اندیشکده صهیونیستی «موسسه استراتژی و امنیت اورشلیم» در تحلیلی به قلم «الکساندر گرینبرگ» می‌نویسد: «ایران به‌وضوح در مذاکرات وین به دنبال این است که تمامی تحریم‌ها فوراً برداشته شوند. ایران همچنین هیچ نیتی برای ترک فعالیت‌های نظامی خود در عراق، یمن و سوریه ندارد؛ زیرا این مسئله جز کارت‌های بازی رژیم است که می‌تواند از طریق آن قدرت و نفوذ خود را افزایش دهد.»

در بخش زیر به نکات و گزاره‌های اصلی این یادداشت اشاره می‌کنیم

• ازجمله تفاهماتی که به‌دست‌آمده این است که نیروهای ایالات‌متحده و ائتلاف در عراق ضمن دور شدن از عملیات جنگی، خود را به وظایف آموزشی و مشورتی محدود می‌کنند. اگر هیچ نظامی آمریکایی در زمین مستقر نشود، شبه‌نظامیان همسو با ایران، بهانه حضور و فعالیت خود را از دست می‌دهند. «مصطفی الکاظمی»، نخست‌وزیر عراق در تلاش است تا با تقویت روابط عراق با ایالات‌متحده و کشورهای عربی خلیج‌فارس، تسلط ایران را بر این کشور کاهش دهد. وی با ارسال پیامی به تهران، خواستار مهار شبه‌نظامیان شیعه شد و از آمادگی خود برای مقابله با شبه‌نظامیان در صورت عدم پذیرش تهران خبر داد. اعتمادبه‌نفس الکاظمی در به چالش کشیدن تهران قابل‌توجه است. درگذشته، رهبران عراقی از رویارویی با ایران می‌ترسیدند و از نمایش شبه‌نظامیان مسلح به‌عنوان عروسک‌های ایرانی خودداری می‌کردند.

مشکلات اقتصادی و وخامت اوضاع در داخل ایران باعث میانه‌روی ایران در داخل و خارج نخواهد شد. سیاست‌های منطقه‌ای ایران یکی از مؤلفه‌های اصلی ایدئولوژی اسلام‌گرایانه آن است و کنار گذاشتن چنین

• اقدامی، اعتبار و بازدارندگی ایران را مخدوش می‌کند. ایران همچنان به استقرار شبه‌نظامیان وفادار در سوریه می‌پردازد و می‌کوشد بر تعادل جمعیتی در کشورهای جنگ‌زده با انتقال جمعیت شیعه تأثیر بگذارد. حوثی‌های طرفدار ایران در یمن در شرایط مناسبی قرار دارند و با حملات موشکی و پهپادی، تأسیسات نفتی عربستان سعودی را مورد هدف قرار می‌دهند؛ بنابراین تا زمانی که واشنگتن، توافق هسته‌ای جدید را به تغییر رفتار منطقه‌ای ایران مشروط نکند، ایران به رفتار اهریمنی خود در منطقه ادامه خواهد داد.
• البته رضایت آمریکا برای لغو تحریم‌ها علیه ایران یک اقدام فاجعه‌آمیز نخواهد بود. این اقدام بلافاصله موجب تقویت ایران نخواهد شد زیرا اقتصاد این کشور سال‌ها طول می‌کشد تا از وضعیت ناخوشایند فعلی خارج شود. اسرائیل و متحدانش باید همچنان منابع نظامی خود را برای تقابل با ایران اختصاص دهند. اسرائیل باید در چارچوب کارزار «جنگ بین جنگ‌ها» بدون هیچ‌گونه محدودیت از سوی واشنگتن، اهداف و مواضع ایران را مورد هدف قرار دهد. در صورت عدم اقدام متقابل توسط اسرائیل، سیاست‌های ایران در منطقه تهاجمی‌تر خواهد شد.

نویسنده در بخش پایانی یادداشت می‌نویسد: «هدف قرار دادن مستقیم مواضع ایران توسط اسرائیل می‌تواند انکارپذیری قابل‌قبول را زیرسوال ببرد و ایران را مجبور به‌تلافی نماید؛ اما تا زمانی که مذاکرات مستقیم / غیرمستقیم با ایالات‌متحده، نوید کاهش تحریم‌ها (اولویت اصلی ایران) را بدهد؛ ایران از هرگونه اقدام تلافی‌جویانه اجتناب می‌کند.»