از ماه ژوئن، جمهوری اسلامی ایران از بازگشت به میز مذاکرات بر سر احیای توافق هسته ای ۲۰۱۵ خودداری کرده است. در عوض، تهران به طور پیوسته فعالیت‌های هسته‌ای خود را پیش برده و عمداً مذاکرات را متوقف کرده تا بتواند اهرم‌هایی را برای گرفتن امتیازات بیشتر از واشنگتن جمع کند. آنتونی بلینکن هشدار داد که اگر ایران نتواند به زودی اقدام کند، فرصت پیوستن مجدد به توافق و در نتیجه میلیاردها دلار ناشی از لغو تحریم ها را از دست خواهد داد. اندیشکده آمریکایی بنیاد دفاع از دموکراسی ها در تحلیلی به قلم « تزوی کان» به تبیین و بررسی آینده توافق هسته ای پرداخته است که  در بخش ذیل به نکات و گزاره های اصلی این یادداشت اشاره خواهیم کرد

• به نظر می رسد که دولت بایدن واقف شده است که تهران عمدا از صبر واشنگتن برای اهداف اهریمنی خود سوء استفاده می کند. با این حال، آمریکا نتوانسته است نتیجه مناسبی بگیرد: در نهایت، ایران هیچ قصدی برای دستیابی به توافقی مطابق با منافع غرب ندارد و در عوض نظام ایران از یک سو به دنبال بازیابی میلیاردها دلار از دارایی های بلوکه شده است و از سوی دیگر تا آنجا که می تواند پروژه هسته ای خود را حفظ کند. برای دستیابی به این هدف، تهران ممکن است به دنبال مذاکره بر سر یک توافقنامه «کمتر در برابر کمتر» باشد که به موجب آن واشنگتن در ازای امتیازات «جزئی» هسته‌ای، کاهش «جزئی» تحریم‌ها را ارائه می‌کند. این رویکرد اساساً ایران را قادر می‌سازد تا امتیازات هسته‌ای «جزئی» آمریکا را به جیب بزند و همزمان از تزریق نقدینگی تازه خود برای ادامه تأمین مالی تجاوزات منطقه ای و سرکوب داخلی استفاده کند.
• دولت بایدن، به نوبه خود، احتمالاً توافق «کمتر برای کمتر» را به عنوان یک دستاورد میانی برای دیپلماسی خود می‌پذیرد و با هرگونه کسب امتیاز از ایران، هر چقدر هم که کوچک باشد، تحول سازنده در نظر می گیرد .تیم بایدن امیدوار است که بتواند بر این پیشرفت احتمالی در دورهای بعدی مذاکرات، با هدف نهایی احیای کامل برجام، تکیه کند. با این حال، تهران ممکن است نظر خود را تغییر دهد و با اتخاذ یک موضع حداکثری که به دنبال کسب امتیازات بیشتر از سوی ایالات متحده است، از اتخاد استراتژی «کمتر برای کمتر» اجتناب نماید. از طرف دیگر، نظام ایران ممکن است تصمیم بگیرد که مذاکرات را برای همیشه کنار بگذارد، با اطمینان از اینکه می تواند در برابر هرگونه فشار تلافی جویانه ایالات متحده مقاومت کند.

نویسنده در بخش پایانی یادداشت می نویسد: «‌همراه با رهبران اسرائیل، دولت بایدن باید به دنبال تدوین پلن بی باشد. از یک سو، این طرح می‌تواند شامل تحریم‌های فلج‌کننده علیه ایران باشد که شبیه کمپین فشار حداکثری دولت ترامپ است که تهران را از میلیاردها دلار برای تامین مالی فعالیت های تروریستی محروم کرد. اما بایدن مدت‌ها است که استراتژی سلف خود را ناکارآمد و خطرناک دانسته و آن را رد کرده است. از سوی دیگر، همانطور که یائیر لاپید، وزیر امور خارجه اسرائیل در دیدار اخیر با بلینکن پیشنهاد کرد، تشدید فعالیت های هسته‌ای ایران ممکن است نیاز به اقدام نظامی داشته باشد. اما با توجه به سیاست جو بایدن در کاهش تنش با ایران در کارزار انتخاباتی ، حمله نظامی به ایران دور از انتظار است.»