در تعیینِ حوزه های مربوط به انتخاباتِ کنگره، قانونگذارانِ ایالتی در 36 ایالت تصمیم گیرنده ی نهایی هستند که در 29 تای آنها، مجلسِ قانونگذاران (پارلمان) نه تنها تصمیم گیرنده ی نهایی، بلکه تنها مرزنگارِ این نقشه هاست، البته در اغلبِ آنها فرماندار حقِ وتو دارد. دو ایالت (ایندیانا و کنتیکت) دارای کمیسیونِ تأیید هستند که در صورتی که قانونگذارانِ ایالتی به توافق نرسند دخالت می کند. پنج ایالت هم کمیسیونِ مشورتی دارند که می تواند درباره ی ترسیمِ نقشه ها به قانونگذاران مشورت بدهد، که در این میان، آیوا روندی جالبِ توجه را طی می کند: در این ایالت، بنیادی فراجناحی وجود دارد به اسمِ Legislative Service Agency که پیش نویسِ نقشه را صرفاً در چارچوبی فراجناحی طراحی می کند، با این حال، باز هم نهایتاً باید به تأییدِ قانونگذارانِ ایالتی و فرماندارِ ایالت برسد. در شش ایالت نیز (کالیفرنیا، آریزونا، واشینگتن، آیداهو، نیوجرسی، و هاوایی) این وظیفه تماماً برعهده ی کمیسیون هاست. نقشه ای که این کمیسیون ها طراحی می کنند نیازی به تأییدِ نهاییِ قانونگذاران و فرماندار ندارد. با این حال، کمیسیون های مذکور لزوماً فراجناحی عمل نمی کنند و در همه ی آنها جانبداری های حزبی مشاهده می شود، ولو اینکه افرادِ بی طرف نیز در آنها حضور داشته باشند. بروس کین (Bruce Cain)، کارشناسِ سیاسی، در سالِ 2014 به من گفته بود: «در آمریکا هیچ کمیسیونِ مرزنگارِ حقیقتاً فراجناحی ئی وجود ندارد.» هشت ایالتِ دیگر هم صرفاً یک نماینده در مجلسِ نمایندگان دارند، و لذا نیازی به حوزه بندی ندارند. در تعیینِ حوزه های انتخاباتیِ مجلسِ قانونگذارانِ ایالتی نیز وضع به همین شکل است، با این تفاوت که تعدادِ ایالتهای دارای کمیسیون اندکی بیشتر است: