روبروی تعاونی و دورِ حوض، دوباره بدل شد به پاتوقِ یک مشت دانشجوی دودی که نزدیک‌شان هم نمیشد شد!

معتقدم قانون را یا باید نگذاشت یا اگر می‌گذاریم، به تمامی و با قاطعیت اجرا شود. گذاشتنِ قانونِ شل و با پشتوانه‌ی ضعیفِ مدیریتی و انضباطی، نه تنها کمکی به اصلاح شرایط نخواهد کرد، بلکه «اپیدمیِ ریختنِ قبحِ نقض قوانین» منجر به وضعیتی بسیار خطرناک و رواج آن به سایر حوزه‌ها خواهد شد.

به گمانم اجرای شل و سفتِ قانون حجاب اجباری، نقش مهمی در افزایشِ سایرِ انواعِ قانون‌شکنی در سطح جامعه‌ی داشته، وقتی جامعه هر روزه دختران و زنانی را می‌بیند که با عدم رعایتِ حدودِ حجاب اسلامی، به «حریمِ قانون» دهن‌کجی می‌کنند و در ۹۹ درصد موارد هیچ توبیخ و جریمه‌ای دریافت نمی‌کنند، قبحِ دهن‌کجی به سایر قوانین نیز برای آن جامعه‌ می‌ریزد. در نتیجه یا حکومت باید این قانون را بالکل بردارد یا به درستی و با وضعِ جریمه‌های مالی و شهروندیِ متناسب، آن را بصورت بهینه اجرا کند؛ استمرار وضع موجود قابل تحمل نیست.