پس می شود گفت که مزایای بازنشستگان در دترویت خیلی زیاد بوده است؟
۳ مهر ۱۳۹۶
چطور یک شهر می تواند ادعای ورشکستگی کند؟
۳ مهر ۱۳۹۶
پس می شود گفت که مزایای بازنشستگان در دترویت خیلی زیاد بوده است؟
۳ مهر ۱۳۹۶
چطور یک شهر می تواند ادعای ورشکستگی کند؟
۳ مهر ۱۳۹۶

ورشکستگی دیترویت : 8 نکته که در مورد این مساله لازم است بدانید

نوشته شده توسط : دانیل کورتلزبن (Danielle Kurtzleben)

چرا دترویت اینقدر فقیر است؟

ثروتِ دترویت همواره وابستگیِ مستقیم به صنعتِ اتومبیلِ این شهر داشته است. شکوفاییِ این صنعت و کوچِ بزرگی که توسطِ سیاهپوستانِ جنوب به شمالِ کشور اتفاق افتاد سبب شد تا دترویت در اوایل و اواسطِ سده ی بیستم به کلانشهری پرجنب و جوش تبدیل شود و به سرعت رشد کند. اما از آنجا که دترویت همه ی تخم مرغهایش را در سبدِ تولید گذاشته بود، با افولِ صنعتِ اتومبیل مشکلات به سوی این شهر هجوم آورد. با آغازِ دهه ی 1950، کارخانه های اتومبیل سازیِ آمریکا رفته رفته جای خود را به تولیدکنندگانِ خارجی نظیرِ تویوتا دادند. این روند خصوصاً در دهه ی 1970 سخت مشکل ساز شد؛ قیمتِ بالای بنزین به تقاضای اتومبیلِ داخلی لطمه زد و سیلِ تقاضاها را به سوی اتومبیلهای خارجی که کم مصرف تر بودند روانه کرد (پرمصرف بودنِ اتومبیل های آمریکایی همیشه معضلِ اتومبیل سازانِ این کشور بوده است.) گذشته از این، فراتر رفتنِ صنعتِ اتومبیل از انحصارِ شهرِ دترویت هم مزیدِ بر علت شد. در مقاله ی مهمی که نشریه ی نیویورک تایمز در سالِ 2013 به قلمِ امی پدنانی (Amy Padnani) و به دنبالِ افولِ دترویت منتشر نمود آمده است که چندپارگیِ صنعتِ خوردو در دهه ی 1960 تا حدی نتیجه ی تعصباتِ نژادی بود (سیاهان و سفیدان حاضر نمی شدند در کنار یکدیگر کار کنند) و تا حدی هم به خاطرِ اعتراضاتِ کارگران بود، و کارخانه ها برای اینکه مطمئن شوند اعتصاب در یک منطقه به تولید در مناطقِ دیگر آسیب نخواهد زد، از یکدیگر پراکنده شدند. ماحصل این شد که مردم شروع به ترکِ دترویت کردند، و ترکِ یک شهر توسطِ جمعیتِ در سنِ کار به معنای کاهشِ منابعِ مالیاتیِ آن شهر است.
وقتی شهری که برای 1.8 میلیون نفر ساخته شده تنها 700000 نفر جمعیت داشته باشد، مشکلاتِ زیرساختی در آن سر بر می آورد. برای مثال، پراکندگی و کاهشِ جمعیتِ شهر یکی از عواملی است که باعث می شود واکنشِ پلیس بسیار کند صورت گیرد. مدیریتِ شهری هم در این باره مقصر بوده است و همچنانکه نشریه ی Detroit Free Press در گزارشِ موشکافانه ی خود به سالِ 2013 با نامِ «دترویت چگونه ورشکست شد؟» نشان داده است، سوءِ مدیریتِ شهرداران و شوراهای شهر در تخصیصِ سرمایه دهه هاست که گریبانگیرِ شهر شده است. برای نمونه حقوق و مزایای بازنشستگانِ این شهر افزایش یافت و برای جبرانِ هزینه های آن، مالیاتها بالا رفت که باعث شد مردم به سوی حومه ها روی بیاورند و حقوق و مزایای جدید هم دیری نپاید. کاهشِ قیمتِ خانه ها هم به رفعِ مشکل کمکی نکرد؛ چرا که دورِ باطلی بود که در آن، اگرچه قیمتِ خانه ها پایین آمد، اما به دنبالِ آن مالیاتِ بر املاک هم کاهش یافت، و لذا درآمدِ شهر کاهش یافت و جبرانِ هزینه ها برای آن مجدداً مشکل شد. اما صرفِ نظر از اینکه چه کسی مقصر بوده است، تردیدی نیست که دترویت به لحاظِ اقتصادی نسبت به سایرِ شهرهای کشور اوضاعِ وخیم تری دارد. در ماهِ جولای، بر اساسِ گزارشِ وزارتِ کار، نرخِ بیکاری در کلانشهرِ دترویت 9.8 درصد بوده است، در حالیکه میانگینِ نرخِ بیکاری در کلِ کشورِ آمریکا 6.2 درصد است. همچنین، بنا به گزارشِ مرکزِ آمار، در سالهای 2008 تا 2012، میزانِ فقر در این شهر 38.1 بوده است، درحالیکه میانگینِ نرخِ فقرِ کشور در مدتِ مشابه 16.3 درصد بوده است.