موارد متعددی برایم پیش آمده که فهمیده‌ام مردم اینجا برای حریم خصوصی افراد احترام قائل اند و بیخودی حریم دیگران را نقض نمی‌کنند. چند مثال می‌زنم:

۱. تابحال خیلی کم و به ندرت برایم پیش آمده که وقتی با لپ‌تاپ یا موبایل کار میکنم، فردی در اتوبوس یا کلاس یا سایر مکان‌های شلوغ، به آن سرک بکشد. برعکس، وقتی به جمع هموطنان می‌روم می‌بینم که اوضاع مثل ایران است!
۲. پر کردن فرم‌‌ها با رعایت حریم خصوصی انجام می‌شود. برای مثال برای معاینه‌ی چشمِ خانمم به چشم‌پزشکی رفته بودیم. ابتدا چند فرم به ما داده شد که بصورت خیلی مفصل می‌خواست سابقه‌ی سلامتی و پزشکیِ مراجعه کننده در آن نوشته شده و به سوالات متعددی پاسخ داده شود. مسئول مربوطه، ما را از محدوده‌ی عمومیِ مراجعان به اتاقی راهنمایی کرد و گفت به منظور رعایت ملاحظات حریم خصوصی، باید در آن قسمت فرم را پر کنید.
۳. همواره در صف‌ها، فردی که نوبت‌ش می‌شود و به باجه می‌رود، در یک فاصله‌ی حداقل دو سه متری از نفر قبلی قرار می‌گیرد، به عبارت دیگر افرادی که در صف و منتظر نوبت‌شان هستند، دور از کسی که باجه در حال رسیدگی به درخواست اوست می‌ایستند. اگر کسی که هنوز نوبت‌ش نشده، بیش از حد به باجه نزدیک شود، کارمند باجه و یا افراد دیگر از او می‌خواهند که برای حفظ privacy عقب‌تر بایستد. این را مقایسه کنید با وضعیت ایران که نه تنها نفرات قبلی در صف می‌زنند و همیشه چهارچشمی باید مراقب نوبت‌تان باشید، بلکه ملت به صحبت‌هایی که مراجعه کننده با باجه می‌کند به دقت گوش داده و در مورد آن، بدون اجازه اظهار نظر می‌کنند!

بایستی اذعان کرد که در این قبیل امور فرسنگ‌ها از ما جلوترند.